ตอนที่ 772

ธามนิธิจ้องมองเขา และอดไม่ไหวที่จะยิ้มออกมา “ใครแล้วกันล่ะ ที่ไม่คุยกับอา?”

“แสดงว่าอาตั้งใจทํา” ปาณีขมวดคิ้ว “หนูคิดว่าอาเป็นคนเลว แล้ว เพราะอาคนก่อนทำใจไม่ได้ที่จะรังแกหนู หรือว่าอาไม่รักหนู แล้ว?”

ประโยคสุดท้ายเธอถามธามนิธิแปลกประหลาดมาก เขารัก

เธอหรือเปล่า ในใจของเธอยังไม่รู้อีกหรอ?

แล้วทำไมเขาจะไม่รักเธอล่ะ?

ปาณีพูดว่า : “เป็นเพราะอารู้สึกว่าตรยาหน้าตาสะสวย เลย หลงรักเธอแล้ว ใช่ไหม?”

จู่ๆเธอผิดปกติจนทำให้ธามนิธิรู้สึกมึนงง

เขามองภรรยาที่ไร้เดียงสาของตัวเองอย่างรังเกียจ “หนูคิด อะไรอยู่?”

ดังนั้น เป็นเพราะเรื่องนี้สองวันมานี้ เธอเลยมีท่าทางเย็นชาต่อ เขา ใช่ไหม?

เธอคิดมากเกินไปหรือเปล่า?

ปาณีหลบตา “อาก็รู้ว่าหนูไม่ชอบเธอ อาก็ยังมีความลับกับ เธออีก รู้ไหมหนูเสียใจมากแค่ไหน”
เพียงแต่ เพราะเธอคิดถึงแต่เรื่องที่ดีๆของเขา เธอเลยไม่ได้ โกรธเขาอย่างจริงจัง

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เธอไม่ได้รู้สึกน้อยใจนะ

ธามนิธิจับมือเขาไว้ และวางไว้บนหน้าอก : “อาจะมีความลับ อะไรกับเธอได้? ไม่มีจริงๆ ในนี้มีแต่หนูคนเดียว”

ฝ่ามือของเขาอุ่นมาก หน้าอกก็อุ่นด้วย ปาณีมองเขาด้วย ท่าทางอ่อนโยน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “พอแล้ว อาไม่ถาม แล้ว”

เมื่อเห็นเขาอ่อนโยนแบบนี้ ปาณีก็รู้สึกไม่คุ้นเคย เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยใจแข็งพอ ทุกครั้งที่ธามนิธิอเธอ เธอก็จะใจอ่อนทันที

วันที่สอง ตอนบ่าย ปาณีกับธามนิธิไปเมืองสิงด้วยกัน ปาณีมาที่นี้เป็นครั้งแรก แต่หลังจากมาถึง เธอก็พบว่า ที่นี้มี คนที่รู้จักอยู่ไม่น้อย

ทัดธนและพลอยก็อยู่ที่นี้เหมือนกัน ตอนกลางคืนพวกเขาไป กินข้าวด้วยกัน

ช่วงนี้พลอยอยู่ติดตัวทัดธนตลอด จนถูกเอ็นดูเหมือนดั่งเจ้า หญิงไปแล้ว เมื่อเธอเห็นปาณีก็รีบโถมตัวเข้ามากอด “ปาณี ฉัน คิดถึงเธอมากเลย”
ทัดธนกับธามนิธิยืนอยู่ข้างกัน ในดวงตาของผู้ชายทั้งสอง แฝงด้วยแววตาอ่อนโยน และมองไปที่ผู้หญิงของตัวเอง

ผู้ชายที่เก่งต้องรู้จักชื่นชมผู้หญิง

ทัดธนพูดว่า : “คุณพาปาณีมาด้วยหรอ”

“อืม ให้เธอมาอยู่ที่นี่สักพัก ธามนิธิมองดูปาณี หลังที่เจอ พลอย ปาณีก็ดูมีความสุขขึ้นเยอะเลย

เมื่อเห็นแบบนี้ก็ไม่ต้องกลัวว่าเธออยู่ที่นี้จะเบื่อและเหงาแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะยังโกรธอยู่ แต่ดูแล้วน่าจะมีความสุขกว่าเมื่อ ก่อนมาก

ทัตธนถือเป็นคนที่มีความอดทนสูง ไม่ว่าจะยุ่งขนาดไหน ก็จะ สามารถแบ่งเวลามาอยู่เป็นเพื่อนพลอยได้เสมอ

หลังจากกินข้าวเสร็จ ปาณีกับธามนิธิก็ไปเดินเล่น ก่อนที่จะ

กลับไปยังที่พัก

เมื่อเข้าไป ธามนิธิก็ช่วยเอากระเป๋าเป้ของเธอวางไว้บนโซฟา ปาณีรับโทรศัพท์ เป็นตรีวิทย์โทรมา “คุณมาเมืองสิงหรอ?”

เพราะเขาเห็นภาพอัปเดทใหม่บนเว่ยป่อของปาณี เลยเห็น พิกัดของเมืองสิง

ปาณีพยักหน้า “อืม”

“ถ้างั้นพรุ่งนี้มากินข้าวด้วยกันนะ!”

“ได้สิ”
ธามนิธิยกชาเดินมาวางไว้เบื้องหน้าของเธอ และถามว่า :

“ใครโทรมาหรอ?”

“เพื่อนค่ะ เขานัดกินข้าวกับหนูพรุ่งนี้” ปาณีมองดูธามนิธิ “ถ้า พรุ่งนี้อาไปทำงาน เช่นนั้นหนูขอไปกินข้าวกับเขานะ”

ธามนิธิพูดว่า “ผู้ชายหรอ?”

“อ่า…” ปาณีพยักหน้า แต่เธอไม่ได้มองตรีวิทย์เป็นผู้ชาย “ใช่ ค่ะ! แต่คุณเคยเจอเขามาก่อนแล้ว เป็นเพื่อนในเน็ตของฉันคน หนึ่ง เขาก็คือเด็กสมาร์ท เขาดังมากในเว่ยป๋อ”

“ไม่ใช่ว่าหนูทำเป็นบัญชีดำแล้วหรอ?” ธาทนิธิดื่มชา ดวงตา สีดำทั้งสองจ้องมองปาณี