เกศรารู้สึกปวดใจแทนนลินจริงๆที่เพื่อ ธามนิธิขนาดนี้ ตอนนี้ทั้งสองคนกลับอยู่ใน สถานการณ์แบบนี้

ต้องรู้ว่าเมื่อก่อนตอนนลินหมั้นกับธามนิธิ เธอรู้สึกว่าทั้งสองเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบ หยก

แม้จะรู้ว่านลินผิด แต่ว่า เธอก็หวังจริงๆว่า ท้ายที่สุดแล้วนลินจะได้อยู่กับธามนิธิ

ดังนั้น อารมณ์ตอนพูดจึงจริงจังมาก ไม่ เหมือนคนหยิ่งยโยตอนอยู่ต่อหน้าปาณีเมื่อ

ปาณีมองไปยังเกศรา รู้สึกเกินความคาด หมายเล็กน้อย เธอดูแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่กลับดี ขนาดนี้

ธามนิธิก็รู้ว่า เณศราไม่เคยดูถูกบ้านวิสิทธิ์ เพราะเรื่องที่เขาได้รับบาดเจ็บเลย แม้กระทั่ง ตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บ แม่ของเณศราก็ยังมาที่ บ้านทุกวันเพื่ออยู่เป็นเพื่อนคุณแม่

เขาจับมือของปาณีไว้ พูดกับเณศราว่า ฉัน ไม่ได้คิดจะนอกใจ และไม่อารมณ์ไปให้อภัยคน ที่เข้าหาฉันเพียงเพราะฉันลุกขึ้นยืนได้แล้ว! วันนี้ เธอขอโทษเรื่องนี้ก็จบเพียงเท่านี้ ถ้าหาก มีครั้งหน้าอีก
เขาตั้งใจทิ้งท้ายไว้แบบนั้น

เกศราได้ยินเขาพูดจนจบ ไม่อยากจะเชื่อ

เลยเขาจะให้ตัวเองขอโทษจาก นึกถึงสิ่งที่ตัวเองพูดต่อหน้าปาณีเมื่อครู ตอนนี้ให้ไปขอโทษเธอ จะเปิดปากพูดได้ยังไง

เพราะความรู้สึกนี้เหมือนโดนตบหน้าเลย

ธามนิธิดูออกว่าเพราะเณศราดูถูกปาณี ดัง นั้น จึงไม่ยอมขอโทษ

เขาหัวเราะเบาๆ “ถ้าหากเธอรู้สึกว่าการ ขอโทษมันยากเกินไป งั้นก็เอาอย่างงี้! รอกลับไป

ถึงเมือง ชยุตก่อน ฉันค่อยจัดการเรื่องนี้ทีหลัง”

รอจนถึงหลังกลับไปแล้วค่อยจัดการ เรื่อง นี้ก็คงไม่ง่ายอย่างนี้ แล้ว

เณศราพูดว่า “อย่าค่ะ”

เธอมองปาณีแวบหนึ่ง รู้สึกละอายใจมาก แต่ว่า ไม่ว่าจะยินดีแค่ไหน ก็ทําได้เพียงขอโทษ ไปต่อหน้าธามนิธิ “ปาณี ขอโทษนะ เป็นฉันที่ไม่รู้ เรื่องอะไร พูดจาไร้สาระไปเอง”

“เธอเรียกเขาว่ายังไงนะ?” ธามนิธิพูดด้วย นํ้าเสียงเข้มขรึม

เณศราอึ้งไปสักพัก เธอรู้ความหมายของธามนิธิเอง พูดอย่างไม่ยินยอมมาก “พี่สะใภ้

ปาณียมมุมปาก ดูด เอาจัดการคนก็จะ สนุกอย่างนี้แหละ ไม่ต้องลงไม้ลงมือและไม่ต้อง ทะเลาะกันอีกด้วย ก็สามารถทำให้ฝ่ายตรงข้าม ยอมจํานนได้

เธอพูดกับเณศราว่า “คุณเรียกว่าพี่สะใภ้ จากใจจริงใช่ไหม? ไม่ใช่ว่าครั้งหน้าเจอฉันแล้ว วิ่งมาสั่งสอนฉันอีก? ถ้าหากเป็นแบบนี้เธออย่า เรียกเลยดีกว่า”

” นี่เป็นครั้งแรกที่เณศราถูกเหยียบ หยามจนจมดินขนาดนี้ บนโลกใบนี้ไม่มีอะไร อึดอัดมากไปกว่าการให้ตัวเองไปทําเรื่องที่ตัวเอง ไม่เห็นด้วยแล้ว

เธอก้มหน้าก้มตาพูดว่า “ไม่แล้วค่ะ”

ธามนิธิเห็นเณศราไม่คิดประสงค์ร้ายแล้ว “เธอไปทําธุระก่อนเลย”

จากนั้นก็พาปาณีไปทานข้าว

เพิ่งจะกลับไปถึงห้อง เณศราก็โทรหานลิน เพราะรู้สึกอึดอัดมาก “แกรู้ปะ? ธามนิธิถึงขั้นพา ปาณีมาดูคอนเสิร์ต ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อกี้เขายังสั่ง สอนฉันยกใหญ่!”

..คอนเสิร์ต?” นลินขมวดคิ้ว ไม่อยาก จะเชื่อ ด้วยนิสัยของธามนิธิแล้ว จะปรากฏตัวที่ จัดคอนเสิร์ตได้? “เป็นไปได้ยังไง?”