ตอนที่268

เขาเห็นสภาพนี่ก็อดยิ้มไม่ได้

ปาณีใส่ชุดนอนสีแดงนี่เป็นเสื้อที่น้าลำมุงเตรียมไว้ให้ บอกว่าตอนแต่งงานก็ต้องใส่สีแดงมันถึงมงคล

เพราะเธอหันตัวกลับมาเลยเผยให้เห็นไหปลาร้าและ คออันขาวเนียนของเธอแถมผิวเธอขาวอีกดูจนคนรู้สึก เส้นเลือดกระตุกนี่มันเป็นจังหวะที่จะมีเรื่องชัดๆ!

ธามนิธิยื่นมือไปวางลงที่ใบหน้าเธอและลูบอย่างเบาๆ “ปาณี”

“อือปาณีง่วงจะตายอยู่แล้วแต่พอได้ยินธามนิธิเรียก

ตัวเองก็เลยตอบ

วันเหนื่อยมากๆ โดยเฉพาะหลังแช่ตัวเสร็จทั้งตัวก็ สบายขึ้นแล้วตอนนี้นอนหลับอีกก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยไปใหญ่

ธามนิธิ “เธอตื่นสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

วันนี้เป็นคืนแห่งวันแต่งงานนี่เธอจะนอนผ่านไปแบบนี้ หรือไง?

ปาณีจับมือเขา “วันนี้หนูง่วงพรุ่งนี้นะ”

ความง่วงมันมาก็จะลืมไปหมดทุกอย่างราวกับว่าถึงแม้ ฟ้าจะถล่มก็ห้ามความอยากนอนของเธอไม่ได้

ธามนิธิกัมลงไปหอมแก้มของเธอ “เธอแน่ใจ? ถ้าพรุ่ง นี้ตื่นมาจะไม่รู้สึกเสียใจภายหลัง?”
จากนิสัยของเธอถ้าในคืนวันแต่งงานไม่ทำอะไรสัก อย่างมันไม่รู้สึกเสียดายหรือไง? ปาณีที่ง่วงจนจะตายก็ไปกอดธามนิธิและวางมือลงที่

ไหล่เขา “นอน”

หมอนข้างโดนเธอโยนทิ้งไปอีกข้างใช้ธามนิธิเป็น หมอนแทน

ธามนิธิมองเธอสภาพนี้ก็คิดแล้วคิดอีกก็เลยไม่ได้ เรียกเธอตื่น

เธอง่วงขนาดนี้ถึงแม้เรียกเธอตื่นเธอก็คงไม่สบ อารมณ์งั้นก็ให้เธอได้หลับดีๆแล้วกัน

ปาณีหลับสนิทแต่รู้สึกมีมือใหญ่คู่หนึ่งที่สอดแทรกเข้า

มาในเสื้อแล้วจับนู้นจับนี่แล้วอีกฝ่ายก็จูบเธออยู่เรื่อย ในระหว่างที่สะลึมสะลือธามนิธิกีคว่ำบนตัวเธอ “ที่รัก คลอดลูกให้ฉันหน่อยนะ”

ที่รัก?

ต้องรู้ว่าปกติคนเหน็ดในอย่างคุณอาไม่เคยเรียกเธอ แบบนี้

นี่คุณอาน่ปลดปล่อยจริงๆ!

เธอมองธามนิธิอย่างตกใจ “คุณ….คุณอาใช้ไม่ได้ ไม่ใช่หรอคะ?”

“ใช้ไม่ได้?” เขายกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “งั้นก็ต้องให้ เธอลองดูว่าฉันใช้ได้หรือใช้ไม่ได้”
เธอตกใจจนปฏิเสธ “ไม…ไม่เอา…”

ไม่รู้ว่าเสื้อบนตัวของเธอหายไปตอนไหนเพื่อที่จะ พิสูจน์ให้เธอได้รู้ว่าตัวเองใช้ได้ก็ไม่ได้สนความขัดของ เธอ เขาก็ทำไปเลย…

ได้ข่าวว่าถ้าเป็นครั้งแรกมันจะเจ็บปาณีเลยกัดฟันเพื่อ ที่จะทนความปวดแต่….ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย? เธอกล้าเชื่อ?

เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่านี่มันตอนเช้าแล้วและตัวเองก็ ยังอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือมือของเธอ..สอด เข้าไปในเสื้อของธามนิธิแล้วจับโดนกล้ามหน้าอกของ

เขา..

นี่มันเป็นการลวนลามที่เห็นกันชัดๆ!

พอนึกถึงตรงนี้เธอเอารีบเก็บมือกลับมาอยากหนีออก ไปให้เร็วที่สุดแต่พบว่าเอวของตัวเองโดนแขนธามนิธิกอด ไว้แน่นมาก

และชุดนอนของเธอก็ถูกดึงจนยับและเธอก็เห็นว่า หน้าอกตัวเองก็เกือบโชว์ออกมา….เลยรีบดึงคอเสื้อไว้ดีๆ มองธามนิธิที่นอนอยู่ข้างๆก็อดคิดไม่ได้

ดูจากสภาพเธอกับธามนิธิคงจะ…

ในสมองก็โผล่ขึ้นภาพที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้นี่สงสัยเธอ และธามนิธิคงทำเรื่องนั้นไปแล้วสิ!

แต่….เธอจำไม่ได้ว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างร่างกายก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

นี่เธอได้พลาดเรื่องสำคัญของชีวิตตัวเองสินะแค่คิดก็ รู้สึกเสียดาย