ตอนที่ 643

เป็นเพราะเขา เมื่อคืนเธอถึงนอนดึกๆดื่นๆ วันนี้ก็เลยตื่นสาย ขนาดนี้

ธามนิธิจับมือเธอเอาไว้และช่วยเธอจัดปกคอ ก่อนจะเอ่ยถาม อย่างช้าๆ “ตอนบ่ายเธอจะไปงานรวมตัวของเพื่อนนักเรียน หรือ?”

“กลับมาประมาณกี่โมง?”

ปาณีคิดๆ “ประมาณทุ่มนึงน่าจะเสร็จแล้วนะคะ” “ถ้าอย่างนั้นเธอไปถึงแล้ว ส่งสถานที่มาให้ฉัน ทุ่มนึงฉันไปรับ เธอ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับมาเองได้”ถ้าหากธามนิธิไปรับเธอแล้ว ถูกเพื่อนๆเห็นเข้า ปาณีคิดภาพสถานการณ์ตอนนั้นไม่ออก

ที่สำคัญคือตอนนี้คนชอบพูดลับหลังเธอมากนัก ปาณีเคยชิน กับการทําตัวลีบๆไม่โดดเด่นสักหน่อย

ธามนิธิกอดเธอและจูบลงที่ข้างหู “ไม่เป็นไร ฉันอยากไปรับ เธอ”

“โอเคค่ะ ฉันไปไม่ทันแล้วจริงๆ ไม่ทันระวังก็มัวแต่คุยอยู่กับ เขา ปาณีรู้สึกไม่พอใจ เธอรีบแทบแย่อยู่แล้วแต่เขายังคงใจเย็นเธอจะสายแล้วนะ!

ธามนิธิยังคงไม่ปล่อยให้เธอไป “จูบก่อน ฉันถึงปล่อยเธอไป ………..มองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณนี่มันจริงๆเลย! คนขับรถ คนสวย แถมยังมีคุณน้า เขากลับยังจะให้เธอจูบเขา “อย่างนั้นเธอไม่ไปเรียนแล้วหรือไง? “ธามนิธิไม่รีบร้อนและ แม้แต่น้อย

ปาณิสูดหายใจเข้าอย่างแรง เห็นว่าไม่ทันการแล้ว จึงเขย่ง เท้าขึ้นและหลับตาลง ก่อนจะจูบเข้าไปที่แก้มของเขาหนึ่งที่ การก ระทำเล็กๆน้อยๆ ทำเอาใบหน้าของเธอแดง

แค่คิดว่าอาจจะมีคนไม่น้อยกำลังมองดูอยู่ เธอก็รู้สึกอายจะ แย่แล้ว

ธามนิธิกลับคล้ายว่าพึงพอใจอย่างมาก “ระวังตัวด้วย” น้ำเสียงของเขาไม่ดังไม่เบา พอที่จะให้คนรอบข้างได้ยิน

ทุกคนกำลังมองดูสองสามีภรรยา ช่างมีความสุขอะไรเยี่ยงนี้ ทําเอาคนที่มองดูคิดอยากจะกลับบ้านไปอ่อกับหวานใจซะ เดี๋ยวนี้เลย

น้ามุงที่อายุห้าสิบกว่าปีคนนี้ แถมลูกสาวยังอายุมากกว่า ปาณี พอเห็นฉากนี้เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะแอบมองดูปาณี

ก็แค่ชอบมองพวกเขาที่สวีทหวานเวลาอยู่ด้วยกันก็แค่นั้น ปาณีนั่งอยู่บนรถ กำลังใช้หลอดดูดนมที่ถามนิธิส่งมาให้เธอหันกลับไปมองที่ประตูบ้านรอบหนึ่ง ก็พบว่ายามนิธิยังคงยืนอยู่ ตรงนั้นมองดูเธอ ในสายตาราวกับมีเงาของเธอสะท้อนออกมา

ในวินาทีนั้นเอง ความรู้สึกแห่งความสุขก็ปริ่มล้นออกมารอบ

ตัวเธอ

ตอนบ่าย หลังจากปาณีออกมาจากชมรม เธอมองเห็นเวทัลที กำลังยืนอยู่และนิ่งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

ตั้งแต่ที่บ้านตัดสินใจให้เวทีสไปเมืองนอก เขาก็หายตัวไป นานมาก ไม่รู้ว่าไปทำอะไรกันแน่

เวทัลจ้องดูปาณี ในตากลับไม่ดูเย็นชาเหมือนในยามปกติ เขาเอ่ยปากขึ้น “คุยกันหน่อยเป็นไง?

ปาณีเดินเข้าไป “อยากจะพูดอะไร?”

เห็นท่าทีที่ดูสงบของเขาแบบนี้ คงจะใจเย็นลงมาแล้ว

เวทสจ้องมองปาณี ไม่กี่วันมานี้เธอดูไม่เลวคล้ายว่ามีความสุข อย่างยิ่ง เทียบกับท่าที่ไม่มีความสุขในช่วงที่ยังไม่ได้หย่าตอน นั้นก็คล้ายว่าจะมีความสุขกว่ามาก

มุมปากของเขายกขึ้นมาและเอ่ย “ดูท่าอยู่กับคุณน้าเธอมี ความสุขเป็นอย่างมากจริงๆ ปาณีเคลื่อนสายตาออกและจ้องมองไปทางอื่น ก่อนจะเดินไป

ข้างหน้าไม่กี่ก้าว โดยมีเวทสตามขึ้นมา

ปาเอ่ย “อยู่กับคนที่ชอบ แน่นอนว่ามีความสุขเป็นอย่างมาก”

“ฉันตัดสินใจไปต่างประเทศแล้ว หลังจากนี้จะไม่มาปรากฏตัว ให้เธอรำคาญแบบตอนนี้ใจอีก” เสียงของเขาฟังคล้ายกำลัง เยาะเย้ยตัวเองอยู่บ้าง

ปาณีเหลือบมองดูเขา “okpก็รู้ดีแก่ใจ ว่าทุกคนปรารถนาดี กับนายทั้งนั้น ไปต่างประเทศไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร เด็ก นักเรียนมอปลายหลายคนก็ออกไปต่างประเทศทั้งกันทั้งนั้น หรือ ว่านายกลัว?”

ปาณีรู้ดีตั้งแต่เมื่อก่อน ว่าตนเองกับเวทัสนั้นแตกต่างกันเกิน ไป การออกไปต่างประเทศสำหรับเธอแล้วคือเรื่องที่ห่างไกลออก ไปมากนัก แต่สําหรับเขาแล้วกลับง่ายดายเหมือนปอกกล้วย