ตอนที่ 403

ประโยคเหล่านี้ของธามนิธิ ทำเอาสิริพรสะอึก

แต่เพราะคนพูดคือธามนิธิ ต่อให้เธอไม่พอใจ ก็ยัง ต้องยั้งออกมา “ใช่ใช่ใช่ ฉันกลับไปจะอบรมเธอให้ดี” ทุกคนกำลังทานข้าว ติรยาทำหน้าไม่ถูก จึงเดิน

ออกไปเงียบๆ

ปาณีเห็นเข้าพอดี จึงลุกขึ้นและเดินตามออกไป

ติรยายืนอยู่ที่ระเบียงทางเดินด้านนอก ข้างนอก อากาศหนาว เธอกุมมือขึ้นแน่น รู้สึกกังวลและโกรธไปใน เวลาเดียวกัน เธอโกรธยัยผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้เธอตก หลุมบนเว่ยป๋อจนแทบเป็นบ้า

ได้ยินเสียงฝีเท้า เธอหันกลับไปดู และมองเห็น ปาณียืนอยู่ด้านหลังของตนเอง เธอพูขึ้นอย่างโมโห “เห็น ฉันเป็นแบบนี้ เธอมีความสุขรึยัง?”

เธอรู้ดีว่าปาณีมาเพื่อหัวเราะเยาะเธอ

ปาณีมองที่ติรยา ไม่ได้ถ่อมตัวอะไร “เรื่องทั้งหมด ไม่ใช่เธอเป็นคนกระทำทั้งนั้นหรือ? เกี่ยวข้องกับฉันตรง ไหน?”

เธอรู้ว่าตรยาถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจแต่เล็กจนโต หากเกิดทําเรื่องผิดพลาดขึ้น คนที่ทำผิดไม่ใช่เธอ แต่กลับเป็นโลกใบนี้ต่างหาก

ก็เหมือนตอนนี้ เห็นชัดๆว่าเธอทำเรื่องเลวร้ายลง ไป ทำร้ายตนกับโมรี เธอยังคงโบ้ยความผิดว่าคนอื่นหัก หลังเธอ

ติรยาตัวแข็งทื่อ รู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถทำให้ปาณีโมโหได้ จึงรีบเปลี่ยนคำพูดและน้ำเสียง เอ่ย “ปาณี เรื่อง เหล่านั้น โมรีไม่ได้เป็นคนพูดจริงๆ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด ออกมา เธอเชื่อฉันเถอะนะ”

รู้ว่าตัวเองเสียเปรียบ ก็เลยแสดงออกว่าอ่อนแอ แบบนี้?

ปาณีมองไปที่เธออย่างขบขัน “เธอกำลังจะบอกว่า รูปภาพในเว่ยป่อพวกนั้น เป็นของปลอม?” “ในนั้นไม่ใช่ฉัน ฉันถูกขโมยไป” รยาผลักความ

รับผิดชอบออกไปอย่างหมดจด

ปาณีมองเธอที่เป็นแบบนี้ ไม่เอ่ยเสียงอะไร เพียง แต่มองดูเธออย่างขบขัน

ติรยาถูกปาณีมองจนรู้สึกผิด เธอก้มศีรษะ ก่อนนิ่ง เงียบ

ผ่านไปชั่วครู่ เธอกลับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ อยากจะเอ่ยพูด แต่กลับมองเห็นธามนิธิเดินออกมาเสีย ก่อน โดยมีไวยาตย์เข็นเขาออกมา

“ปาณี” ธามนิธิมองไม่เห็นติรยา ในสายตาเขา ติร

ยานั้นไร้ตัวตน ความสนใจของเขามุ่งไปที่ปาณีเท่านั้น

ปาณีเดินเข้าไปหา “คุณอา”

ติรยามองธามนิธิที่เชื่อมั่นในตัวปาณีอย่างไม่มีใคร เทียบได้ ในใจรู้สึกไม่ยินยอม

ต่อให้ตายก็ต้องเอ่ยปาก “ปาณี”

ปาณีหยุดอยู่ข้างกายธามนิธิ มองไปยังติรยา “เธอ ยังอยากพูดอะไรอีก?” ตอนนี้อากาศเริ่มหนาว ทำให้ยามที่ติรยาพูดมีควัน

ออกมาจากปากของเธอ

เธอมองไปที่ปาณี ตั้งใจพูดขึ้น “ไม่มีอะไร แนก็แค่อยากถามเธอก็เท่านั้น เพียงแค่เพราะเงินถึงกับต้อง

ขายตัวเอง เธอมีความสุขหรือ? เห็นชัดๆว่าเธอมีเวทัสอยู่ ในใจ เธอลืมไปแล้วหรือว่ายามที่เธออยู่มหาลัยด้วยกัน มี ความรู้สึกดีต่อกันมากแค่ไหน เป็นเพราะฉันพวกเธอถึง แยกจากกัน จริงๆแล้วเธอกับเวทีสยังคงรักอีกฝ่ายอยู่ ใช่ หรือไม่?”

พอพูดจบ ในใจของติรยาก็รู้สึกมีความสุขขึ้น เธอไม่มีความสุข ปาณีก็อย่าหวังว่าจะได้ผ่านไป

อย่างมีความสุข

เธอไม่เชื่อว่า ธามนิธิจะไม่ถือสาเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างปาณีกับเวทีสเลยสักนิด

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยิ่งไม่เชื่อว่า ปาณีจะไม่รักเวทัส เลย

ปาณีได้ยินคำพูดของติรยา ก็นิ่งไปเล็กน้อย ก่อน จะตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว ตรยากำลังคิดที่จะสั่น

คลอนความสัมพันธ์ของตนกับธามนิธิ

ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่จนไม่สามารถจะโง่ไปกว่านี้ได้

อีก

ปาณีแทบไม่อยากเชื่อตัวเองว่า เธอเคยนับถือติร ยาเป็นเพื่อนสนิทของเธอมาก่อน

เธอยิ้มให้กับติรยา ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจ “อย่าเสียเวลาพยายามลงทุนลงแรงเลย เฮคิดว่าเธอพูด คำพูดเหล่านี้ คุณอาจะเชื่อเธองั้นหรือ พวกเรามีความ สัมพันธ์ที่แนบแน่น เธอสั่นคลอนมันไม่ได้หรอก”