ถ้าปาณีเป็นคนไม่มีสมองธามนิธิก็คงจะไม่งอน เธอหรอกเพร่ะเธอคิดว่าผู้หญิงแบบนั้นไม่สมควรไป ช่วยเธอ

ปาณีมองธามนิธิก็รู้เลยว่าคุณอางอนอีกแล้ว! และครั้งนี้คงงอนไปใหญ่เลย

เธอเลยตั้งใจบอก “ใช่! ฉันอยากกลับไปหา” ธามนิธิยื่นมือมาบีบจมูกเธอ “ให้พูดดีๆ”

เขารู้ว่าเธอล้อเล่น

ถ้าอยากกลับไปหาจริงๆเธอคงไม่กล้ามาพูดต่อ หน้าตรงๆแบบนี้

ปาณียิ้ม “เป็นแค่อดีตฉันจะกลับไปหาทำไม? แฟนเก่าก็คือแฟนเก่าตอนนั้นไม่รักษาดีๆตอนนี้จะให้ มาคุยอะไรกัน? และฉันก็รู้ด้วยว่าถ้าฉันไม่อยู่กับเธอ เขาคงไม่มองฉันแม้แต่น้อยเป็นเพราะเห็นฉันอยู่ข้าง เธอทุกวันแบบนี้ไงเขาเลยไม่อยากยอมแพ้”

ผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละเพียงแค่ผู้หญิงเคยเป็น ของตัวเองช่วงหนึ่งก็จะมีความเข้าใจผิดว่าทั้งชาตินี้ ก็เป็นของเขาเท่านั้น
ถึงแม้ตัวเองจะไม่ชอบก็ไม่อนากเห็นเขาไปอยู่ กับคนอื่น

ธามนิธิยื่นมือมาบีบแก้มเธอ “คราวหลังถ้าเขามา หาเธอก็มาบอกฉันด้วย”

เขาสังเกตเห็นว่าปาณีเป็นคนที่มีเหตุมีผลไม่ได้ จมอยู่กับความรู้สึกเก่าๆแค่จุดนี้ก็ทำให้เขารู้สึก พอใจแล้ว

เป็นคนก็ควรยกขึ้นและวางลงได้ ไม่ว่าตอนนั้น จะเลิกกันเพราะอะไรแต่ว่ามันก็เลิกกันแล้วก็ไม่ จำเป็นต้องไปสนใจมันอีก

ปาณี “ใช่คุณอาดีที่สุดแล้ว!”

เธอดูออกระหว่างงอนธามนิธิกลัวเธอโดนเวทัส จับไม่ปล่อยมากกว่า

วันที่สองปาณีเรียนจบคาบเก็บของเสร็จแกจาก ห้องเรียนเตรียมจะกลับบ้าน โมรีก็ตามเธอมา “ปาณี ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอหน่อย”

ปาณีรู้สึกโมรีระแวงเกินไปเลยหัวเราะ “มีอะไร ถึงได้มาหาฉันโดยเฉพาะ? คุยตอนอยู่ในห้องเมื่อกี้ก็ จบ”

ในโทรศัพท์ก็ได้

แต่โมรีก็ทำหน้าขรึมอีก
โมรีพูดอย่างเกรงๆ “เป็นเรื่องของเวทัส”

เมื่อวานตอนที่เธอกับชยรพเข้ามาในห้องก็เห็น เวทัสยืนเศร้าอยู่ตรงนั้น

สภาพนั้นยังจำอยู่ในใจทำให้เธอคิดทั้งวันเลย ตกลงมาคุยกับปาณีให้รู้เรื่อง

ฟังได้ยินเวทัส ปาณีก็ขมวดคิ้วแต่ความสัมพันธ์ ของเธอกับโมรีก็ถือว่าดีเลยไม่กล้าปฏิเสธ “เธอ อยากถามอะไร?”

โมรียกหัวขึ้นแล้วเห็นติรยสเดินมาพอดีเลยไป จับมือปาณี “พวกเราเดินไปคุยไป”

ปาณีตกลง

พอออกจากตึกเรียน โมรีก็ยืนข้างปาณี “ฉันเห็น ว่าเหมือนเวทัสจะชอบเธอ เมื่อวานหลังจากที่เธอไป เขาเศร้าตลอดเลย”

ในเมื่อโมรีก็รู้แล้วปาณีก็ไม่คิดว่าปิดบังเธอ “ฉัน กับเขาเลิกกันนานแล้ว”

“ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอเคยอยู่โรงเรียนเดียว กับเขา” ไปกินข้าวครั้งแรกกับชยรพ ชยรพเคยบอก

ตอนนั้นปาณีและเวทัสยังไม่เคยคุยกัน

ตอนนั้นคิดว่าพวกเขาไม่รู้จักกันแต่พอมาดูตอนนี้สงสัยตั้งใจทำเป็นไม่รู้จักกัน

ปาณี “อือ ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ติรยาด้วย”

เป็นแค่เรื่องโกรธแค้นเมื่อก่อน

ถ้ารู้ว่าต้องเลิกกันเธอก็คงไม่มาสมัครที่โรงเรียน

นี้หรอก ต้องเจอสองคนนี้ทุกวัน ปาณีรู้สึกจะตายอยู่ละ

โมรีพูดกับปาณี “การแข่งขันครั้งที่แล้วเธอได้ที่ หนึ่งใช่ไหม ฉันเห็นในกระทู้ที่มีคนมาบอกว่าตอนเธอ อยู่โรงเรียนเก่าเคยไปแย่งแฟนเพื่อน เธอรู้เรื่องพวก นี้ไหม