เธอก็อดคิดไปถึงครั้งแรกที่เธอไปช่วยเขาอาบน้ำ แล้วโดนเขาไล่ออกไม่ได้

ปาณีพูดอย่างไม่มีความมั่นใจ “ฉันปฏิเสธได้ ไหม?”

เมื่อก่อนเธออยากดูแลเขาเพราะคิดว่าเขาใช้ไม่ได้ ก็เลยคิดว่าเขาคงไม่ทําอะไรเธอหรอก!

แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว

ตั้งแต่รู้ว่าเขาไม่เพียงแต่ใช้ไม่ได้แต่คือยังปกติดี มากปาณีก็ไม่เคยไปเสนอว่าจะช่วยเขาอาบน้ำ

แต่ท่าทีของธามนิธิคือห้ามปฏิเสธ “วันนี้วันเกิดฉัน”

* ก็ได้!

เหตุผลนี้ทำให้ปาณีปฏิเสธไม่ลง

ไปถึงในห้องน้ำเธอช่วยธามนิธิถอดเสื้อลงมาแล้ว

ช่วยดูแลเขา

ถึงแม้สองคนนี้ไม่มีความลับกันแล้วแต่พอเห็นเขา แบบ นี้…เธอกอดหน้าแดงไม่ได้และรู้สึกอึดอัด เธอย้ายสายตาไปมองที่อื่นไม่กล้าดูจริงจัง

ธามนิธิเห็นปาณีที่เอาแต่หลบไปมาก็ถาม “ฉันให้ เธอมาดูแลฉันนี่เธอไม่อยากทำขนาดนั้นเลย? ขนาดมอง ก็ยังไม่ยอมหันมามอง”

ปาณี “ไม่ใช่สักหน่อยฉันก็แค่…….

“ก็แค่อะไร?”

“อาย” ตอนที่เขาอาบน้ำเธอไม่กล้ามองจริงๆ ธามนิธิมองเธอก็ไม่รู้จะทำอะไรใครให้เธออายุยังน้อยอยู่ล่ะ?

“เอาผ้าเช็ดตัวมาให้ฉัน

“อือ”

ปาณีริบเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ข้างๆให้

ธามนิธิมองเล็บที่เธอตะไบเป็นกลมๆก็รู้สึกว่า ขนาดนิ้วมือเธอยังน่ารักขนาดนี้โดยเฉพาะตั้งแต่ที่มาอยู่ กับเขา เขาก็ไม่เคยให้เธอทํางานหนักอะไรเลยมือทั้งสอง ก็ยิ่งดูขาวเนียนมองแล้วสบายใจ

ธามนิธิรับผ้าเช็ดตัวมาแล้วมองเธอแต่ไม่ได้พูด อะไร

บอกว่าจะให้เธอช่วยอาบน้ำแต่สุดท้ายเธอก็แค่อยู่ ข้างๆแล้วช่วยส่งของให้เท่านั้นเอง ปาณีสังเกตเห็นว่าสิ่งที่ เธอไม่อยากทํารามนิธิก็จะไม่บังคับให้เธอทําเลย

ใกล้อาบน้ำเสร็จแล้วธามนิธิพูดกับปาณี “ไปเอา เสื้อผ้ามา”

รีบเลย”

ได้ยินที่เขาให้เธอไปเอาเสื้อผ้ามาเธอก็รีบวิ่งอออก ไปเอาเสื้อผ้าเข้ามาให้

ธามนิธิไม่ได้ให้เธอช่วยเขาใส่แต่กลับให้เธอไปรอ ที่ข้างนอก

ปาณีนอนอยู่บนเตียงตอนเย็นที่เธอกลับมาก็อาบ น้ำไปแล้วตอนนี้นอนอยู่บนเตียงก็ใจไม่นิ่งหรือว่าจะไป อาบนํ้าอีกรอบดี?

รามาธิก็ออกมาแล้ว

มองปาณีที่ขึ้นไปห่มผ้าห่มนอนอยู่บนเตียงเขาก็

อดยิ้มไม่ได้
ปกติหลบเขาอย่างกับอะไรแต่วันนี้ที่รักกลับดูเชื่อ

ฟัง นะ?

ปาณีรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเขาเลยไม่อยากเล่นตัว

อะไรมาก

เพราะพวกเธอก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว

เธอก็คงลองชินแล้ว

เธอได้ยินเสียงธามนิธิออกมาจากห้องนํ้าก็รีบปิด

ตาลง

นึกว่าเขาจะขึ้นมาบนเตียงเหมือนปกติแต่……..รอไป สักพักก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเธอเลยยกหัวขึ้นมามองใคร บางคน ณ ตอนนี้กำลังอ่านหนังสือที่ข้างหน้าต่าง

เขาหมายความว่าไง?

นี่ทำไมไม่เหมือนในบทเลย?

เวลานี้เขาควรขึ้นมาบนเตียงแล้วขึ้นคล่อมตัวเธอ ไม่ใช่หรือไง?

ปาณีรู้สึกตัวเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเลยอดถามไม่ได้ “คุณอายังไม่นอนหรอคะ?”

ตื่นเต้นไปตั้งนานเสียบเธอก็แหบหมดแล้ว

ธามนิธิพูดอย่างนิ่งๆ “ยังเข้าอยู่ถ้าเธอง่วงก็นอน ก่อนเลย”

“…………..” ปาณีก็คงบอกไม่ได้ว่าเธอขึ้นมาบนเตียงก็ เพราะคิดว่าเขาจะนอนแล้วเหมือนกัน

เรื่องของเธอวันนี้ยังทำไม่หมดเลยนะ!

แต่ถ้าเธอลุกขั้นตอนนี้เขาจะคิดอะไรมากไหม? ช่างเถอะยังเข้าอยู่เลย

เธอเตรียมตัวนอนสักหนึ่งชั่วโมงแล้วค่อยขึ้นมาทำเรื่องตัวเอง