ตอนที่641

snow culturegn โอนไปเป็นของปาณี ในขณะที่ตามพิธีแต่ถือ หุ้นเท่านั้น แน่นอนว่าหลังจากนี้ ถ้าหากเขาต้องการ Show Culture จะต้องทําหน้าที่ให้บริการแก่เขา

นี่ถือเป็นการร่วมมือกับปาณีในรูปแบบหนึ่ง

หลังจากเซ็นเสร็จ ไวยาตย์และธีระก็กลับไป ส่วนปาณีนั้นยืน อยู่ข้างหน้าต่าง ธามนิธิเดินเข้าไปหาและจ้องดูเธอ “ดูอะไร?” ปาณีเอ่ย “คุณดูสิคะ วันนี้มีดวงดาวมากมายบนท้องฟ้า ธามนิธิมองไปยังท้องฟ้าอย่างอดไม่ได้ “อืม ชอบ” ปาณีหันไปมองเขาอย่างอดไม่ได้ ไม่รู้ว่าชอบที่เขาพูดถึงนั้น หมายถึงดวงดาวบนท้องฟ้า หรือว่าตนเอง

เธอมองเขา “คูณยกsnow culture ให้ฉันแบบนี้ จะตีหรือ คะ?”

“ไม่ดีอย่างไร?”ธามนิธิจองเธอ “ถ้าหากเธอไม่มีความ สามารถพอแค่ครึ่งปีบริษัทเจ้งแน่ ยิ่งไปกว่านั้นเธอจะมาใส่ใจ กับบริษัทประเภทนี้หรือ? ”

“เอ่อ”

ที่เธอสนใจมากกว่าเห็นทีคงจะเป็นความสามารถในการ ทำงาน? หลังจากเธอเรียนจบ เธอไม่สามารถจะทำที่นี่ไปตลอดได้”

บริษัทนี้ถึงแม้จะทำรายได้อยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่เป้าหมายในชีวิต ของปาณีอย่างแน่นอน

นี่ก็แค่เป็นเพียงขั้นเล็กๆของชีวิตเธอเท่านั้น

ปามองสามนิธิ รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง “อันที่จริงฉันก็ไม่เคยคิด มาก่อนว่าหลังจากนี้จะทำอะไร แค่คิดว่าหาเงินได้ก็พอแล้ว”

“แบบนี้ไม่ได้”ธามนิธิมองดูเธอ “ไม่ใช่ว่าหาเงินได้แล้วจะ เรียกว่าประสบความสำเร็จ ในเมื่อเธอเป็นภรรยาของฉัน ก็ควร จะมีเป้าหมายระยะยาวที่แน่นอน ให้กับตัวเอง มีแค่การสร้าง ประโยชน์ให้แก่สังคม ใบนี้เท่านั้นเธอถึงจะได้รับการเคารพ

ปาณีจ้องมองเขา ค่าพูดของเขาท่าเอาเธอเซอร์ไพรส์ขึ้นมา เล็กน้อย

เธอเคยคิดว่า ตนเองนั้นจะต้องการมีเงินเท่านั้นถึงจะสามารถ คู่ควรกับเขาขึ้นมา แต่กลับค้นพบว่า ตนเองนั้นยังอยู่ห่างไกล จากระดับชั้นความคิดของผู้ชายคนนี้มากนัก

ปาณีเอ่ย “ฉันไม่มีเป้าหมายนี่คะ?”

“ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มคิดเสียตั้งแต่ตอนนี้” ธามนิธิพูด “มีแค่แบบ นี้เท่านั้น เธอถึงจะเป็นคนที่ดียิ่งขึ้น

คำพูดของเขา ทำให้ปาณีรู้สึกว่าภายในใจ คล้ายกับถูกเติม เต็มขึ้นมาในพริบตา
อาจะเป็นเพราะว่า เธอไม่เคยมีเป้าหมายที่แน่ชัดมาโดย ตลอด ก็เลยขาดความรู้สึกมั่นคงไป?

เธอมองธามนิธิที่ดูเคร่งขรึม ก็อดจะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ สามนิธิเอ่ย “เธอกำลังหัวเราะอะไร?

คําพูดของเขา ชานักหรือ?

ปาณีเอ่ยตอบ “ฉันก็แค่รู้สึกว่า คุณดูคล้ายกับเป็นคุณครู แถม ยังสอนบทเรียนชีวิตให้ฉันอีกด้วย

ตอนนี้เธอพอเข้าใจบ้างแล้ว ว่าทำไมธามนิธิที่มีฐานะร่ำรวย กลับยังวิ่งไปเป็นทหาร

ธามนิธิหันหน้ามา “ทำไมฉันไม่รู้สึกว่าเธอกำลังชมอยู่?

พูดอย่างกับว่าเขาคล้ายกับพ่อเธอเสียอย่างนั้น

ท่าทีภาคภูมิใจของเขาทำให้ปาณีหัวเราะขึ้นมา เธอเอ่ยกับยา มนิธิ “ใช่สิ พรุ่งนี้ฉันกลับดึกหน่อยนะคะ มีงานรวมตัวเพื่อน นักเรียน”

“อืม”ธามนิธิพูด “ดังนั้นตอนนี้คุณหนูปาณีจะนอนได้หรือยัง ครับ?”

“ถ้าอย่างนั้นฉันไปอาบน้ำก่อน”ปาณียิ้มและเดินเข้าห้องอาบ น้ำไป

เดิมที่เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนักที่ธามนิธิยกบริษัท ให้เธอ แต่ พอถูกเขาจุดประกายขึ้นมา จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าตนเองนั้นแบกความติดจนเป็นภาระหนักเกินไป

บางครั้งที่อยู่กับคุณอา เธอรู้สึกเบิกบานใจอย่างยิ่ง เป็นเพราะ เขานั้นคุ้มครองเธอ ไม่เพียงแค่ทางกายภาพเท่านั้นแต่กลับไปถึง ทางด้านจิตใจ

อยู่ข้างกายเขา เธอได้เรียนรู้อะไรมากมาย เขามักจะน่าเธอ ให้ไปในทางที่ถูกต้องเสมอ