ตอนที่ 15

“ห้ะ?”

ปาณีไม่รู้เรื่อง

บาร์นี่?คือบาร์นี่คนที่ฉันรู้จักหรอ?ฉันไปพูดตอน

ไหนว่าบาร์นี่ทำศัลยกรรม?

คนที่พูดคำพูดพวกนี้คือติรยาต่างหาก!

เกี่ยวกับฉันได้ไงเนี่ย?

“คุณทักคนผิดรึเปล่าคะ?ฉันไปพูดแบบนี้ตอน

ไหน?”

“ยังจะแสแสร้งอีก!เธอคิดว่าทำตัวไม่รู้ไม่ชี้แล้ว พวกฉันจะดูไม่ออกหรือไง?โรงเรียนมัธยมชญตว์มีคน อย่างเธอมันน่าขยะแขยงจนอยากอ้วกจริงๆ!เก่งแต่ นินทาคนอื่นลับหลัง!หน้าด้าน!”

คนที่ด่าปาณีน่าจะเป็นพวกแฟนคลับตัวโยงของ บาร์นี่พวกเธอเรียนโรงเรียนเดียวกันกับปาณี

พอบาร์นี่รู้ว่าปาณีนินทาเธอเธอจึงเอาเรื่องนี้ไป บอกกับแฟนคลับตอนนี้แฟนคลับของเธอจึงตามมาแก้ แค้นแทนไอดอลของตัวเอง

“ฉันไม่เคยพูดจริงๆพวกเธอเข้าใจผิดแล้ว!”

“กล้าทำแล้วยังไม่กล้ารับอีกใช่ไหม?ตอนนั้นที่เธอแย่งแฟนติรยาไปทำไมไม่รู้จักแย่งอย่างเงียบๆละ? ยังดีที่เวทัสตาสว่างเลยทิ้งเธอไป!”

“ฉันไปแย่งแฟนของจริยาตอนไหน?”ปาณีแทบ จะเป็นบ้า

ปาณีนึกถึงเมื่อกลางวันเพิ่งเจอพวกติรยาไปอด ไม่ได้ที่จะคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นฝีมือของติรยา??

“ติรยาเป็นคนพูดแบบนี้ใช่ไหม?”

“เธอจะสนว่าใครเป็นคนพูดทำไมเธอมันก็แค่คน ที่กล้าทำแล้วไม่กล้ารับดีๆนี่เอง!”

ฝ่ายตรงข้ามด่าอย่างไม่หยุดปาณีไม่สามารถทน ดูอีกต่อไปได้จึงบล็อคเธอไป

จากอารมณ์ดีๆก็ต้องมาพังเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง

นี้

เค้กที่แสนอร่อยวางอยู่ตรงหน้าแต่ตอนนี้เธอกลับ กินไม่ลงเธอใช้ซ้อมเสียบลงไปบนเค้กหลายจุดไม่ได้กิน ต่ออีกเลย

ธามนิธิที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ข้างๆเห็นปาณีนั่ง นิ่งไปไม่ได้กินเค้กต่อจึงถามว่า”เค้กไม่อร่อยหรอ?”

“เปล่า…เปล่าค่ะ…”ปาณีกับหน้าตาเธอเริ่ม

แดง

เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองธามนิธิเพราะกลัวว่า

น้ำตาจะไหลออกมา
“เป็นไรไปล่ะ?”

เห็นปาณีนั่งเครียดกุมขมับของตัวเองธามนิธิเลย รู้สึกใจไม่ดีเขาไม่เคยเห็นปาณีเป็นแบบนี้มาก่อน”เกิด เรื่องอะไรขึ้น?”

ปาณีฟุบตัวลงบนโต๊ะพูดอย่างอึดอัดว่า”คุณ

อา..”

“ร้องไห้แล้วหรือ”

“ไม่ได้ร้องสักหน่อย.”

ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะติรยาเด็ดขาด

ปาณีพูดอย่างเบื่อหน่ายว่า”คุณอาคุณเคยโดนคน หักหลังไหมคะ?”

หลับพูดจบประโยครู้สึกมีแสงแวบผ่านตาของธา

มนิธิ

คำถามนี้ทำให้เขานึกถึงนลิน

แน่นอนว่าคนที่ฟุบอยู่บนโต๊ะอย่างปาณีจับสังเกต ไม่ได้เธอยังคงพูดต่อไปว่า”ที่แท้การโดนเพื่อนหักหลัง มันเจ็บปวดอย่างนี้นี่เอง…”

ธามนิธิได้ยินความเศร้าในเสียงนั้นเขาเก็บ ประกายแหลมคมในดวงตาไว้ปิดหนังสือในมือลงแล้ว เคลื่อนรถเข็นไปหาเธอพร้อมพูดว่า “เธอเป็นภรรยาของ ฉันถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้ฉันฟังได้นะ”

ปาณีเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่แดงก่ำมองไปยังธา

มนิธิ
ดวงตากลมโตคู่นั้นแม้จะไม่มีน้ำตาไหลออกมา แต่น้ำตาเธอก็คลอเต็มเป้า

ธามนิธิเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกปวดใจ

“อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ…แค่มีเพื่อน คนหนึ่งหนูเห็นเค้าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดมาตลอดแต่เขาไม่ ได้คิดแบบนี้ยังนินทาหนูลับหลังอีกทำให้คนอื่นเข้าใจ หนูผิดไปหมด…

ถ้าไม่เป็นเพราะว่าเห็นติรยาเป็นเพื่อนรักเธอก็คง ไม่เจ็บปวดขนาดนี้

ขณะที่เธอกำลังเสียใจเธอก็ได้แต่โทษตัวเองว่า ทำไมไม่รู้ธาตุแท้ของเธอให้เร็วกว่านี้

“เป็นเพื่อนที่โรงเรียนหรอ?”

“อืม”ปาณีพยักหน้า

ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆพูดว่า”ถ้าจัดการไม่ได้ก็ บอกฉันนะเดี๋ยวฉันช่วยเธอจัดการเอง”

ปาณีรู้สึกอุ่นใจ” ขอบคุณค่ะคุณอา”

ในโลกใบนี้คงมีแค่คุณอาคนนี้เท่านั้นสินะที่เป็น ห่วงเธอจริงๆ