ปาณีเงยหน้าขึ้นมองไปยังเขา คุณอา คุณ อาบน้ำเสร็จแล้วหรอคะ?”

“แม่” ธามนิธิทักทายฐิติพร

ฐิติพรยิ้มพูดว่า “พ่อของลูกยังไม่ได้กลับมา ปาณีเลยรอเป็นเพื่อนแม่สักพัก พวกลูกไปพัก ผ่อนกันเถอะ! ปาณี รีบไปเถอะ สามีของลูกจะ โกรธแล้วนะ! อ้อนเขาดีๆหน่อยละกันนะ”

เธอดูออกสักทีว่าลูกชายของตัวเองเป็นคน ห้งมาก

เมื่อก่อนไม่สนใจผู้หญิง ตอนนี้กลับใส่ใจ มากๆ หึงแม้กระทั่งแม่ของตัวเอง

ปาณียืนขึ้น เดินเข้าไปหาธามนิธิ เห็นสีหน้า เข้มขรึมของเขา ยิ้มให้เขาอย่างไม่กลัวตาย

ท่าทางที่ยิ้มของเธอสวยมาก

ธามนิธิเห็นท่าทางเช่นนี้ของเธอ เกือบจะ ห้ามตัวเองไม่อยู่

หมุนตัวเดินขึ้นห้องไป

ปาณีเดินตามหลังไปติดๆ ติดขายเสื้อของ เขาเบาๆ “ทําไมล่ะคะ หนูแค่คุยกับแม่สองสามค เอง ก็เลยไม่ได้สนใจคุณ คุณโกรธหรอคะ?”

ธามนิธิเดินอยู่ข้างหน้า เขาสูงกว่าปาณีมากพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า “สามีของเธอทํางาน กลับมาเหนื่อยๆ เธอไม่อยากอ่อนฉัน แต่กลับมี ใจคอไปสนใจเรื่องอื่นอีก”

“แม่ไม่ได้เป็นคนอื่นคนไกลสักหน่อย หนู อยู่เป็นเธอสักหน่อยไม่ได้หรอคะ?” เธอตั้งใจจาก เสียงยาว แสดงให้เห็นว่าเธอบริสุทธิ์ใจ

ธามนิธิเปิดประตูห้องอย่างเงียบๆ เดิน เข้าไป ปาณีก็เดินตามเข้าไปด้วย เพิ่งจะเข้าไปใน ห้อง ก็ถูกธามนิธิกตเธอไว้บนประตูห้อง

มือของเขาวางอยู่บนบ่าของเธอ เขาเพิ่ง อาบน้ำเสร็จ บนตัวเขายังมีกลิ่นของครีมอาบน้ำ อ่อนๆ กลิ่นของครีมอาบน้ำ จางมาก ถ้าไม่ตั้งใจ จะไม่ได้กลิ่นเลย

แต่ว่ากลิ่นนี้กลับไม่ทําให้เบื่อเลย

ปาณีชอบกลิ่นนี้มาก

ธามนิธิมองไปยังเขา “ในใจของเธอ ฉันกับ แม่ใครสำคัญกว่า”

“แน่นอนว่าต้องเป็นแม่สิคะ” ปาณีรู้สึกว่า คำถามนี้ไร้สาระมาก เหมือนเขาจะเคยถามก่อน หน้านี้ “ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าแม่คลอดคุณออกมา โลกใบนี้จะมีคุณได้ยังไงคะ?”

เธอตอบอย่างจริงจัง ทำให้ธามนิธิไม่รู้ว่าจะ โต้ตอบยังไงดี

แต่ว่า เหมือนเธอจะลืมบางสิ่งไป เธอเป็นผู้หญิงของเขา เป็นภรรยาของเขา!

เขาก้มหน้าลง ประกบปากลงบนริมปาก ของเธอ จูบที่ดูดคมนี้ ทำให้เธอปล่อยเสียงอู้อี้ ออกมา แต่เขาก็ไม่สนใจใดๆ

สำหรับการเผชิญหน้ากับเด็กโง่คนนี้ เหมือนเขาจะทำให้เธอรู้ว่า ในบ้านหลังนี้ ใครกัน แน่ที่สําคัญที่สุด

ปาณีถูกเขาจูบจนมือไม้อ่อน ทำได้เพียง โอบกอดเอวของเขาไว้ ท่าทางที่ขอเอาตัวรอดของเธอนี้ ทำให้รา

มนิธิหยุดลง เขาถอยหลังเล็กน้อย ปล่อยริม

ฝีปากของเธอออก ปาณีถือโอกาสนี้ต่อต้าน “เกินไปจริงๆ!” ปาณีหีใส่เขา “กลับมาปุ๊บก็รังแกหนู! คุณ

เป็นแบบนี้หนูไม่อยากให้คุณกลับมาแล้ว”

“…” ธามนิธิรู้สึกว่าหน้าผาตัวเองกระตุก “งั้นพรุ่งนี้ฉันไม่กลับมาแล้ว”

“ดีค่ะดีค่ะ!” สายตาของเธอเป็นประกาย ท่าทางเหมือนอดใจไว้ไม่ไหว “ก่อนหน้านี้หนูเคย เห็นผู้หญิงคนหนึ่งในข่าว บอกว่าสามีของเขาให้ เงินเดือนละ 1 แสนหยวน แทบจะไม่กลับมาบ้าน เลย เธอรู้สึกเสียใจมาก ตอนนั้นหนูก็คิดว่าถ้าหาก สามีของหนูก็โอนเงินให้หนูเดือนละ 1 แสนหยวน ไม่กลับมาบ้านเลย จะดีแค่ไหน!”