My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม

ตอนที่859



ตอนที่859

ในวันถัดมา จำรัสถึงเพิ่งจะได้เห็นรูปที่ถูกแอบถ่ายในฟอรั่มของ มหาวิทยาลัย พอมองดูภาพที่ถูกถ่ายอย่างหยาบๆไม่ชัดเจน คิ้ว ของเขาก็ขมวดขึ้นมาแน่น

คิดไปถึงปาณีที่ไม่เคยไว้หน้าคนเลยสักนิดตั้งแต่ต้นจนจบ ท่า เขาคงจะไม่เป็นที่ต้อนรับของเธอยิ่งขึ้นแน่

คิดถึงตรงนี้ จำรัสก็รีบลุกขึ้นมาทันที เขารีบคว้ากุญแจรถและ

เดินออกไป

เดินมาถึงประตู จำรัสก็บังเอิญชนเข้ากับชญชที่เพิ่งจะกลับมา เข้าพอดี ทั้งสองชนกันล้มลงไปแทบจะเป็นก้อน ไม่ง่ายนักกว่าที่ จำรัสจะจับขอบประตูเพื่อทรงตัวเอาไว้ได้ เขาตะโกนใส่ชญ เสียงดัง “ชญช์ นายทำบ้าอะไรกัน?

ชญซ์รีบร้อนลุกขึ้นมา และเอ่ยกับจำรัส “แย่แล้ว เมื่อเช้านี้หุ้น ของซี.ซี.เอส.ตกลงอย่างมาก

สีหน้าของจํารัสแปรเปลี่ยนไปทันใด ก่อนจะเอ่ยถามเสียงต่ำ “นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตรวจสอบได้เรื่องอะไรบ้างหรือยัง?”

ชญพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาอย่างไม่มีที่ไม่มีขลุ่ย “คุณบอกผมได้ไหใครรับ ว่าไม่กี่วันมานี้คุณใช่มีไปหาปาณี ภรรยาของธามมนิธิมารึเปล่า?”

พูดจบก็ดึงจำรัสไปนั่งลงที่โซฟา และมองภาพที่วางอยู่บนโต๊ะถึงแม้ภาพจะเบลอแต่ก็ยังมองเห็นบุคคลสองคนที่อยู่ในรูปได้ คนหนึ่งคือบุคคลที่เขานับถือตรงหน้าคนนี้ ส่วนอีกคน คือคนที่ กำลังโด่งดังที่สุดในเมืองชยุต-ภรรยาของสามนิธิ

ชญซ์รีบเงยหน้าขึ้นมามองจํารัส “นี่มันเรื่องอะไรกันครับ? มีผู้ หญิงตั้งมากมายมาชอบคุณ เดินไปทางไหนก็หาเจอ แต่คุณกลับ ยังไปชอบคนที่มีสามีแล้ว? สมองคุณไม่ได้มีปัญหาอะไรใช่ไหม ครับ?”

พอจำรัสได้ยินดังนั้นก็รีบแย้งขึ้นมาทันที “ฉันจะไปชอบเธอได้ ยังไงกัน! นายล้อเล่นอยู่รึเปล่า?”

ชญชหยิบหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งออกมาจากกระเป๋าและเหวี่ยง มันต่อหน้าจำรัส เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ยังปากแข็งอยู่ อีกหรือครับ! คุณดู ว่าบนหนังสือพิมพ์เขียนว่าอะไร?”

จำรัสยืดตัวขึ้นและเก็บท่าที่ไม่ใส่ใจเอาไว้ หลังจากอ่านหัวข้อ บนหนังสือพิมพ์ ร่างทั้งร่างก็กระโดดขึ้นด้วยความตกใจ “นี่มัน หนังสือพิมพ์เจ้าไหนกัน! ฉันจะฟ้องมัน! ฉันไปบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าชอบปาณี? แถมยังบอกว่าฉันเป็นเธออีก บ้าเอ้ย!”

ชญ เห็นท่าที่ตอบสนองอันใหญ่โตของเขา จึงเอ่ยถามอย่าง ลังเล “คุณไม่ได้ชอบเธอเข้าจริงๆ ใช่ไหมครับ?”

จำรัสหันไปมองเขาราวกับกำลังมองดูคนบ้า แต่ชญช์กลับยัง คงเอ่ยพูดเคร่งเครียด “จำรัส! คุณพอแค่นี้เถอะ ด้วยสถานะของ คุณตอนนี้ ผู้หญิงแบบไหนบ้างที่คุณจะหาไม่ได้? ทำไมจะต้องไป แย่งผู้หญิงของธามนิธิด้วย? คุณไม่รู้หรอกว่าตำแหน่งของธามนิธิ ในเมืองชยุต เรียกไว้เอาปิดแผ่นเอาไว้ ทุกอย่าง ล้วนง่ายดายสําหรับเขาพวกเราซีเอส.เพิ่งจะก้าวเข้ามายืน ยังทันมั่นคง อย่าเพิ่งเรื่องเขาจะกว่า

จำรัสมองที่เป็นทั้งจัดการและเพื่อนของตนด้วยความ ตะลึง “ชญช์ นายตกใจเกินไปหรือว่าเป็นอะไรกัน? ธามนิธิ น่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไงเขาแค่เป็นประธานของบริษัทเป็น นิซิสกรุ๊ปไหนบ้างพวกไม่เคยเจอ? นายกลัวขนาดนี้ได้ยังไงกันยิ่งไป กว่านั้น ฉันไม่เคยชอบเลยสัก

ชญ มองด้วยตาประหนึ่งว่าเขาไม่หลอกตนได้ จํารัส พวกเราเป็นเพื่อนกันมาปี อย่ามาโกหกเลย ถ้า หากนายไม่ได้ชอบปาณีนายไปเธอประตูทำราวกับว่าแอบรักผู้หญิงยังไงยังงั้น แม้กระทั่งสัญญา มูลค่าล้านนายยังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ

จำรัสไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ เขากำลังตรึกตรองกับตนเอง

ชญช์ยังคงเอ่ยต่อไป โทษพี่น้องอย่างพวกฉันต้อง สาดเย็น ใส่นายแบบถ้าหากนายชอบผู้หญิงคนได้พวกสามีแล้ว แถมยังเป็นผู้หญิงของธามนิธิ พวกเรากล้าเข้าไป หาเหาใส่นายอยากได้ผู้หญิงแบบไหนทำไมจะหาไม่ได้ ใช่ ไหม?
จำรัสยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา

ชญ นิ่งคิด ก่อนเอ่ยขึ้น “นายคิดดูให้ดีๆเถอะ! อ้อ พวกเรา พรุ่งนี้เช้ามีไฟลท์บิน พอกลับไปถึง ในซี.ซี.เอส. ยังมีอีกหลาย เรื่องที่ต้องการนายมาจัดการอยู่นะ!”

พูดจบ ชญช์ก็ลุกขึ้นและเดินออกนอกประตูไป

รอจนกระทั่งห้องพักรับรองพิเศษอันใหญ่โตเหลือเพียงแค่ จำรัสอยู่เพียงลำพัง จู่ๆเขาก็ทิ้งหัวตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเดินไปมา ภายในห้องอย่างไม่ยอมหยุด “เป็นไปได้ยังไง? ฉันจะไปชอบ ปาณีได้ยังไงกัน? ผู้หญิงที่สวยกว่าเธอมีตั้งมากมายยิ่งกว่าปลา ในมหาสมุทร ฉันจะไปชอบผู้หญิงที่มีสามีแล้วได้ยังไง? เป็นไป ไม่ได้ เป็นชญซ์ที่พูดจาไร้สาระ!”

ไม่ว่าจำรัสจะคิดยังไง แต่ชญนั้นได้ตัดสินใจไปเรียบร้อยแล้ว ว่าจะต้องพาจำรัสกลับไปให้ได้ ต่อให้ต้องลากตัวหรือมัดเขาไว้ ก็ตาม!

แต่ก่อนหน้านั้น เขาตัดสินใจทักทายกับทัดธนล่วงหน้าเสีย ก่อน เขาจึงต่อสายโทรหาทัดธน “คุณทัดธน! ผมชญช์นะครับ คุณพอจะมีเวลาว่างบ้างไหมครับ ผมอยากเจอคุณสักเล็ก น้อย….”

เรื่องพวกนี้ ปาณีไม่ได้รับรู้ด้วยเลยสักนิด แถมธามนิธิ ต่อให้ เขารู้ก็ไม่มีทางบอกกับเธอแน่

ปาณีที่ถึงแม้จะซาบซึ้งในตัวธามนิธิ แต่ก็ยังคงทำข้อตกลงใน บทที่สามกับเขาต่อ “คุณอา พวกเรามาทำข้อตกลงบทที่สามหลังจากนั้นเธอก็มองข้ามสายตาไม่พอใจของธามนิธิไป และ เอ่ยต่อทีละข้อๆ “ข้อแรก พวกเราจะต้องไม่แทรกแซงเรื่องานของ กันและกัน และการเรียนของฉันก็ถือเป็นงานอย่างหนึ่ง

พูดจบ เธอก็ชะงักไปเล็กน้อยเพื่อแอบชำเลืองดูสีหน้าของธา มนิธิ ก่อนจะเอ่ยต่อไป “ข้อสอง คุณห้ามมาที่มหาลัยของฉันตาม อำเภอใจ และฉันก็ห้ามไปบริษัทของคุณตามอำเภอใจเช่นกัน!

สีหน้าของธามนิธิแข็งกระด้างขึ้นมาเล็กน้อย

ปาณียังคงพูดต่อ “ข้อสามยังคิดไม่ตก รอฉันคิดดีแล้ว ค่อย บอกคุณ!”

พูดจบเธอก็เก็บ “ข้อตกลงบทที่สามขึ้นมา เตรียมจะเข้าไปใน กระเป๋าและเอาไปแปะไว้บทผนังที่บ้านของพวกเขา

เพียงแต่พอเธอลุกขึ้น กลับถูกสองไอใหญ่คว้าเอวเอาไว้เสีย

ก่อน

จากนั้นโดยไม่สนใจปาณีที่ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ ธา มนิธิอุ้มเธอตรงวิ่งไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสอง ก่อนจะโยนเธอลง บนเตียงนุ่มอย่างแรง

ปาณีที่จู่ๆก็สูญเสียการควบคุมอดร้องเสียงหลงขึ้นมาอีกครั้ง อย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะถูกเขากดตัวเอาไว้และเอ่ยด้วยน้ำเสียง สบายๆ “เธอไม่กลัวน้ำเสียงจะไปทำให้ใครเขาสงสัยหรือไง?”

แค่เพียงประโยคเดียว ก็สามารถหยุดความคิดที่จะส่งเสียงดังโหวกเหวกของปาณีลงได้อย่างชะงัก หลังจากนั้นเธอจึงเอ่ยด้วย เสียงรอดไรฟัน “คุณอา คุณคิดจะทำอะไร? รีบลุกขึ้น!”

ธามนิธิส่ายหัวปฏิเสธอย่างขี้เล่น “ไม่ลุก! ข้อตกลงบทที่สาม ไม่ได้เขียนไว้ว่าไม่ให้ฉันแตะต้องตัวภรรยา” พูดจบ เขาก็ก้มลงไปกัดริมฝีปากสีกุหลาบของคนในอ้อมอก

อย่างเบาๆ จากนั้นจึงเอ่ยเสียงเบา “ไหนพูดสิ ว่าเธอเป็นภรรยา

ฉันรึเปล่า?”

ปากหยักหน้าอย่างเศร้าสร้อย

ธามนิธิก้มหน้าลงอีกครั้งอย่างไม่พอใจ ครั้งนี้จูบของเขา ดื่มยิ่งกว่าผึ้งที่ค้นพบน้ำหวานจากดอกไม้ รอจนกระทั่งเขา ผละริมฝีปากออก ปาณีจึงรีบหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

เขาถามอีกครั้ง “ตอนนี้ยังอยากจะพูดอยู่ไหม? ถ้าไม่พูด ฉันจะได้ทําต่อ!

เธอรีบพยักหน้าอย่างแรงเหมือนลูกไก่ตัวน้อยและเอ่ย “ฉัน เป็นภรรยาคุณ!”

ได้ฟังแล้วเขาถึงค่อยมีท่าทีพึงพอใจขึ้นมาและจูบเธออย่าง อ่อนโยนครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นจึงสบเข้ากับสายตาละห้อยคู่นั้น ของเธอ เขาเอ่ยอย่างยิ้มๆ “ดังนั้นการตอบสนองต่อความ ต้องการของสามี ถือว่าเป็นเรื่องที่ภรรยาสมควรกระทำ

พูดจบ ท่ามกลางสายตาที่ยังงงงันของเธอ เขาจุมพิตเธออย่าง หนักหน่วง ก่อนที่นิ้วมือทั้งสองข้างของทั้งคู่จะสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว และดำเนินไปสู่กิจกรรมอันแสนโบราณแต่ยังคง เต็มไปด้วยเสน่ห์ เป็นระยะเวลายาวนาน

จนกระทั่งปาณีรู้สึกคล้ายเป็นลมไปแล้วไม่รู้กี่รอบ ทั้งแขนของ เธอไม่มีแม้แต่แรงจะยกมันขึ้นมา เธอพลันได้ยินเสียงเอ่ยขึ้น เบาๆที่ริมหู จากคนที่กำลังนอนอยู่ข้างๆ “ปาณี ฉันรักเธอ

ถึงแม้จะเหนื่อยล้าเป็นอย่างยิ่ง แต่เธอก็ยังคงเอ่ยตอบกลับ

เขาไปหนึ่งประโยค “ฉันก็รักคุณค่ะ คุณอา

แต่พอคำพูดหลุดออกจากไป ปาณีอดอยากจะตีอกชกหัวตัว เองสักทีเพราะเธอสัมผัสได้ถึงความต้องการบางอย่างของผู้ชาย ข้างๆที่พรั่งพรูออกมาอีกครั้ง นี่เขามีเรี่ยวแรงขึ้นมาอีกแล้ว!

หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องราวของเสียงหอบระทวย ความรู้สึกอัน ร้อนระอุหล่อหลอมคนทั้งสองเอาไว้จนแทบจะกลายเป็นเนื้อ เดียวกัน จวบจนกระทั่งยามฟ้าสาง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ