ตอนที่311

ก็เลยตอนที่เขาปนเมื่อกี้เลยทำให้ฉันนึกถึงว่าเมื่อก่อน….เขาก็ ลำบากเหมือนกัน”

ไวยาตย์มองปาณี ถ้างั้นทำไมตอนนั้นถึงไม่ให้บ้านวิสิทธิ์เวช เตรียมสินสอดให้ล่ะครับ?”

ปราณีฟังจบก็ยกยิ้ม “เขาเป็นแม่ของฉัน บ้านวิสิทธิ์ เวชไม่ได้ติดหนี้

อะไรเขาถึงเขาอาจจะลำบากแต่เขาก็เป็นคนที่โลภและจะไม่คิดหน้าคิด หลังเลยถ้าให้เขาได้ลองชิมของดีสักหน่อยเขาก็จะยิ่งทำยิ่งเกิน เลี้ยงดูแม่เป็นสิ่งที่เธอต้องรับผิดชอบแต่ไม่ใช่สิ่งที่คนในบ้านวิสิทธิ์

เวชต้องรับผิดชอบเลยสักคน

ปาณีกลับถึงบ้านน้าลำมุงก็มาดูเธอ “ปาณี”

“คุณน้าสวัสดีค่ะ” ปาณีอดที่หาวไม่ได้ง่วงจะตายอยู่แล้ว

น้าลำมุงถาม อาหารเข้าอยากกินอะไร?”

“ก๋วยเตี๋ยว”

“งั้นรอแป๊บนึงนะ”

“ค่ะงั้นหนูไปล้างหน้าก่อนนะคะ”

ปาณีกลับถึงห้องไปล้างหน้าแปลงฟันตอนออกมายังเห็นธามนิธิ นอนอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหน

นี่ยังนอนอีกหรอ?

ปาณีแทรกเข้าไปใต้ผ้าห่มแขนกอดเอวเข้าไว้นอนอยู่บนตัวเขาน้ำ

เสียงอ้อน “สามีคะตื่นได้แล้ว”

เธอพึ่งล้างหน้าเสร็จมีอยังเย็นอยู่ตอนยื่นมือเข้ามาก็ได้ยืนเสียงรา

มนิธี รามนิธิเปิดตาขึ้นจับมือเย็นๆของเธอไว้แล้วขมวดคิ้ว “ทำไมเย็น

ขนาดนี้?”

“ฉันพึ่งไปล้างหน้ามาปาณิอดหัวเราะไม่ได้ “เย็นถึงคุณอาแล้ว หรือไง?”

เขาจับมือเธอมานวดเบาๆ ในโรงพยาบาลหนาว?” “ยังได้อยู่ ไม่ได้หนาวมาก”

รามนิธิมองผู้หญิงตัวน้อยที่นอนทับอยู่บนตัวเขา “ยังเจ็บท้องอยู่

ไหม?

ประจำเดือนเธอมาแถมโต้รุ่งอีก ธามนิธิเป็นห่วงเธอ

ปาณีก็รู้สึกแปลกใจทำไมอยู่ดีๆคุณอาถึงมาถามเรื่องท้องของเธอ? เธอก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วตอบกลับไป ไม่เจ็บสักหน่อย!”

“ไม่เจ็บ?” ธามนิธิขมวดคิ้ว ทุกครั้งที่ประจำเดือนเธอมาวันแรกก็ ปวดท้องจะตายอยู่แล้วจนอยากนอนอยู่แต่บนเตียง

แต่ทำไมมาประจำเดือนครั้งนี้แถมไม่กลับบ้านหนึ่งคืนถึงไม่รู้สึก เจ็บสักนิด?

ปาณีแค่เห็นธามนิธิขมวดคิ้ววินาทีต่อมาก็โดนเขาหันตัวทับลงมา

“คุณอาคะ” ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อไม่ใช่นะ! จะเล่นใหญ่ แบบนี้ตั้งแต่เช้าเลยหรอ เธอยังเตรียมไม่พร้อมนะ!

ธามนิธิกดตัวเธอไว้มือสอดเข้าไป….

ปาณีที่โดนเขาทับไว้ข้างล่างก็หน้าแดงกะทันหันนี่เขา….นี่เขา…. ตายละ! คุณอาที่พึ่งตื่นนี่มันโหดร้ายจริงๆ

ปาณีรีบจับมือเขาไว้แล้วรีบหาข้ออ้าง ีฉัน….ฉันจะไปกินอาหาร

เข้า! เดียวก๋วยเตี๋ยวที่คุณน้าเตรียมไว้ให้อีดหมดหรอก!”

แต่กลับเห็นธามนิธิทำหน้ามีตรงก้มหัวลงและกัดหูเธอราวกับสั่ง สอน คนขี้โกหก!”

“โกหกคำนี้ทำให้ปาณีนึกถึงคำที่ตัวเองโกหกเมื่อวาน เธอหลอกว่าประจำเดือนเธอมาเลยหลีกไปได้ชั่วคราว… แต่ว่าวันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะเกินเลยลืมไปเลย ปาณี “ไม่ใช่ ฉัน..”

“เธออะไร?” ธามนิธิกอดเธอไว้ แสงอาทิตย์ตอนเช้าส่องเข้ามา ทำให้ผิวเธอดูขาวขึ้นจนเห็นขนบางๆบนใบหน้า

เขาก็อุตส่าห์เชื่อคำพูดของเธอโดนง่าย! ปาณีมองธามนิธิ ฉันผิดไปแล้ว แต่ว่าตอนนี้ฉันหิวมากฉันไปกิน

ข้าวก่อนได้ไหม?”

“ไม่รีบเวลายังเข้าอยู่” เสียงลากยาวของเขาทำให้รู้ว่าเขาไม่ปล่อย

เธอไปง่ายๆแน่

ปาณี ฉันหิวจริงๆ”

“ใช่หรอ?” สายตามืดของเขามองเธอ