ตอนที่ 548

แต่ถามนิธิก็ไม่เข้าแต่แวบเดียวทําไมท่าทีของเธอก็เปลี่ยนอีก แล้ว?

ไวยาตย์พูดอย่างจริงจัง “มันเป็นสองเรื่องที่ไม่เหมือนกันเรื่อง งานคืองานเรื่องส่วนตัวคือเรื่องส่วนตัว! คุณก็ทำเพราะความรู้สึก ส่วนตัวแล้วยกธีระให้เขาไม่ได้”

นี่ไม่ใช่ธีระจะไปเองหรอ?” นี่ทำให้ธามนิธิรู้สึกผิดคาด

ไม่คิดว่าพวกเขาร่วมงานกันแค่ครึ่งปีธีระก็มีความจงรักภักดี ต่อปาณีขนาด

รู้ทั้งรู้ว่าเขาเลิกกับปาณีแล้วก็ยังเลือกที่จะไปกับปาณี

ไวยาตย์บอก “เขาเซ็นสัญญาไว้ถ้าคุณไม่ตกลงเขาก็ไปไม่ได้ ผมสงสัยถ้าต่อไปคุณจะยกทั้งบริษัทให้ปาณีหรือเปล่า?”

ไม่เคยเห็นคนที่เบลอขนาดนี้มาก่อน!

ธามนิธิพูดอย่างนิ่ง “ทั้งตัวของฉันก็เป็นของเขาหมดให้บริษัท เขาแล้วจะเป็นอะไรไป

“ไวยาตย์เกือบจะอ้วกเลือดออกมานี่เขากลับเถียงไม่ลง ตอนเย็นปาณที่กำลังทำอาหารในห้องครัวอยู่ๆก็ได้ยินเสียง

กริ่ง

รู้ว่าเธอย้ายมาที่นี่ก็มีแค่ธีระและคุณอา
เธอเดินไปถึงประตูแล้วมองจากแมวมองจากนั้นเปิดประตูก็ เห็นธามนิธิยืนอยู่หน้าประตู “คุณอามาทำไมคะ?”

หลังจากครั้งที่แล้วที่เขามาช่วงสองวันนี้ก็ไม่เคยมาเลย เธอคิดว่าเขาไม่มาแล้วซะอีก

“มาส่งเม้าส์ให้เธอ” ธามนิธิปิดประตูแล้วเอาเม้าส์มาให้โดย เฉพาะเพราะครั้งที่แล้วเขาเคยบอก

“ขอบคุณ” ปาณีรับเมาส์มา

“เธอกําลังทําอาหาร?” เขาได้กลิ่น

ปา บอก “อือ”

บังไงเธอก็ว่างตอนนี้เธออยู่คนเดียวและไม่มีคนใช้เลยต้องทำ

อาหารเอง

ธามนิธิ “ฉันช่วยเธอเอง”

พูดจบเขาก็เดินเข้าห้องครัว

เห็นผักที่อยู่ในกะละมังเขาถาม “อันนี้จะล้างใช่ไหม?

“อือ”

เธอพยักหน้าเสร็จก็เห็นเขาถอดเสื้อสูทวางไว้ข้างนอกและพับ แขนเสื้อเชิ้ตขึ้นแล้วเริ่มทำงาน

อย่าว่าตอนเขาล้างผักก็ดูเป็นทางเป็นการ

ปาณีกำลังทำซุบอยู่เห็นเขาเริ่มทำก็ชม “คุณอานี่เก่งมากเลยล้างผักเป็นด้วย”

เธอพูดประโยคนี้จบก็ได้ยินยามนิยหัวเราะ “นี่เธอล้อเล่นฉัน อยู่หรือไง? แต่ล้างผักก็เก่งแล้ว? ที่แท้ในสายตาเธอฉันเป็น พิการจนล้างผักไม่เป็นหรือไง?

“……” ปาบอก “ไม่ใช่ฉันก็แค่คิดไม่ถึงว่าคุณอาจะทำอะไร แบบนี้เป็น”

“เมื่อก่อนตอนที่ฉันเรียนอยู่อยู่ข้างนอกคนเดียวก็จะทำกินเอง บางครั้ง” ธามนิธิอธิบายแล้วมองเธอ แต่อาจจะทำไม่ดีเท่าเธอ และไม่ค่อยอร่อย”

“ฉันก็อยากจะลองกินบ้าง” ปาณียิ้ม

ธามนิธิบอก “งั้นเดียวฉันดูก่อนว่าพรุ่งนี้ฉันว่างหรือเปล่ากลาง คืนเธอไปซื้อผักเสร็จรอฉันเดียวฉันทำอาหารให้เธอ

เห็นเขาแบบนี้ก็ทำเอาปาเกรงใจ “ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยเอง คุณอางานยุ่งขนาดนี้ก็ช่างมันเถอะ

“ไม่เป็นไรหรอกตกลงเอาแบบนี้นะ”

ธามนิธิล้างผักเสร็จแล้วหั่นให้เธอด้วยเห็นในห้องครัวอันที่ ทำได้เขาก็อาสาเอาไปทำเองหมดเลยเป็นผู้ชายยอดเยี่ยมจริงๆ

ปาณีก็ทํากับข้าวต่อไม่ได้สนใจเขา

อยู่ๆก็มีมือคู่หนึ่งกอดเธอไว้จากข้างหลัง

มือเธอที่ถือซ้อนอยู่ก็สะดุ้งในใจมีเสียงเล็กๆอันหนึ่งกำลังเตือนว่าพวกเธอหย่ากันแล้ว

แต่ว่าในปากก็ไม่ได้พูดออกมา

ทั้งสองวันนี้ที่ไม่ได้เจอที่จริงเธอคิดถึงเขามากกลางคืนก็นอน ไม่หลับแต่พอเธอนึกได้ว่าพวกเธอหย่ากันแล้วก็ไม่กล้าโทรไปหา เขาเลย