ดูเหมือนไม่ใช่ทางกลับบ้าน ธามนิธิ “ไปดูบ้าน”

“คะ?” ปาณีมองธามนิธิอย่างไม่เข้าใจ นี่เขามี บ้านแล้วไม่ใช่หรือไงแล้วยังจะไปดูบ้านไหนอีก?

ธามนิธิมองหน้าที่กำลังตกใจอยู่ของปาณีก็เลย อธิบาย “ลืมไปแล้วหรือไงว่าครั้งที่แล้วที่ไปบ้านแม่ เธอ แม่เธอบอกจะเอาหลังหนึ่งหลัง?”

พอนึกถึงแม่ตัวเองปาณีก็รู้สึกตระหนักใจขึ้นมา “แม่หนูก็แค่พูดไปงั้นแหละ คุณก็ลืมๆไปเถอะ”

เธออยู่กับธามนิธิไม่ใช่เพราะเรื่องบ้าน

ธามนิธิมองมือที่โดนปาณีกุมไว้แล้วเปลี่ยนมา กุมมือเธอแทน “ถึงเขาจะไม่พูดนี่ก็เป็นเรื่องที่ควร อยู่ดี”

พอถึงสวนจตุจักร ไวยาตย์ขับรถเข้าไปข้างใน อีกนานค่อยถึงประตูทางเข้าวิลล่า

ที่นี่เป็นวิลล่าหลังเดียว มีสระว่ายน้ำ อยู่ใกล้ข้าง แม่น้ำอีก วิวก็สวยด้วย ถึงจะอยู่ในตัวเมืองแต่รอบด้านเงียบสงบมาก

เพื่อให้ความสะดวกแก่ธามนิธิข้างในยังมีลิฟต์

อีก

ธามนิธิรออยู่ชั้นล่าง ให้ไวยาตย์พาปาณีขึ้นไปดู ชั้นบน ไวยาตย์นำหน้าแล้วแนะนำให้ปาณี “คราว หลังเธอจะมาตอนไหนก็ได้ ที่นี่ใกล้ๆเรียนเรียนเธอ”

ไม่ต้องเหมือนตอนนี้ต้องรอวันเสาร์อาทิตย์ถึง ได้เจอกับธามนิธิ

ปาณี “คุณอาก็ย้ายมาอยู่ที่นี่หรอคะ?”

“ใช้” วันนี้ตอนบ่ายพวกเขาย้ายของมาหมดแล้ว แต่ของที่นี่มีครบอยู่แล้วเลยไม่ได้เอาของมากมาก

ปาณีเดินตามไวยาตย์ไปเรื่อยๆแล้วพบว่าเตรียม เปียโนไว้ให้เธอด้วย ไวยาตบ์เดินไปข้างเปียโนแล้ว อธิบาย “นี่เป็นคุณธามนิธิตั้งใจเตรียมไว้โดยเฉพาะ คราวหลังอยากเล่นเมื่อไรก็มาเล่นได้เลย เป็นของ

เธอโดยเฉพาะ” เป็นเปียโนแบบสามเหลี่ยม ธามนิธิให้คนไปซื้อ มาโดยเฉพาะจากนักสะสมไม่ได้หาซื้อง่ายๆตามร้าน ต่างๆ

ต่อจากนี้ไปที่นี่ก็จะเป็นบ้านของพวกเขา ของที่ เขาสามารถให้ปาณีได้ก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุด
” ปาณีไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่ตัวเองพูดเรื่อย เปื่อยกับธามนิธิว่าอยากฝึกเล่นเปียโน เขาก็ซื้อเปีย โนมาให้เธอเลย

เธอไม่อยากจะเชื่อเปียโนที่อยู่หน้าเธอนี้ รู้สึก เหมือนผู้หญิงที่สง่างามนั่งอยู่มีแสงประกายที่สายตา เธอ

“หนูขอลองเล่นดูได้ไหม?” ปาณีพูด

ไวยาตย์ยิ้ม “ได้สิครับ นี่เป็นของเธอแล้วเล่นได้ ตามสบายครับ”

ปาณีเดินเข้าไปกลัวเหงื่อตัวเองไปโดนแล้วจะ เป็นรอยจึงเช็ดมือแล้วค่อยกล้าไปแตะคีย์เปียโน ไวยาตย์ลงไปก่อนเหลือปาณีอยู่ชั้นบนให้เธอ

เดินดูสบาย

ธามนิธิที่รออยู่ชั้นล่างมองไวยาตย์ที่ลงมาจาก ข้างบน “เป็นยังไงบ้าง?”

ในสายตาเหมือนมีความคาดหวังเล็กน้อยและ ตื่นเต้นเหมือนกลัวปาณรจะไม่ชอบที่นี่

ไวยาตย์ยังไม่เคยเห็นธามนิธิเป็นแบบนี้มาก่อน มีแต่คนกลัวธามนิธิไม่ดีใจแต่นี่เขาเองกลับกลัว

ทำคนอื่นไม่ดีใจด้วย!
คุณธามนิธิครับสู้หน่อยสิครับ?

ถึงในใจคิดแบบนี้แต่ไวยาตย์ก็ตอบอย่างมีหน้า ที่ “เปียโนที่คุณให้ คุณปาณีชอบมากเลยครับ ผมให้ เขาลองไปเดินดูเองไม่กล้ารบกวน”

ธามนิธิฟังจบถึงรู้สึกพึงพอใจ

ไวยาตย์ก็ออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก

วิวล่าที่นี่เทียบกับบ้านหลังเก่าก็คงใหญ่กว่าเดิม ถ้าจะย้ายมาก็ต้องการคนทำความสะอาดแต่เตรียม เสร็จหมดแล้ว ไวยาตย์กำลังโทรให้เขามากันอยู่