หาทางเธอกับเขาสนิท

” แน่นอนค่ะ” ปาณีตอบ “คุณธีระมีความรู้เยอะ มาก ทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา รู้สึกตัวเองได้เรียนรู้ อะไรเพิ่มตั้งหลายอย่าง และตอนนี้เขาเป็นเหมือน หัวหน้าของฉันด้วย ก็ต้องสนิทกับหัวหน้าสิคะ”

ธามนิธิมองหน้าเธอ “ฉันนึกไม่ถึงน่ะสิ นี่ เป็นวันแรกที่เธอทํางาน ความจริงฉันเป็นห่วงเธอ มาก แต่เธอก็มาทานข้าวกับหัวหน้าแล้ว?”

ปาณีมองธามนิธิ รู้สึกได้ทันทีว่าพูดของเขา มีนัยอย่างอื่น จึงหัวเราะตอบว่า “คุณคงไม่ได้หรอกนะคะ? ถึงพูดแบบนี้น่ะ?

ไม่ได้ ” คนที่จริงจังอย่างธามนิธิ เป็นคน ประเภท ง่ายงั้นหรือ?

ปาณีเลยเข้าไปกอดเขาเสียแน่น พูดเสียงอ่อน หวานว่า “คุณอาคะ ฉันชอบที่คุณเป็นแบบนี้ล่ะ !”

ธามนิธิเลิกคิ้วขึ้นสูง ต่อหน้าไวยาตย์แท้ ช่างใจกล้าจริงๆ!

ปล่อยน่าธามนิธิพูดอย่างหยิ่งๆ

เขาจะกอดปาณีเฉพาะตอนที่ไม่มีใครอยู่ด้วย ต่อหน้าคนอื่นเขาจะดูเอาจริงเอาจังมาก

ปาณีเห็นเขาทําหลบๆแบบนี้ ก็ยิ่งจงใจหนักขึ้นไปอีก “ไม่เอา กอดสามีตัวเอง ผิดตรงไหน?”

ไวยาตย์ที่นั่งอยู่ด้านหน้า “ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เชิญพวกคุณต่อเลยครับ”

พอถึงบ้าน ปาณี รับ งวิ่งหนี เข้าไปปิด ประตูขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ

เธอหยิบมือถือขึ้นมา นั่งเล่นมือถือบนโถส้วม อย่างเอาจริงเอาจัง

ธามนิธิร้องขึ้นที่หน้าห้องน้ำว่า “ปาณี ออกมา เลย”

ถึง เสียงเขาจะไม่ดุดัน แต่พอปาณีได้ยิน เขาเรียกชื่อเธอ ก็ยังรู้สึกตกใจจนตัวสั่น

“…..” เธอไม่ส่งเสียง เวลานี้หากออกไป อาจ ตายได้

ธามนิธินั่งอยู่ที่หน้าห้องน้ำ “เธอคงไม่คิดจะอยู่ ในนั้นทั้งคืนหรอกนะ?”

ดูท่าแล้วคงต้องเป็นอย่างนั้น !

ปาณีคิดจริงๆว่าจะหลบอยู่ในนี้ทั้งคืน

สาเหตุเพราะตอนอยู่บนรถ เธอเผลอตัวเอง ไปยั่วโมโหเขาเข้า

แบบนี้เท่ากับไปลูบก้นเสือ ไม่วิ่งหนี ก็ตายน่ะ

ปาณีนั่งหลบอยู่เงียบๆ ผ่านไปสักพัก รู้สึกว่า ด้านนอกไม่มีการเคลื่อนไหวนานแล้ว

เธอจึงค่อยๆเปิดประตูออก มองออกไป เห็นธา มนิธินั่งอยู่ตรงนั้น เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ก้มหัวลงมองแทบเล็ตที่อยู่บนผักของเขา

เธอได้แต่ทําหน้าแหย เขาเห็นเธอเข้าแล้ว พูด โดยที่ไม่ได้เงยหน้ามอง “คืนนี้เธอก็นอนในนั้นแล้ว กัน ไม่ต้องออกมาหรอก”

เขาช่างเบ็นซาซะจริง

ปาณีตอบอย่างขลาดกลัวว่า “ฉันผิดเองค่ะ คราวหน้าฉันจะไม่ล้อเล่นกับคุณแบบนี้อีก

เพียงแต่บางครั้ง เห็นเขาทําท่าซีเรียสแล้ว เธอรู้สึกอตไม่ได้จริงๆ !

ธามนิธิมองที่เธอ “มานี่”

สายตาที่ดูน่ากลัวของเขา ทําเอาปา รู้สึก กังวลใจ “ไม่งั้น…..ฉันนอนในห้อง าคืนนี้ดีกว่า” พูดจบเธอก็กลับเข้าไปปิดประตูตามเดิม

ธามนิธิ

เขาอ่านหนังสือสักครู่ เห็นปาณียังไม่ออกมา ก็ เดินตรงไปที่ห้องน้ำ

เห็นปาณีนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ เอาผ้าเช็ดตัว ห่มตัวเองไว้ เธอนอนหลับไปจริงๆด้วย

เห็นเธอแบบนี้แล้ว เขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ในสายตาของเธอ เขาน่ากลัวถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?

หรือเธอนึกจริงๆว่า ตัวเองหลบอยู่ในห้องน้ำ แล้วจะปลอดภัย?

ธามนิธิไม่มีทางเลือกอื่น เขาลุกขึ้นยืน ออก จากรถเข็นที่เบานั่งมาตลอด เดินไปหาปาณี แล้วอุ้มเธอขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ

นี่เป็นครั้งแรกที่รามาธิอุ้มเธอแบบนี้ ปาณี

นอนหลับสบาย แต่ก็ยังละเมอออกมา กล่าวว่าตัวเอง จะตกลงไป รีบคว้าคอของเขาไว้แน่น