ตอนที่ 79

กระตือรือร้นขนาดนี้?

ดูท่าทางแล้ว ถ้าหากวันนี้ปาณีไม่อยู่ด้วย แม่คง ตบโต๊ะตกลงไปแล้ว?

ฝนสิริจ้องหน้าปาณีแวบหนึ่ง “อยู่ต่อหน้าทุกคน พูดจาให้มันดีๆหน่อยได้ไหม?”

“หนูพูดจาดีๆนะคะ” ปาณีมองจริมแวบหนึ่ง อายุ เขามากกว่าธามนิธิอีก ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าอยู่จนอายุ 30 แล้วยังเป็นสภาพแบบนี้ มีอะไรให้ภาคภูมิใจขนาด

นั้น

อายุ 30 ปี คนที่ประสบความสำเร็จและพยายาม

มากกว่าเขามีเยอะแยะ!

“หนูมีสามีแล้วค่ะ”

คำพูดนี้ของปาณี เปรียบเสมือนฟ้าผ่า

ทำให้ทุกคนเงียบลง

ฝนสิริมองหน้าปาณี แทบอยากจะตบหน้าเธอสัก 2-3 ที่เพื่อให้เธอตื่น “พูดไร้สาระอะไรของเธอ?”

“หนูไม่ได้พูดไร้สาระ ก็แม่อยากให้หนูแต่งงาน นักไม่ใช่หรอ? หนูก็เลยแต่งงานไง แต่ว่า ไม่ได้แต่งกับ เขาแค่นั้นเอง” ปาณีมองจริมแวบหนึ่ง “ต้องขอโทษด้วย นะคะ ที่ทำให้รู้สึกตลกขบขันกับเรื่องนี้ หนูเป็นคนที่ขี้ เกียจมาก ไม่ต้องการทำงานบ้าน และไม่อยากเลี้ยงลูกอยู่บ้านด้วย ดังนั้น พวกคุณไปหาคนอื่นเถอะค่ะ!”

ปาณีพูดตรงมาก เธอรู้ว่า ถ้าหากเธอไม่พูดให้ ชัดเจนแจ่มแจ้ง แม่เธอก็จะไม่มีวันตายใจ

จริมกระวนกระวายเล็กน้อย ไม่มีเวลาทำตัวเป็น สุภาพบุรุษอีกต่อไป “ก่อนหน้านี้แม่เธอตกลงซะดิบดี ตอนนี้กลับเป็นแบบนี้ พวกเธอเป็นพวกต้มตุ้นรีไง?”

แต่เดิมคิดว่าเธอเป็นสะใภ้ของเขาแล้ว เพราะ ก่อนหน้านี้ฝนสิริก็รับสินสอดทองหมั้นแล้วด้วย ไม่คิด เลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้..

ปาณีพูดว่า “คนที่ตกลงคือแม่ ไม่ใช่ฉันนี่”

“ปาณี!” ฝนสิริโมโหจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าปาณีจะพูดเรื่องไร้ สาระเหล่านี้ออกมา

เธอรีบพูดกับจริมว่า “เธอยังไม่ได้แต่งงาน เธอจะ แต่งงานได้ยังไงล่ะ! พวกคุณอย่าเชื่อเธอนะคะ”

“วันนี้พวกเรากลับก่อนเถอะ!” คุณนายบ้านแก้วใส ยืนขึ้น เธอเป็นคนหยิ่งยโส เห็นว่าปาณีไม่มีใจ และไม่ อยากบังคับเธอด้วย

ผู้หญิงแบบนี้ เธอยังไม่เห็นหัวด้วยซ้ำ!

ฝนสิริเห็นสถานการณ์แบบนี้ จึงไม่เหมาะที่จะรั้ง ให้พวกเขาอยู่ต่อ จึงออกไปส่งที่หน้าประตูร้าน

จริมเดินตามหลังแม่ของเขา “แม่ จะกลับไปแบบ นี้ได้ยังไง?”
“ไม่กลับแล้วอยู่ต่อให้เขาชักสีหน้ารีไง! เดี๋ยว กลับไปแม่จะหาสาวสวยๆให้ ทำเป็นไม่ชอบลูก พวกเรา ต่างหากที่ไม่ชอบเธอ!”

“ปกติคนที่แม่หาให้หน้าตาดูได้ที่ไหนกัน!” จริม รู้สึกหมดคำพูด ปาณีเป็นคนที่เขาถูกใจมากที่สุดในบร รดาสาวๆที่แม่เลือกมา

“แต่เขาไม่ชอบลูก!”

คุณนายบ้านแก้วใสดึงลูกชายตัวเองขึ้นรถไป

“ปาณี!” หลังจากที่ส่งเขาไปแล้ว ฝนสิริกลับ เข้าไปยังร้านอาหาร จ้องหน้าปาณีที่นั่งอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเธอแทบจะพ่นไฟออกมา “อยากให้ฉันบ้า ตายรึไง? ฉันอุตส่าห์หวังดีทำทุกอย่างเพื่อนเธอ เกลี้ย กล่อมพวกเขาอย่างดี แต่เธอกลับทำให้คนอื่นโกรธจน หนีกลับไปแบบนี้หรอ?”

“เพื่อหนูหรอ?” ปาณีหัวเราะ “คนอื่นเขาจะหาแม่ บ้าน ไม่ใช่หาเมีย แม่อยากโยนหนูเข้าไปในบึงไฟขนาด นี้เลยหรอ?”

แม้ว่าปาณีจะไม่ยอมแต่ง แต่เหมือนเธอได้เห็น สภาพตัวเองหลังจากที่แต่งงานไปบ้านแก้วใสแล้ว

เลี้ยงลูก ทำงานบ้าน แล้วยังต้องขยันอีก?

นี่ไม่ใช่คนใช้รีไง?

นภันต์ที่นั่งอยู่ข้างๆกินอย่างเอร็ดอร่อย “แม่ พี่ไม่ อยากแต่ง แม่ก็ไม่ต้องบังคับให้พี่แต่งแล้ว และยิ่งไปกว่านั้น ผมว่านะ จริมคนนั้นก็ไม่ได้ดีอะไรหรอก”

แค่คิดว่าต้องเรียกเขาว่าพี่เขย เขาก็รู้สึกทนไม่ ไหวแล้ว ไม่ต้องพูดถึงปาณีเลย

“นายไม่ต้องพูดแทนเธอ” ฝนสิริยังคงจ้องหน้า ปาณี “ฉันบอกแกนะ ปาณี วันนี้ที่แกทำแบบนี้ อย่ามาว่า ฉันไม่ให้แกเรียนต่อนะ”

“ก็แม่ไม่อยากให้หนูเรียนต่ออยู่แล้วไม่ใช่หรอ?” แม่พูดต่อหน้าแม่ลูกบ้านแก้วใสเองว่าผลการเรียนเธอ ไม่ดี แล้วอย่างนี้จะให้เธอเรียนต่อได้ยังไง?