บนโลกใบนี้ที่น่ากลัวที่สุดคือคนที่เห็นชัดๆว่าผอม กว่าคุณ แต่กลับร้าร้องว่าอยากลดน้ำหนักปากได้ยิน แล้วอยากจะตีเธอสักทีทุกครั้ง

โมรีจ้องมองปาณีที่กำลังกินของ ยิ้มเอ่ย “เธอกิน ลงจริงๆหรือนี่! ใช่สี หนังสือของแอนเดรียเธออยากซื้อ ใหม่ ฉันห็นว่าบนเว็บไซต์เปิดให้ชื้อแล้ว”

“อ๋อ ตอนนี้ฉันไม่รีบ รอให้วางขายในร้านหนังสือ แล้วค่อยว่ากัน”

เมื่อคืน จนวิภาเอาหนังสือไปหมด ทําเอาคุณอา อารมณ์เสียไปทั้งคืน เธอคอยเกลี้ยกล่อมเขาอยู่นาน ถึง จะหายโมโห

ตอนนี้ขาของเธอยังปวดเมื่อยอยู่เลย

มีผู้ชายแบบนี้อยู่ที่บ้าน ปาณีรู้สึกสงสารตัวเองอยู่

ไม่น้อย

ตอนที่ปาณีกำลังพูดอยู่กับโมรี เวทัสก็เดินเข้ามา

พอดี

เขายืนอยู่ตรงประตู มองเห็นปาณี วันนี้เธอดูปกติ ด้งเดิม แต่งตัวธรรมดาเช่นเคย แต่ เป็นเพราะมีตัวตนของ แอนเดรียเพิ่มเข้ามา เขาที่มองเธอในตอนนี้ กลับมีความ รู้สึกว่าเธอไม่เหมือนเดิม ทําให้คนไม่สามารถละสายตา ไปได้

โมรีเงยหน้าขึ้น มองเห็นใบหน้าหล่อเหล่าของเวทีส ที่แฝงความเย็นมาอยู่บางส่วน ไม่ทันระวังก็มองดูจนเกือบ โง่งม

ในระยะนี้ทีมของเวทีสคว้าชัยชนะติดต่อกันมา หลายสนาม ได้รับความนิยมอยู่ไม่น้อย ตอนแข่งขัน โมริถือเป็นทีมของเขาเช่นกันก็ไปด้วย เกิดเป็นกระแสบน อินเตอร์เน็ต ว่าโมรี อแฟนสาวของเขา

เพียงแต่โมงรู้ดี เธอกับเวทีส ไม่มีความสัมพันธ์ อะไรต่อกันทั้งนั้น

ปาณีมองเห็นเวทีสที่พอปรากฏตัว จุดสนใจของ โมรีก็ถูกดึงไปจนหมดสิ้น

เธอไม่ได้เอ่ยอะไร ทําแต่ส่งข้อความเวย นให้รา มนิธิอย่างเงียบๆ คุณอา ฉันมาถึงมหาลัยแล้ว คุณหล่ะ? ถึงที่ทํางานแล้วหรือยัง

“ถึงแล้ว”

เธอยังคิดอยู่ว่า ธามนิธิคงจะไม่ได้ดูมัน คาดไม่ถึง เขากลับตอบกลับมา

ปาณิพูดคุยกับธามนิธิอยู่สักพัก แม้ว่าจะเป็นเพียง การพิมพ์คุยกับบนเวย น แต่มุมปากกลับถูกยกขึ้นมา อย่างไม่หยุดหย่อน

เลิกคามแล้ว ปาณีไปยังบริษัทของธามนิธิ เพื่อ รอกลับบ้านพร้อมเขา

บนรถ ธามนิธิจ้องมองไอแพด ปาณีนั่งอยู่ข้างกาย เขา ถามขึ้นอย่างสงสัย “ได้ยินว่าเมื่อวานคุณเลี้ยงคนใน บริษัทหรือคะ”

วันนี้เธอไปบริษัท ได้ยินพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องนี้ มีบางคนพูดว่าท่านประธานธามนิธิกินยาผิดมา

ช่ายังมีคนเอ่ยว่าเป็นเพราะภรรยาของท่าน ประธานตั้งครรภ์แล้ว!

ปาณีได้ยินคําพูดของพวกเขา รู้สึกหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออกขึ้นมาทันที

เธอตั้งครรภ์ ทําไมตนเองจะไม่รู้?
รามนิธิมองไอแพดอย่างจริงจัง แต่ก็ยังตั้งใจฟังสั่ง

ปาณีพูดอยู่

พอฟังเธอพูดจบ เขาเอ่ยขึ้นอย่างสงบ ลำบาก พวกเขาแล้ว ให้รางวัลนิดหน่อยถือเป็นเรื่องสมควร เขาไม่ยอมรับหรอก ว่าเป็นเพราะการที่ปาณีได้

พิมพ์หนังสือทำให้เขารู้สึกภาคภูมิใจและดีใจเป็นอย่าง มากจึงเลี้ยงข้าวพนักงานทั้งบริษัท

ปาเอยอย่างยิ้มๆ ไม่ใช่เพราะฉันได้ตีพิมพ์ หนังสือ ถึงได้ ขนาด

……..ธามนิรีเหลือบมองเธอ ค้นพบว่าเธอฉลาด มาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็มองออกได้ในพริบตา “ไม่ใช่ เขาปฏิเสธราวกับเป็นเรื่องจริง

ปาณีทนความขี้เก๊กของเขาไม่ไหว “คุณเลิกพูดจา ปากไม่ตรงกับใจได้ไหม คุณสามีชมฉันสักหน่อยไม่ได้ หรือ?

เธอไม่มีงานอดิเรก น นอกเหนือจากการฟังธา มนิธิชมเธอ ต่อให้เขาชมเชยเธอทั้งวันก็ไม่รู้สึกเลี่ยนอะไร

แบบนั้น ธามนิธิมองปาณี ก่อนพูดขึ้นอย่างมีเลศนัย “เธอรู้ ไหมว่าฉันชอบชมคนที่สุดในเวลาไหน?”

ปาณีมองเขาที่ดูจริงจัง และคิดขึ้นได้ว่าเวลาไหนที่ เขาชอบเอ่ยชมที่สุด ล้วนแต่เป็นเวลาที่…… แตก!

ไวยาตย์เห็นปาณีไม่พูดไม่จา จึงถามอย่างสงสัย *เวลาไหน?

เขาก็อยากจะให้ธามนิธิเอ่ยชมเขาบ้าง!

ตนเองวันๆอยู่ต่อหน้าคุณธามนิธิทำงานเป็นวัวเป็นม้า ไม่เคยจะได้ยินคำชมสักครึ่งค่า เด็กน้อยก็อยากได้

รับคําชมบ้างเช่นกัน!