ตอนที่386

เธอเป็นคนที่ไม่ชอบสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น เลยพูดกับธามนิธิ “ถ้าไล่ออกไปตอนนี้มันคงไม่ดีหรอกมั้ง

เดียวแม่ก็ไม่สบายใจอีก”

ถึงแม้ตอนนี้คนในบ้านจะชอบเธอแต่ถ้าเธอไล่ติรยาออกไป จริงๆ พวกเขาคงจะรู้สึกว่าเธอไม่รู้เรื่องแน่เลย

ตอนนี้ติรยาเป็นแขกในบ้าน

แล้วพ่อแม่ของธามนิธิก็เป็นคนใจดีอีกถ้าลูกของญาติพี่น้อง ะมาเล่นในบ้านแค่ไม่ต้องก่อเรื่องขึ้นมาพวกเขาก็ไม่ได้รังเกียจ

อะไร

ก็เหมือนพวกเขาไม่ได้รังเกียจเธอเพราะฐานะของเธอ

“งั้นก็รออีกสองวันค่อยไล่ออกไป

.” นี่ก็โหดเกินไปนะ!

ธามนิธิมองเธอที่กำลังกังวลอยู่แล้วยิ้ม “มานี่มา

ปาณีเดินไปนั่งข้างธามนิธิและรามนิธิก็สวมกอดเธอไว้แล้ว อ่านหนังสือต่อ “หนังสือที่เธออ่านครั้งที่แล้วอ่านจบหรือยัง? ”

เออ….. ปาณีไม่คิดว่าอยู่ๆเขาจะถามเรื่องนี้ขึ้นมา “ยังเลย มี คําศัพท์อีกหลายค่ยังจำไม่ได้เลย”

ธามนิธิมองเธอ “งั้นยังมีใจไปสนใจเรื่องของคนอื่นอีก?

”

ปาณีรีบพูด “เดียวฉันไปอ่านเดี๋ยวนี้เลย”

ธามนิธิยังกอดเธอไว้ไม่ได้ฝห้เธอรีบไป “อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน

แป๊บนึง”

“อือ” ปาณีนั่งอยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วมองหน้าด้านข้างเขาหล่อ จนอยากไปหอมแก้มสักหน่อย ปาณีมองที่เขากำลังตั้งใจอยู่ก็รู้สึกว่าสามนิธิเป็นคนที่รักการ เรียนมาก

ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้เข็นออกกำลังกายไม่ได้ก็เลยใช้เวลา

ส่วนใหญ่มาศึกษาแทน

เธออย่าคิดว่าปกติเขางานยุ่งขนาดนี้นะเกือบทุกอาทิตย์เขา ต้องอ่านหนังสือสักสองเล่มขึ้นไป

กับผู้ชายแบบนี้ปาณีถือว่ายอมและนับถือจริงๆ

ปาณีมองเขาที่ตั้งใจขนาดนี้ก็รู้สึกละอายใจเลยหยิบหนังสือ ขึ้นมาอ่านเล่มหนึ่ง

ในห้องสมุดตอนนี้เงียบมาก

โทรศัพท์ของปาณีดังขึ้นเธอกดรับโทรศัพท์ของธีระในขณะ ที่เธอยังอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ “ปาณีฉันมีเพื่อนคนหนึ่งเป็น บรรณาธิการของสำนักพิมพ์อยากออกพิมพ์หนังสือของเธอ เธอว่า ยังไง?”

ที่ปาณีโพสต์ในเวยป๋อเป็นเพียงนิทานก่อนนอนเรื่องพิมพ์ หนังสือแบบนี้เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย

และเธอรู้สึกว่าการออกหนังสือมันเป็นเรื่องที่ดูสูงมาก ได้ยินที่ธีระพูดแวบนึงเธอรู้สึกเหมือนตัวเองฝันอยู่ “เธอล้อ เล่นกับฉันหรือเปล่าเนี่ย?

ในโทรศัพท์ธีระก็หัวเราะขึ้นมา “จะล้อเล่นได้ยังไงกัน มันเป็น เรื่องจริงตอนนี้เธอก็เริ่มดังขึ้นมาแล้วและพวกเขาก็สนใจเรื่องของ เธอรู้สึกมันอบอุ่นดี”

“แต่ฉันเขียนได้มั่วมากเลยนะก็แค่เรื่องเล่าเล็กน้อย

“อันนี้ไปคุยกับเขามาแล้วพวกเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เมื่อก่อนใน เวยป๋อมีคนหนึ่งก็ดังเพราะนิทานก่อนนอนคนนั้นอ่ะจำได้ไหม? ออกพิมพ์หนังสือแล้วขายดีด้วยและก็ได้ถ่ายเป็นหนังภาพยนตร์อีก หนังเรื่องนั้นถ่ายที่เมืองชยุตอีกนะ”

“ฉันรู้ ฉันรู้)” ปาณีพูดอย่างตื่นเต้น “ภาพยนตร์เรื่องนั้นฉันก็ ชอบ สามีฉันเป็นคนแสดงเอง!” พอปาณีตื่นเต้นก็เอาดาราที่ชอบคนนั้นเรียกเป็นสามีเลย

ธามนิธิทำหน้างง ..………….

เขาไม่เคยแสดง!

เขาทำหน้านิ่งมองปาณีที่กำลังคุยโทรศัพท์ในอ้อมกอดเขาอยู่ สงสัยเธอจะอินกับเรื่องนี้มากเลยลืมเรื่องอื่นไปเลย…..มองเธอที่มี ความสุขแบบนี้ธามนิธิก็อดยิ้มไม่ได้

ฟังจากที่เธอพูดเขาก็พอฟังรู้เรื่องแล้วว่าคุยเรื่องอะไรกัน

สำหรับปาณีทุกสิ่งทุกอย่างนี้มันเป็นความโชคดี ก่อนหน้านี้ ไม่กี่เดือนเธอยังเครียดเรื่องค่าเทอมของตัวเองแต่ตอนนี้เธอไม่ เพียงแต่มีรายได้ของตัวเองแถมยังออกพิมพ์หนังสือตัวเองได้อีก ทุกอย่างในชีวิตกำลังเข้าท่าเข้าทาง