ตอนที่ 777

“เธอหายไปไหนแล้วล่ะ?” ปาณีพูดต่อว่า : “รีบออกตามหากัน เถอะ! เพราะหากเธอหายตัวไปจริงๆ จะทำไงดี?

อีกอย่างพลอยก็เป็นคนจากคนใกล้ตัวไปไม่ได้ด้วย

เมื่อติรวิทย์ฟังจบก็เผยใบหน้ากังวลขึ้น และคิดว่าถ้าพลอย หายตัวไป ประธานทัดธนต้องฆ่าคนแน่ เลยรีบพูดกับปาณีว่า : “ไป รีบไปหากัน”

เมื่อถามพนักงานเฝ้าประตู ก็มีคนบอกว่าเธอออกไปแล้ว ถ้าหากบอกว่า เธอยังอยู่ในคาราโอเกะยังพอหาเจอได้อยู่…

แต่เธอออกไปแล้ว บรรลัยแล้ว

บนถนนมีรถเยอะมาก ฝูงชนก็เยอะแยะ

ปาณีคิดมากไม่ได้แล้ว เธอรีบออกไปตามหา ส่วนติรวิทย์ก็ เรียกเพื่อนให้ช่วยออกตามหาพลอยเหมือนกัน

ผลปรากฏว่า ทุกคนหาแล้วเกือบสองชั่วโมงกว่า แต่ไม่พบ แม้แต่เงาเธอเลย

ปาณีเดินอยู่บนถนนคนเดียว ถึงแม้จะเป็นตอนกลางคืน แต่ ตอนกลางคืนของเมืองสิงห์ข้างนอกยังถือว่าร้อนอยู่

เธอวิ่งจนเหงื่อท่วมตัว ร่างกายก็เดินโซซัดโซเซ จู่ๆความรู้สึก รีบร้อนใจก็ทะลักออกมา
เธอยืนอยู่ข้างริมแม่น้ำ และมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมือง สิงห์ จู่ๆเธอก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา

แต่เธอก็พยายามหักห้ามใจไม่ให้ร้องไห้ และโทรศัพท์หาติรวิ ทย์ “คุณหาเจอหรือยัง?”

“ยังเลย” ติรวิทย์พูดว่า : “ผมให้เพื่อนช่วยกันออกตามหาเธอ แล้ว แต่น่าเสียดายยังหาไม่เจอ คงไม่ใช่ว่ามีคนเห็นเธอน่ารัก เลยหลอกพาเธอหนีไปนะ?”

พลอยน่ารักจริงๆ ถ้าออกมาจริงๆก็อาจจะมีโอกาสเจอคนเลว

ได้

ปาณีขมวดคิ้ว เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ เธอก็ส่ายหน้า “ไม่ หรอก พวกเรารีบโทรศัพท์หาประธานทัดธนดีกว่า!!

“โทรหาเขา คงตายอย่างอนาถแน่” ติรวิทย์พูดว่า : “คุณไม่รู้ หรอว่าเขารักพลอยหัวแก้วหัวแหวนของเขามากขนาดไหน ผมได้ ให้เพื่อนผมช่วยตามหาแล้ว อย่าใจร้อนไป ต้องหาตัวเจอแน่”

“ยังไงก็ต้องบอกเขา!” เพราะเธอคือภรรยาของทัดธน ต่อให้ถูกดุด่า ปาณีก็พอจะทนรับได้ เพราะเธอดูแลพลอยได้ ไม่ดีเอง ดังนั้นนี้เป็นสิ่งที่เธอสมควรจะได้รับ

ถ้าหากมีทัตธนช่วยหาด้วย ความเป็นไปได้ที่จะตามหาพบก็จะ สูงขึ้น

และถ้าหากปกปิดไป ไม่แน่อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นก็ได้
หลังจากติรวิทย์วางสาย ปาณีถือ โทรศัพท์เตรียมจะโทรหาทัด ธน จู่ๆสายของธามนิธิก็โทรเข้ามาพอดี

เธอรับสาย และได้ยินเสียงโทนของเขา “หนูจะกลับมาเมื่อ ไหร่?”

ตอนนี้ก็เป็นเวลาสี่สิบกว่าแล้ว

ตอนที่โทรหาเธอครั้งก่อนก็เป็นเวลาจะเข้าสองทุ่มแล้ว ตอนนี้ ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว

ปาณีนึกว่าเขาจะไม่คุยกับตัวเองแล้ว เมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอก็พูดด้วยเสียงแหบว่า : “ฉันมีธุระด่วน”

“ธุระด่วนอะไรสําคัญขนาดนั้น?ข้างโทรศัพท์ได้ยินเสียง เคร่งขรึมของเขาดังขึ้น แต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความขอร้องว่า “กลับมาพวกเราค่อยมาคุยกันนะ ได้ไหม?”

เมื่อเธอรับโทรศัพท์ ธามนิธิก็รู้เลยว่า เธอยังโกรธอยู่ ตอนแรกว่าจะให้เวลาเธอสงบสติอารมณ์ก่อน เธอคงกลับมา เองได้ แต่ตอนนี้เวลาไหนแล้ว แต่ก็ไม่พบเธอสักที

เขาทราบดีว่าวันนี้ยุ่งมากจริงๆ เลยไม่ได้รับเธอตามเวลา เลย

ทําให้เธอเสียใจ

เขาเองก็รู้สึกละอายใจ

แต่ดึกขนาดนี้ เธอน่าจะกลับแล้ว ใช่ไหม? เธอคงไม่อยู่ติดตัวกับติรวิทย์ตลอดจนไม่กลับบ้านหรอก ใช่ไหม?

ปาณีไม่พูดอะไร เสียงอ่อนโยนของสามนิธิดังขึ้น “ที่รัก สาผิด เอง หนูอย่าทำตัวไม่สนใจอาแบบนี้สิ มีเรื่องอะไรกลับมาคุยกัน ก่อน ได้ไหม?”

เธอยังอายุน้อย เขากลัวว่าหลังจากเธอเสียใจ เธอจะทําเรื่อง โง่เขลาและโดนคนอื่นหลอก