ตอนที่ 61

“ครูตนัส ทำไมชมแต่เขาสองคนล่ะคะ!” มะลิที่ยืน อยู่ข้างๆพูดขึ้น “ผลการสอบของติรยาก็ไม่เลวเลยไม่ใช่ หรอคะ?”

ติรยา เวทัส และปาณีก็สอบติดมหาวิทยาลัยชยุต เหมือนกัน ในชั้นเรียนของพวกเขา ก็มีเพียงพวกเขา 3 คนเท่านั้นที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยชยุตได้

คำพูดของเธอ ทำให้ทุกคนหันความสนใจไปที่ติร

ยา

ครูตนัสนิ่งไปสักพัก มองไปยังติรยา ยิ้มพูดว่า “ติ รยาก็สอบได้ดีเหมือนกัน”

แต่ว่า ท่าทีที่เขามีต่อติรยา เห็นได้ชัดเจนเลยว่า

ไม่ได้มีความกระตือรือร้นและอบอุ่นขนาดนั้น

ติรยาที่ยืนอยู่อีกฝั่ง สีหน้าเริ่มดูไม่ค่อยดี

มะลิควงแขนของติรยา รู้สึกถึงความลำเอียงเล็ก น้อย “ทำไมครูตนัสถึงเป็นแบบนี้เนี่ย? ใช่แล้ว ติรยา เธอ สอบได้กี่คะแนนหรอ?”

” ติรยาไม่ได้ตอบ

ปกติผลการเรียนของเธอก็ไม่ได้แย่นะ และปาณีก็ ติวให้เธอบ่อยๆ ดังนั้น จึงสอบได้ลำดับต้นๆของชั้นเรียน มาโดยตลอด เพียงแต่ว่า… ในการสอบที่สำคัญครั้งนี้ เพราะความตื่นเต้น เธอจึงสอบได้ไม่ค่อยดีเท่าที่ควรและเธอก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครมาก่อน

แต่เดิมเธอคิดว่า ไม่ว่ายังไง เธอก็สอบติดแล้ว คะแนนสอบไม่ได้สำคัญอะไร

ถูกมะลิถามแบบนี้ เลยรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

ตอนนี้เธอรู้สึกมะลิน่ารำคาญมาก แทบอยากจะ ตัดความสัมพันธ์กับเธอ ณ ตอนนี้เลย

ตอนรับประทานอาหาร ปาณีนั่งติดกับครูตนัส พอ ครูตนัสได้ยินว่าเธอจะไม่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยต่อแล้ว จึงแนะแนวเธอตลอดเวลาที่นั่งด้วยกัน “ไม่ง่ายเลยนะที่ สอบติดมหาวิทยาลัยชยุต อย่าโง่ล่ะ ถึงเธอจะไปทำงาน ตอนนี้ ก็หาเงินได้เพียงเล็กน้อยอาจทำให้ฐานะทาง บ้านเธอดีขึ้น แต่ว่า อนาคตเธอดับเลยนะ อีกหน่อยเธอ จะเสียใจภายหลัง..

“หนูทราบค่ะ” ปาณีรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เธอบอก กับครูตนัสว่า “หนูจะยืนหยัดต่อไปค่ะ”

จริงๆแล้ว ปาณีรู้สำนึกเรื่องนี้แต่แรกแล้ว แต่พอ เห็นเวลาที่ครูตนัสเป็นห่วงตัวเองขนาดนี้ ปาณีก็ยังคง

ตื้นตันใจ และมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสนับสนุนเธอขนาด

นี้

ไม่ใช่เป็นเหมือนแม่เธอทั้งหมด ที่ไม่อยากให้เธอ เรียนต่อใจจะขาด

เวทัสนั่งอยู่ข้างๆ ที่นั่งของเขาก็ใกล้กับครูตนัสมากเช่นกัน ดังนั้น เขาได้ยินการสนทนาของทั้งสองคน อย่างชัดเจน ดวงตาเขาเศร้าเล็กน้อย

คำพูดที่ให้กำลังใจของครูตนัส ทำให้ปาณี อารมณ์อ่อนไหวเล็กน้อย หลังรับประทานอาหาร ใน เวลาที่ครูมนัสกำลังพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นๆ เธอก็ขังตัว เองไว้ในห้องน้ำ

ในบางเวลาเธอรู้สึกตัวเองเข้มแข็งมาก สามารถ เผชิญทุกปัญหาได้

แต่ในบางเวลา ก็รู้สึกว่าตัวเองเปราะบางมาก.. เหมือนในตอนนี้ คำพูดของครูตนัส ทำให้เธอ

คิดถึงสภาพการเป็นอยู่ของตัวเองในตอนนี้

เพียงแค่ทำให้ตัวเองสามารถเรียนต่อได้ เธอก็ได้ ใช้พละกำลังทั้งหมดของเธอแล้ว

น้ำตาทำให้โลกในดวงของเธอเลื่อนราง เธอ อดทนมาครึ่งค่อนวันที่จะไม่ให้น้ำตาของตัวเองไหลออก มา แต่ว่า ดวงตาของเธอก็แดงกำ

ในเวลานี้เอง เสียงเรียกเข้ามือถือของเธอก็ดังขึ้น ปาณีหยิบมือถือออกมาดู พบว่าเป็นธามนิธิที่โทรมา เธอ

ปรับอารมณ์และรับสาย “คุณอา”

“อยู่ไหน? ไปทำงานอีกแล้วหรอ?” น้ำเสียงของ ธามนิธิอบอุ่นมาก และแฝงไปด้วยความเป็นห่วง ปาณีมองดูเวลา พบว่าใกล้จะหนึ่งทุ่มแล้ว “เปล่าค่ะ วันนี้งานเลี้ยงรุ่นค่ะ”
“ฉันให้ไวยาตย์ไปรับเธอนะ”

เขาไม่ค่อยวางใจที่เธออยู่ข้างนอกในตอนกลาง

คืน

“ไม่ต้องแล้วค่ะ พวกหนูทานข้าวเสร็จแล้ว ถ้ารอ คุณไวยาตย์มารับ หนูต้องรออีกนานเลย หนูจะกลับตอน นี้แล้วค่ะ”

“โอเค” ธามนิธิไม่ได้ฝืนใจเธอ

หลังวางสาย ปาณีก็ล้างหน้าล้างตา