My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม

ตอนที่ 739



ตอนที่ 739

การทํากับข้าวกินเองคนเดียว สำหรับปาณีแล้ว แทบจะไม่ใช่ ปัญหาใหญ่อะไรเลย

เพราะแบบนี้เอง ธามนิธิถึงขาดเธอไม่ได้

ธามนิธิพูดว่า : “คืนนี้หนูนอนให้เร็วหน่อย เพราะอาอาจจะ กลับดึกหน่อย”

“อืม”

หลังจากที่ธามนิธิพูดจบ ก็จากไปเลย

กลางคืน เวลาสี่ทุ่มกว่า หลังจากที่ธามนิธิกินข้าวกับเพื่อน เสร็จ เขาก็เตรียมตัวกลับ ขณะที่คิดว่าจะโทรหาปาณี เพื่อถามว่า เธอนอนหลับหรือยังนั้น เขาก็ไม่กล้า เพราะกลัวว่าจะโทรไป รบกวนเธอเวลานอน

หลังจากขึ้นรถ และให้คนขับรถขับกลับบ้านนั้น จู่ๆทัดธน โทรมาหาเขาพอดี

เขารับสาย “ฮาโหล”

เสียงหนาใหญ่ของทัดธนดังขึ้นจากโทรศัพท์ว่า : “นลิน มีสุ วรรณ์ฆ่าตัวตายแล้ว”

ธามนิธินั่งอึ้งสักพัก และดวงตาก็ทอดมองออกนอกหน้าต่างขณะเดียวกันทัดธนก็พูดต่อว่า : “เข้ากินยานอนหลับมากเกินไป ตอนนี้ถูกส่งเข้าโรงพยาบาลแล้ว ผมเลยโทรมาแจ้งให้คุณ ทราบ”

นลิน มีสุวรรณถือว่าเป็นคนร่าเริง การกระทำดังกล่าว ทำให้ คนรู้สึกเกินคาดมาก

ทุกคนล้วนคิดไม่ถึง

ที่จริงธามนิธิก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน

เขาคิดอยู่ตลอดว่า คนเห็นแก่ตัวอย่างนลิน มีสุวรรณ์ ทำไหม ถึงทำเรื่องประเภทนี้ได้

เขานิ่งเงียบ และวางสายของทัดธนอย่างเงียบๆ

ในโรงพยาบาลมีเสียง”เฟียะ”ดังขึ้น ชัยพรตบหน้าปิยพันธ์ อย่างแรง “เจ้าสัตว์เดรัจฉาน แกทำอย่างนี้กับเธอได้ยังไง? ถ้า หากวันนี้เธอตายไป ฉันจะคอยดูว่าแกจะทำยังไง?”

หลังจากที่นลิน มีสุวรรณ์ถูกส่งเข้าโรงพยาบาล หมอก็ได้ตรวจ ร่างกายของเธอ และทราบเรื่องที่เธอถูกปิยพันธ์ข่มเหงรังแก

เธอเป็นถึงคุณมีสุวรรณ์ของบ้านมีสุวรรณ์ และมีชลธีที่เป็นที่ พึ่งบารมี ดังนั้นเลยไม่มีใครหน้าไหนของตระกูชนากันเลิศกล้า รังแกเธอได้

แต่การกระทําที่ปิยพนธ์ทำลงไปนั้น ทำให้พ่อของเขาโกรธ แทบเป็นแทบตาย
ถ้าหากนลิน มีสุวรรณ์ตายจริงๆ ถึงตอนนั้นตระกูลของพวก เขาก็คงหลุดไม่พ้นจากความผิดนี้แน่ๆ

ปิยพนธ์เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ปิดปากเงียบ เขาคิดไม่ถึงว่า นลิน มีสุวรรณ์จะทำเรื่องแบบนี้ได้

ในใจของเขารู้สึกเคว้งคว้าง ถูกพ่อตัวเองตบหน้า แล้วยังไม่มี โอกาสแก้ตัวให้ตัวเองอีก

เมื่อธามนิธิถึงบ้าน ก็พบว่าปาณียังไม่ได้นอน เธอนั่งดูละครใน

โทรทัศน์อย่างตั้งอกตั้งใจอยู่ เขาเดินเข้ามา และปลดกระดุมเสื้อ ข้างบนสุดออก และถามว่า “ทำไหมหนูถึงยังดูโทรทัศน์อยู่?” “แบบหนึ่งสิ” ปาณีมองหน้าธามนิธิที่กำลังเผยใบหน้า

เคร่งเครียดอยู่ “หนูเพิ่งได้ยินมาว่า บ้านอินเข้าโรงพยาบาล อา

เรื่องนี้หรือยัง?”

ปาณีทราบข่าวมาจากชยรพ เขาเป็นคนที่รับรู้ข่าวสารได้เร็ว มากจนรู้ไปเสียทุกอย่าง

ธามนิธินิ่งอึ้งสักพัก และมองหน้าปาณี “เป็นเรื่องของเธอ ไม่ เกี่ยวอะไรกับหนู อย่าคิดมากเลย

“ที่จริงวันนี้ที่โรงเรียน เธอมาหาหนู” ปาณีนึกถึงบทสนทนากับ นลินออก แต่ในตอนนั้นนึกว่าเธอพูดลอยๆ คิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอ จะทำเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ “เธอขอให้หนูกับอายกโทษให้เธอ เพราะต่อไปเธอจะไม่มารบกวนหนูอีก เธอบอกว่าตอนนี้เธอทุกข์ใจมาก เธอถามหนูว่า ถ้าเธอตายไปหนูจะดีใจ ใช่ไหม ตอนนั้น หนูนึกว่าเธอจะขู่ขวัญหนูเฉยๆ หนูเลยไม่ได้สนใจอะไรเธอ

ใครจะรู้ว่าเธอจะฆ่าตัวตายจริงๆ

ถึงแม้ยังไม่ตาย แต่ปาณีก็รู้สึกเสียขวัญ

เธอเป็นแค่คนธรรมดา และไม่อยากให้ตัวเองแบกรับความผิดไปตลอด

ธามนิธิเดินเข้ามา และมองใบหน้าของปาณีที่ดูโศกเศร้า จาก นั้นเขาก็กอดเธอไว้ในอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความรู้สึกปลอดภัย ทำให้ในใจของปาณีรู้สึกอุ่นใจขึ้นเรื่อยๆ

ธามนิธิพูดว่า : “ไม่เป็นไรนะ อย่าคิดมาก รีบไปนอนเถอะ!” เขารู้ดีว่าปาณียังอายุน้อย ถ้าหากนลินตายจริงๆ คงส่งผลกระ ทบต่อจิต ใจเธอแน่

อีกทั้งยังกังวลและกลัวว่าเธอจะคิดมากเกินไป

ปาณีนิ่งเงียบ จากนั้นธามนิธิก็ปิดโทรศันท์ แล้วพาเธอเดินขึ้น บันได


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ