My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม

ตอนที่225



ธามนิธิกอดเธอไว้แค่พลิกตัวเบาๆเธอก็โดนกด ไว้ข้างล่างแล้ว

อยู่ๆก็โดนสลับที่ทำให้ใจของปาณีใจเต้นเร็วขึ้น

ธามนิธิคร่อมตัวเธอไว้ข้างล่าง จูบไปอีกพักใหญ่ ค่อยห่างออกจากริมฝีปากเธอแต่ยังไม่ได้ห่างตัว ออกกลับเอาซุบเข้าไปที่คอเธอ ดมกลิ่นครีมอาบน้ำที่ พึ่งอาบน้ำเมื่อกี้

ลมหายใจยิ่งอยู่ยิ่งหนักขึ้น

ปาณียังไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ความรู้สึกอันตรายมันก็โผล่มาเต็ม

เธอถามอย่างหมดความมั่นใจ “คุณอาโกรธหรอ คะ? คราวหลังหนูจะไม่เล่นแบบนี้แล้วนะ”

ธามนิธิยกหัวขึ้นมองหน้าของปาณีที่ตื่นเต้นอยู่ ตอนนี้ “กลัวแล้ว?”

พอได้เห็นยิ้มเธอที่คุ้นเคย ปาณีค่อยถอดหายใจ ออกมา “หนูกลัวคุณโกรธ ถ้าคุณไม่ชอบที่หนูทำตัว แบบนี้งั้นคราวหลังหนูจะเชื่อฟังคุณ ไม่เล่นแล้ว”

เธอคิเว่าเขาโกรธ?
ใส่ชื่อจริงๆ!

ดูก็รู้ว่าเธอไม่มีความเข้าใจต่อผู้ชายเลยสักนิด

“ฉันไม่ได้โกรธ” ธามนิธิมองปาณี มือยื่นไปปัด ผมที่ปิดแก้มเธอไว้ดูใบหน้าขาวใสของเธอ พยายาม กดความอยากของตัวเอง “นอนเถอะ รอปิดเทอม ใหญ่เสร็จก่อนไปจดทะเบียนสมรสกัน”

พอจดทะเบียนสมรสเสร็จ เธอก็จะเป็นภรรยา เธอขริงๆแล้ว “ค่ะ” ปาณีนอนลงข้างๆธามนิธิแป๊บเดียวก็นอน

หลับ

นี่ก็ตีหนึ่งกว่าๆแล้วเธอหลับตาลงไม่นานก็หลับ ไปเลย

กึ่งหลับกึ่งตื่นรู้สึกเหมือนธามนิธิมากอดเธอไว้ แน่นแล้วเหมือนข้างล่างมีอะไรแข็งมาทิ่มทำให้เธอ รู้สึกไม่ดี..

พอเช้าวันที่สอง ปาณีต้องไปทำงานเลยลืมเรื่อง นี้ไปเลย

ปิดเทอมใหญ่แป๊บเดียวก็หมด ตอนพ่อแม่ของ ธามนิธิและครอบครัวจันวิภากลับมาก็ซื้อของขวัญ มาให้ปาณีด้วย

ทั้งครอบครัวชอบปาณีจนเหมือนเอามาเป็นลูกสาวตัวเองแท้ๆ

ปาณีมองของขวัญที่อยู่หน้าตัวเองแล้วฟังที่เขา กำลังปรึกษาเรื่องงานแต่งงานของเธอและธามนิธิ

ฐิติพร “แล้วจะไปจดทะเบียนสมรสตอนไหน? วันแต่งงานก็อยู่ในเดือนนี้อีกไม่กี่วันแล้ว

ธามนิธิ “พรุ่งนี้ครับ”

พรุ่งนี้เป็นวันทำงาน

ปาณีได้ยินที่ธามนิธิพูดก็หันไปมองเขารับรู้ถึง ความจริงอย่างหนึ่งนั่นก็คือ : พรุ่งนี้เธอจะไปจด ทะเบียนสมรสกับคุณอาแล้ว!

ถึงแม้อาจจะเตรียมใจมานานแต่พอถึงวินาทีนั้น จริงๆเธอก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

ปาณีคยคิดว่าชีวิตในอนาคตของเธอก็เหมือน คนทั่วไป ขึ้นมหาวิทยาลัยเรียนจบก็ทำงานแล้ว แต่งงาน….

ไม่คิดว่าเธอข้ามไปสองอย่าง ตอนนี้ก็มา

แต่งงานก่อนเลย

ในห้องรับแขกทุกคนกำลังคุยเรื่องงานแต่งอยู่

งานแต่งพวกเขาจะจัดในวันที่ยี่สิบเอ็ดเดือน ตุลาคม วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ปาณีก็ไม่มีเรียนพอดี


ธามนิธิมองปาณีที่มัวแต่ก้มหัวไม่พูดอะไรถึง แม้ว่าพวกเธอกำลังคุยเรื่องงานแต่งงานกันอยู่แต่ เหมือนเธอไม่มีส่วรร่วมใดๆ

ปาณีนั่งอยู่เงียบๆอยู่ๆก็มีมือหนึ่งมากุมมือเธอไว้ ธามนิธิถามเธอ “เหนื่อยไหม? จะไปพักก่อนหรือ เปล่า?”

วันนี้ปาณีไปทำงานพึ่งกลับมาถึงก็มาฟังทุกคน พูดเรื่องนี้

ปาณีเห็นทุกคนยังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาจะให้ ตัวเองออกมาก่อนมันก็ไม่ดีเลยตอบธามนิธิ “ไม่ เป็นไรค่ะ”

เธอแค่รู้สึกตื่นเต้น

นึกถึงว่าพรุ่งนี้เธอจะไปจดทะเบียนสมรสแล้ว ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังดีใจหรือตื่นเต้นกันแน่ จนถึงดึก ค่อยนอนหลับวันที่สองก็ตื่นแต่เช้า


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ