ปาณรออกมาจากห้องเปียโนก็เดินไปดูห้องนอน ของเธอกับธามนิธิ คุณอาไม่ได้เตรียมห้องส่วนตัวให้ เธอเหมือนบ้านหลังเก่าแต่กลับเอาของเธอและของ เขาไว้ในห้องเดียวกัน

เธอเปิดดูตู้เสื้อผ้า ดูเสื้อผ้าที่ย้ายมาจากบ้านเก่า มีทั้งเสื้อเก่าและเสื้อใหม่รวมกัน

นี่ซื้อเสื้อให้เธออีกแล้วงั้นหรอ

ทันใดนั้นเสียงธามนิธิก็ดังออกมาจากข้างหลัง “ชอบไหม?”

ปาณีหันกลับมามองธามนิธิที่นั่งบนเก้าอี้เข็น “ซื้อเสื้อใหม่ให้ฉันอีกทำไม”

“ตามประเพณีของงานแต่งงานซื้อเสื้อให้เจ้าสาว มันเป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว ถ้าเธอรู้สึกไม่สวยก็วาง ไว้แบบนั้นแหละ”

“แต่นี่พิธีงานแต่งงานยังไม่ถึงเลย?”

วันที่แค่พึ่งถึงวันที่แปดยังเหลืออีกตั้งครึ่งเดือน!

ธามนิธิมองเธอแล้วยกคิ้ว “จดทะเบียนสมรส แล้วยังไม่ใช่เจ้าสาวอีกหรอ?””…” ประโยคคำนี้ทำให้ปาณีหน้าแดงขึ้นมา

ใช่สิ!

วันนี้เธอกับคุณอาจดทะเบียนสมรสแล้ว! ปาณีปิดตู้เสื้อลงแล้วเดินไปเข็นเก้าอี้ให้อยู่ข้าง

โต๊ะจากนั้นก็ไปรินขาให้เขา

ปาณีฝึกรินชาตามธามนิธิที่เคยทำ แล้วเอาชา ให้เขาดื่ม

ธามนิธิยกแก้วขึ้นดมกลิ่นชาทั้งที่ใบชาก็เหมือน กันแต่พอที่รักเป็นทำมันถึงหอมขนาดนี้?

ธามนิธิดื่มชา ปาณีนั่งอยู่ข้างๆมองเธอ “พวกเรา จดทะเบียนสมรสกันแล้วงั้นคราวหลังเรื่องที่ต้อง ดูแลเธอไม่ต้องรบกวนให้ไวยาตย์ทำแล้วเดียวฉันทำ เอง!”

พอธามนิธิได้ยินเรื่องนี้เกือบสำลักน้ำชา ออกมา เขาไม่ได้ลืมครั้งที่แล้วที่เธอจะถอดกางเกง เพื่ออาบน้ำให้เขา

แค่คิดภาพนั้นออกมาก็ทำให้คนทนไม่ไหว

ปาณีเห็นธามนิธิไม่ตอบอดที่จะไม่อธิบายไม่ได้ “เธอลองคิดดูเธอกับไวยาตย์ก็เป็นผู้ชาย เธอก็ไม่ได้ ชอบผู้ชายแต่กลับให้เขาดูแลเธอบ่อยๆมันก็ไม่ค่อย สะดวกใช่ไหมล่ะ?”
ธามนิธิฟังเธออธิบายมาที่ละอย่างก็เปิดปาก ตอบไป “ใครบอกว่าฉันไม่ชอบผู้ชาย?”

เออ..

ทั้งที่จริงแล้วเขาแค่อยากให้เธอหยุดพูดเรื่องไร้ สาระ แค่รู้สึกว่าพอเธอพูดแบบนี้ออกมาเรื่องปกติที่ ไวยาตย์ดูแลเขามันก็ดูเหมือนเปลี่ยนรสชาติไปเลย

แต่ผลคือพอเขาเปิดปากเขาก็พูดอะไรก็ไม่รู้?

เพราะคำพูดนี้ของเขาทำให้บรรยากาศเงียบไป หลายวิ ปาณีมองธามนิธิอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ที่แท้ แล้วคุณอาก็ชอบผู้ชายนี่เอง!”

ก็จริงผู้ชายที่หน้าตาดีความชอบทางเพศจะไม่

ปกติ

เธอคิดว่าคนอย่างคุณอาก็ต้องเป็นลูกผู้ชาย แท้ๆแต่ไม่คิดว่าเขาเป็นสายเหลือ?

ธามนิธิ ”

เขามองนัยน์ตาสีดำของปาณีก็รู้เลยว่าเธอกำลัง คิดอะไรมั่วซั่ว

เขายื่นมือออกมาดึงแก้มเธอ “นี่เธอคิดเรื่องไร้ สาระอะไรอีกแล้ว?”

ปาณี “คุณอาไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะไม่ดูเหยียดคุณอาเลย มีคำหนึ่งพูดได้ดีมากเลยค่ะรักแท้คือเพศ

เดียวกัน….”

ธามนิธิรู้สึกมองตัวเองกระตุกแรงมาก ทันใดนั้นไวยาตย์ก็เดินเข้ามา “คุณธามนิธิคุณ

ปาณีครับไปทานข้าวได้แล้วครับ”

แม่บ้านที่ดูแลเรื่องอาหารทำกับข้าวแล้ว