ตอนที่696

แล้วก็ดีกับเธอ ทำให้เธอมีความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนที่เต็ม ไปด้วยความสงบสุข

เธอก็ไม่กังวลเกี่ยวกับการสูญเสียเหมือนเมื่อก่อนที่เคยเป็น

ดังนั้น แม้ว่าจะมีลูก มันก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะเป็นอะไรที่ ยอมรับไม่ได้

ธามนิธิยกมุมปาก แต่เขาปฏิเสธข้อเสนอของปาณี “คุณยังดึก พวกเราไม่ต้องรีบหรอก คนแก่ก็เป็นแบบนั้นแหละ ไม่เป็นไร หรอก”

ธามนิธิกับจันวิภามีช่องว่างระหว่างอายุอยู่มาก คุณแม่วิสิทธิ์

เวชแก่มากแล้ว ดังนั้นจึงอยากจะอุ้มหลาน จึงยิ่งกระตืนรือร้

นมาก

นั่นคือเหตุผล ที่ธามนิธิไม่ได้บอกแม่เรื่องที่พวกเขาคุมกำเนิด ปาณีเดินเข้ามา กอดเขาไว้จากทางด้านหลัง รู้ว่าเพราะธามนิธิ ตามใจเธอ ถึงได้บอกว่าไม่ต้องการเด็ก

คุณอาดูแลเธออย่างดี ปาณียิ่งซาบซึ้งใจ

เมื่อคิดถึงที่ต้องเดินทางสองวัน เธอก็พลันไม่อยากไป

แนบใบหน้าลงกับแผ่นหลังของเขา เสียงนุ่มเนิบนาบเอ่ยขึ้น “ฉันจะไม่กลับจนกว่าจะถึงวันจันทร์แน่ะ ฉันไม่อยากไปทำงานเลยจริงๆนะ! ถ้าคุณไปกับฉันได้ก็ดีสิคะ”

ธามนิธิพูดหนักแน่น “สองวันนี้มีธุระจริง ๆ คุณไปกับพี่สาว เถอะ เธอจะดูแลคุณเอง เมื่อคุณไปถึงที่นั่นคุณก็ไปพักกับบ้าน แสงศรีเรืองได้ ถ้าผมเสร็จงานแล้ว ผมจะไปรับคุณ

ถ้าไม่ใช่เพราะงานในมือ ธามนิธิก็อยากไปกับเธอ

ครั้งนี้จนวิภาก็ต้องไป ดังนั้นจึงให้ปาณีไปพร้อมกันกับเธอ

เมื่อได้ยินว่าเขาจะไปรับตัวเอง เธอก็ปฏิเสธ ไม่ต้องหรอก คุณไม่ต้องไปรับฉันนะคะ แค่อยู่บ้านพักผ่อนให้ดีก็พอ ฉันเกรง ว่าคุณจะเหนื่อย”

เธอไม่เต็มใจที่จะจากเขาไป แต่มันไม่ดีที่จะให้ธามนิธิไปรับ เธอ

เขาไม่ใช่คนเหล็ก ต้องการเวลาพักผ่อน

เธอไม่ใช่เด็กแล้ว ให้เขาต้องวิ่งไปรับเธอโดยเฉพาะ เธอคงจะ ตายเพราะรู้สึกผิด

ธามนิธิได้ฟังความห่วงใยของปาณีที่มีต่อเขา หลังจากช่วย เธอปิดกระเป๋าเดินทางแล้วก็พูดว่า “สมบัติล้ำค่าประจำตระกูล ของพวกเราเป็นห่วงผมเหรอ”

ปาณีคาใจ “แล้วฉันไม่เป็นห่วงคุณเมื่อไหร่กันคะ” ธามนิธิหันกลับมากอดเธอไว้ ทั้งสองคนล้มลงไปบนเตียง เขาพิงหมอน มองปาณีที่อยู่บนเตียง รั้งเอวของเธอ ยกศีรษะขึ้นและกดจูบลงบนใบหน้าของเธอ

ความรู้สึกอบอุ่นวาบหวานกระจายไปทั่วมวลอากาศ สําหรับเธอนั้นทุก ๆ นาทีที่อยู่ด้วยกันมีแต่ความสุข มีบางครั้ง ที่ทะเลาะกัน เมื่อนึกย้อนกลับไปก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ปาณีมองไปที่ธามนิธิ รู้สึกถึงสายตาของธามนิธิ เต็มไปด้วย พระอาทิตย์ดวงเล็ก ๆ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะโอบกอดรอบตัว ชายคนนี้

นิ้วของเธอสัมผัสจมูกของเขา “ตอนที่ฉันไม่อยู่ คุณห้ามมอง สาวน้อยคนอื่นนะ”

เธอมีสิทธิ์เพียงพอในการครอบครอง!

ธามนิธิหัวเราะ รู้สึกว่าเธอเต็มไปด้วยการครอบครอง “พวก เขาไม่ได้ดูดีเหมือนคุณหรอก”

ชุดของคำป้อยอเสนาะหู “ใครจะรู้ว่ามันจริงหรือเปล่า” ปาณีทำปากยื่นเจตนาพูด

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าคุณอาเป็นคนที่น่าเชื่อถือมากก็เถอะ แต่ตอนที่คุยกับเขา มักจะไม่มีความยำเกรง ชอบที่จะท้าทาย

เขา

ธามนิธิเลิกคิ้ว “ปาณีของเรากล้าหาญขึ้นนะ กล้าที่จะยุ่งเรื่อง ของผม ตอนที่คุณไม่อยู่ผมก็ไม่ต้องการไปหาผู้หญิงคนอื่น หรอก”
ปาณีหัวเราะขึ้นมา “คุณเป็นเด็กน้อยเหรอ”

ไม่อนุญาตให้ทำสิ่งที่ตั้งใจจะทำ

ธามนิธิกอดเธอไว้ มองเธอที่กำลังพูดอยู่ในอ้อมแขนตัวเอง ฟังเธอพูดอย่างเผด็จการ “ห้ามมองผู้หญิงคนอื่นนะ ห้าม!!

ถึงแม้ว่าเขาจะแค่ล้อเล่น แต่ทว่า ผู้หญิงของธามนิธิไม่เคย ยอมแพ้