ตอนที่ 572

ปามองเห็นเขาจากเงาในหน้าต่าง

คืนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำมีความรู้สึกเป็นคนที่ปริศนาลึกลับแต่ ผู้ชายแบบนี้กลับอกว่าเธอเป็นคนที่เขารักที่สุด

ปาณีรู้สึกแน่นคอเธอมองยามนิธิไม่ได้ออกเสียงเพราะในเวลา นี้ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เขาบอกเขารักเธอ…….

เธอได้จริงหรอ?

ในขณะที่เธอยังสงสัยกับคำพูดของเขาสามนิธิก็พูดเพิ่มต่อ “ปาณีฉันรักเธอแต่ที่หย่าเป็นเพราะเธออยากไปฉันเลยปล่อยมือ เธอรู้ไหมว่าฉันตามใจเธอตลอดเธออยากได้อะไรฉันให้เธอหมด แต่เธอเป็นของฉันทั้งชาตินี้เลยไม่มีใครจะแย่งไปได้

พูดจบเขาก็จูบเธอต่อ

จูบอันเร่าร้อนลงมาที่หูเธอปาณีหัสหน้าไปมองเขาสายตาที่ สดใสมีความตกใจเข้ามาธามนิธิยกยิ้มฉวยโอกาสมาจูบที่ข้าง ปากเธอ

เขาขนาดนี้ทําให้ใจปาณีเริ่มควบคุมยาก

ทันใดนั้นก็ลืมไปเลยว่าเธอกับเขามันห่างเหินกันขนาดไหน ความรู้สึกในใจราวกับสายน้ำที่พุ่งเข้ามาแรงทำให้เธอหันหน้าไปแล้วกอดคอเขาจูบเขากลับ

ยามนิธิกดเธอไว้ที่หน้าต่างปล่อยให้ตัวเองจูบเธอ…กติเขา เป็นคนที่เก็บอาการเก่งจะไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะ

แต่ตอนนี้เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาพบว่าตัวเองได้รักผู้หญิงคนหนึ่ง

ก็ยังดีที่ในร้านอาหารตอนนี้มีแค่เธอกับเขาสองคน

สวนจตุจักร

รถจอดอยู่หน้าประตูธามนิธิอุ้มปาณีลงจากรถ

ปาณีบอก “ฉันเดินเองได้ขาคุณอายังไม่ค่อยดีเลย

“หายดีหมดแล้ว” เขาอุ้มเธอไว้มองเธอเพราะเป็นเลยหน้าแดง ไปหมดและเดินเข้าไปข้างใน

ปาณีคิดว่ากลังจากที่ตัวเองไปที่นี่คงจะไม่เหมือนเดิมทุกคนก็ จะไปหมดแต่กลับพบว่าทุกคนยังอยู่

น้ามุงเห็นธามนิธิอุ้มปาณีเข้ามาก็ปิดปากและเดินออกไป แม่เจ้าภาพนี้มันดูมีความรัก!

ขนาดคนแก่อย่างเขามาเห็นยังรู้สึกตื่นเต้น

ธามนิธิอุ้มปาณีขึ้นไปชั้นบนแล้วเดินเข้าไปในห้องเพราะว่า ตอนที่ปาไปก็เอาไปแค่กระเป๋าเดินทางหนึ่งใบก็เลยของที่นี่ไม่ เคยเปลี่ยนเลย
เขาวางเธอลงบนเตียงแล้วถอดรองเท้าให้เธอและขึ้นเตียงไป กอดเธอสามนิธิบอก “คราวหลังก็อยู่ที่นี่นะ”

“ตอนนี้ที่เดิมนั้นก็ดีอยู่”

“เชื่อฟังกันหน่อย” ธามนิธิจูบเธอ “ฉันตกลงเธอว่าให้ทุกคนรู้ ว่าพวกเราหย่ากันแล้วเธอก็ควรตกลงฉันเรื่องหนึ่งว่าไง?

ปามองเขาแล้วซื่อใส่ “ตกลงอะไร

“อยู่ข้างฉันไม่ไปไหนอีก” ตามนิธิกอดเธอ “เธออยู่ข้างนอกคน เดียวฉันไม่ไว้ใจและที่นี่ก็เป็นบ้านของเธอ”

“งั้นถ้าฉันกลับมาก็เท่ากับว่าต้องให้คุณอาเลี้ยง?” เพราะ ว่าที่แบบนี้มีแค่เขาที่รับผิดชอบได้

“งั้นก็ให้ฉันเลี้ยงเธอนี่แหละ” ธามนิธิบอก “ที่นี่ทุกอย่างเป็น

ของเธอรวมถึงฉัน

” เสียงอ่อนโยนของเขาทําเอาน้ำตาปาณีเกือบไหลออก

กลับมาถึงในห้องก็จะคิดถึงทุกวันที่อยู่กับเขานึกถึงความสุข

ทุกวินาที…….

ปาณีนํ้าตาไหลลงมาสามนิธิถาม “ร้องไห้ทำไม?”

“ไม่รู้” เธอยกมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาตอนที่ตัวเองออกไปนึกว่าจะ ไม่มีวันกลับมาแต่ไม่คิดว่าเธอจะกลับมาอีก