ตอนที่ 780

พลอยเป็นภรรยาของเขาแล้ว เขาควรจะทำอะไรแบบนั้นกับเธอ ใช่ไหม?

ตอนนี้ความคิดของเธอไม่ต่างจากเด็กน้อย ทำให้เขารู้สึก เหมือนตนกำลังละเมิดผู้เยาว์อยู่ จึงไม่กล้าที่จะมีความคิดในด้าน พวกนั้นขึ้นมาเลยสักนิด

แต่ตอนนี้พอมาคิดๆดู ต่อให้เธอเป็นยังไงก็ตาม เธอก็คือผู้ หญิงอายุยี่สิบกว่าที่เป็นหญิงสาวอย่างเต็มตัว

พลอยยังคงไม่รู้ว่าทัดธนคิดอะไรอยู่ เธอจึงมองเขาอย่างคาด หวัง “เป็นจันทร์ทราที่พูดกับฉัน”

จันทร์ทราคือคนใช้ในบ้านของพวกเขา ที่มีหน้าที่ดูแลพลอย

โดยเฉพาะ

ทัดธนเอ่ย “ไม่มีทางที่เจ้าตัวน้อยแน่”

“ไม่มีหรือคะ?”พลอยมองเขาด้วยสายตาผิดหวัง

ทัดธนก้มหน้าลงและประทับจูบลงที่ปากของเธอ “แบบนี้ถึงจะ

เขารู้สึกว่าตนเองสมควรที่จะสอนเธอเรื่องพวกนี้ได้แล้ว

กลางดึก ธามนิธิจอดรถในลานจอดรถชั้นใต้ดิน ในขณะที่ปาณีเปิดประตูและตามเขาลงมาจากรถ

เธอวิ่งวุ่นไปทั้งคืน ตอนนี้เธอสามารถอธิบายได้เพียงแค่คำว่า ทุลักทุเล

เธอตามรามนิธิเข้าไปในลิฟต์ ไม่ได้เอ่ยพูดอะไร ก่อนจะหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความไปให้ตรีวิทย์ “พลอยกลับไปบ้าน

แล้ว”

หาตัวพลอยพบแล้ว เธอจึงต้องบอกตรีวิทย์สักหน่อย

ตรีวิทย์และเพื่อนของเขาก็เหมือนกันเธอที่เอาแต่ตามหาอยู่ เช่นกัน

ตรีวิทย์เอ่ย “จริงหรือ? งั้นคุณอยู่ที่ไหน? ให้ผมไปรับคุณ ไหม?”

“ไม่ต้อง ฉันกลับถึงบ้านแล้ว”ปาณีเอ่ย “วันนี้ลำบากแล้ว รีบ

พักผ่อนเถอะ”

“คุณต่างหาก”ตรีวิทย์คิดถึงเรื่องที่เธอแอบหลบไปร้องไห้อยู่ คนเดียวที่นั่นขึ้นมา “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? วันนี้ผมรู้สึกว่า ท่าทีของคุณดูไม่ค่อยดีเลย

“ไม่เป็นไร”ปาณีก้มหน้าลง พอนึกถึงเรื่องของตนเองกับธา มนิธิขึ้นมา คิ้วของเธอก็ขมวดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ตรีวิทย์เอ่ย “ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมค่อยโทรหาคุณอีกครั้ง ราตรีสวัสดิ์”
เขากับปาณีทํางานคล้ายๆกัน ไม่ต้องเข้าชั้นเรียนตามเวลา ปกติ จึงมีเวลาว่างมากมาย และสามารถอยู่เล่นเป็นเพื่อนกับ ปาณีได้ทุกวัน

ธามนิธิยืนอยู่ด้านข้าง ตัวของเขาสูงอย่างยิ่ง ทำให้ได้ยินบท สนทนาระหว่างปาณีกับตรีวิทย์ได้อย่างชัดเจนพอดี

สีตาของเขาเข้มขึ้นมาทันใด

นี่เธอตั้งใจเล่นหูเล่นตากับคนอื่นต่อหน้าเขาหรือยังไง?

ทั้งคู่ไปถึงชั้นยี่สิบหกและออกมาจากลิฟต์ ธามนิธินั้นเดินนำ อยู่ด้านหน้าและเข้าไปเปิดประตู เขาหยิบรองเท้าแตะของปาณี ออกมาจากชั้นรองเท้าก่อนจะยื่นไปให้เธอ

ยามออกไปข้างนอกเธอใส่รองเท้าแตะแบบมีส้น ดังนั้นเมื่อ ต้องเดินนานขนาดนั้น เธอจึงรู้สึกไม่สบายอย่างแน่นอน

เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา ก้มหน้าลงเพื่อถอดสลับเปลี่ยนรองเท้า และจะได้ยินธามนิธิเอ่ยขึ้น “พรุ่งนี้ไม่อนุญาตให้เธอไปเจอหมอ นั่น”

ปาณีเงยหน้ามามองเขา “ทำไมถึงไม่อนุญาตคะ? คุณยุ่ง ขนาดนี้ กลับยังไม่ยอมให้ฉันนัดเพื่อนอีก?”

นี่คือฟางเส้นสุดท้ายของปาณี

แต่เธอรู้สึกว่าตนเองในตอนนี้นั้นเหนื่อยเหลือจะทนแล้ว ยิ่งเธอใส่ใจมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเครียดมากขึ้นเท่านั้น เทียบกับการที่ไม่ต้องเอาความสนใจทั้งหมดไปอยู่บนตัวเขาแล้วยังจะดี ซะกว่า

ธามนิธิเอย “ฉันบอกว่าไม่ให้ไป

“เรื่องของฉันคุณไม่ต้องมายุ่ง

อันที่จริงเธอยังไม่ได้คิดที่จะไปอีก แต่เธอก็แค่ไม่สบายใจ พอ นึกถึงตรยาและคิดถึงผู้หญิงที่พูดคุยกับเขาขึ้นมา เธอก็อดไม่ได้

การให้ความเคารพนั้นเป็นเรื่องที่ต้องมีให้แก่กันและกัน เขา ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา ทำไมเธอจะต้องเชื่อฟังเขาด้วย?

ธามนิธิ …………….…

เมื่อก่อนเขาพูดอะไรก็เป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ เธอเริ่มที่จะต่อ ปากต่อคำกับเขาแล้ว

ธามนิธิรู้ว่าวันนี้เธอกำลังโกรธ เขาจึงเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงอัน

นุ่มนวล “ปาณี”

“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะคะ” เธอเดาออกว่าเขากำลังจะเอ่ยพูด เรื่องเหตุและผลกับเธอ ซึ่งเธอไม่สามารถทำได้ จึงเลือกที่จะไม่ ฟังมันซะ

ธามนิธิมองดูเนื้อหลังของเธอที่มีท่าทีดื้อดึงออกมา ก่อนจะนั่ง

ลงบนโซฟา

ผ่านไปสักพัก ปาณีอาบน้ำเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอเห็นธามนิธิกำลังอยู่ที่นั่น ในมือของเขาถือไอแพดทำนั้นนั่นอยู่ เธอจึงเดินขึ้นไปบนเตียงโดยตรงและหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุม