ตอนที่ 245

จันวิภาและชลิตกำลังคุยเรื่องสุขภาพร่างกายของธามนิธิอยู่ “ปาณี” พอเห็นปาณีจันวิภาก็รีบเรียกเธอไว้ “เยอมานี่มา”

ปาณีเดินไปแล้วมองไปที่ชลิต “คุณหมอชลิตคะ”

ชลิตตอบรับ

ปาณีก็นั่งลงข้างๆจันวิภา

จันวิภาถามปาณี “คุณอาของเธอช่วงนี้อาการดีขึ้นหรือ

ยัง?”

เมื่อกี้เธอกำลังคุยเรื่องธามนิธิกับชลิตอยู่ ปกติพวกเธอก็ ไม่ค่อยได้อยู่กับธามนิธิ เรื่องที่ธามนิธิตรงนั้นดีหรือไม่ดีก็ไม่ กล้าที่จะไปถามธามนิธิตรงๆ

ถึงแม้ถามเขาก็ไม่บอกอยู่ดี

ก็เลยต้องแอบสืบจากปาณ

ปาณี “ฉันรู้แค่ว่าเขาก็เหมือนที่ผ่านมา นั่งที่เก้าอี้เข็นทุก วันน่าจะยังไม่ดีมั้งคะ ถ้าดีขึ้นแล้วเขาคงบอกให้ฉันรู้”

จันวิภา “ฉันไม่ได้ถามเรื่องขาของเขา”

อาการของขา ชลิตก็รู้ดีมากกว่าทุกคน
ปาเนิมองจันวิภานี้พี่สาวกำลังพูดเรื่องนั้นอยู่หรอ?

ก่อนหน้านี้จันวิภาก็มักจะเกามเธอเรื่องนี้บ่อยๆ นั่นเป็น เพราะมีแค่เธอกับจันวิภาแค่สองคนแต่วันนี้..

เธออดที่จะมองชลิดที่นั่งอยู่ตรงข้ามไม่ได้ต่อหน้าผู้ชายคน อื่นเธอตอบไม่ออกมาจริงๆ

จันวิภา “เขาเป็นหมอเธอไม่ต้องเกรงอะไรหรอก มีอะไรก็ พูดออกมานี่เพื่อคุณอาของเธอเลยนะ ช่วงนี้เขามาจับเนื้อ ต้องตัวเธอหรือเปล่า?”

“…” ปาณีมองหน้าชลิตที่กำลังตั้งใจอยู่ ตัวของเขามี ความรู้สึกแปลกที่สามารถทำให้คนอื่นสงบใจได้ “คุณอายัง ใช้ไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ”

ธามนิธิพึ่งคุยกับคุณแม่เสร็จก็ออกมาจากห้องรับแขก อยากไปหาปาณีก็ได้ยินปาณีบอกว่า “คุณอายังใช้ไม่ได้ เหมือนเดิมค่ะ”

ข้างในมีจันวิภากับชลิตกำลังคุยกันอยู่อันนี้ธามนิธิพอรู้ แต่ที่ปาณีบอกว่า “ยังใช้ไม่ได้ นี่หมายถึงอะไร

เขาใช้ไม่ได้? เหอะ!

“ธามนิธิ” ชลิตมองธามนิธิที่เดินเข้ามา เพราะว่าความ สัมพันธ์ของทั้งสองครอบครัวดีเวลาอยู่ที่บ้านก็จะเรียกชื่อ เขาเลยไม่ได้เรียกคุณธามนิธิเหมือนไม่สนิทกัน
ปาเนิลุทขึ้นมาแล้วไปช่วยเข็นเก้าอี้เข้ามา

สายตาของจันวิภาไปตกอยู่เข็มกลัดเนตไทของยามนิธิ “เข็มกลัดเนดในมาจากไหน? เธอเนี่ยนะ จะใส่มันด้วย?”

จันวิภารู้เรื่องของแบรนด์เยอะดูก็รู้ว่าเป็นของถูกๆแต่มา อยู่ที่ตัวสามนิธิได้ไง

ธามนิธิห้ามมือของจันวิภาที่ยื่นเข้ามา “อย่ายุ่ง”

จันวิภายิ้ม “ฉันรู้ล่ะ”

นอกจากปาณีแล้วจะเป็นใครได้อีก?

ก็เป็นแค่ปาณีให้เขา เขาเลยได้หวงขนาดนี้ไง

ปาณีที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นคุณอาทำแบบนี้ก็อึดอัดอย่างบอก

ไม้ถูก

นี่คุณอาชอบขนาดนี้เลย

จันวิภาล้อ “นี่ปาณีอุตส่าห์ซื้อของขวัญให้เลยนะเธอต้อง

ให้รางวัลกลับคืนด้วยล่ะ”

ธามนิธิยกหัวขึ้นมองปาณีแล้วคิดค่าพูดเมื่อ กี้ : คุณอายัง

ใช้ไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ

พูดอย่างจริงจัง “สมควรให้รางวัลดีๆอยู่”

หลังจากที่ชลิตไป ปาณีและธามนิธิก็กลับห้องพร้อมกัน
ปาณีทำงานที่ยังทำไม่เสร็จจนหมด จัดการเสร็จก็พ

กับธามนิธิ “คุณอาฉันไปอาบน้ำก่อนนะ ธามนิธิมองปานี “เรื่องที่เยอพูดตอนนั้นยังใช้ได้อยู่ไหม?”