ตอนที่260

อาจจะเพราะในสายตาเขาเธอก็ยังเป็นเด็กอยู่!

ปาณีใช้มือเกยคางไว้แล้วถอดหายใจ

ดึงความสนใจจากธามนิธิมาได้

น้อยๆแต่ทำหน้าเหมือนคนลำบาก

ธามนิธิมองเธออายุ มีแค้นเยอะเลยถาม “เป็นอะไร?”

ปาณีซื้ออาหารในถ้วย “ไม่อยากกินแล้ว”

“เมื่อกี้ยังบอกว่าหิวไม่ใช่หรือไง?” เธอชอบกินจะตาย แต่ไม่อยากกินเนี่ยนะ ปาณีก้มหัวไม่มองธามนิธิ “เห็นคุณอาไม่มีความสุข

ฉันก็ไม่มีความสุขก็เลยไม่อยากกินแล้ว” ธามนิธิมองเธอแบบนี้ก็หัวเราะ “มาๆกินข้าวกันเถอะ”

ไม่ว่าจะเศร้าขนาดไหนแต่พอได้คุยกับเธอก็จะลืม

เรื่องพวกนั้นชั่วคราว

ปาณี “ฉันอยากกินกุ้ง

“ของเธอหมดเลย” บนโต๊ะมีกุ้งจานหนึ่ง

ปาณีมองธามนิธิ “แกะกุ้งให้ฉันด้วย”

เธอคืบไปใส่ในถ้วยเขา

นี่หัดสั่งคนเป็นแล้ว?

ธามนิธิมองเธอ มือก็ยอมไปแกะให้กุ้งให้เธอ แกะเสร็จก็เอาไปให้เธอ

ไวยาตย์ไม่ไว้ใจธามนิธิ ไปพูดกับพ่อแม่ธามนิธิเสร็จก็ กลับมาเลย

ทีแรกคิดว่าคุณธามนิธิคงเศร้ามากๆแต่พอเข้ามากลับ

เห็นคนเย็นชาอย่างธามนิธิกำลังแกะกุ้งให้ภรรยาตัวเอง

อยู่

โอ้โห่!

คุณธามนิธิเป็นคนเข้าใกล้ผู้คนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เพราะว่าเคยมีประสบการณ์มาหลายครั้งแล้ว ไวยา ตย์ก็ไม่ได้เข้าไปรบกวนอีกก็ออกมาเลย เหลือให้สองคนนี้ ได้ใช้เวลาร่วมกัน

ตอนบ่ายสองโมง แขกส่วนใหญ่ก็รับประทานเสร็จ เตรียมตัวกลับกันแล้ว ติรยสยังโดนขังไว้ในห้องอยู่

เธอมองนาฬิกาบนข้อมือ นี่โดนขังแบบนี้มาสามชั่วโมง แล้วนะ ในใจก็โมโหขึ้นมา

ทั้งโมโหทั้งหิว

แล้วโทรศัพท์ก็โทรไม่ได้อีก หาวิธีอื่นก็ไม่ได้อีกก็ได้ แต่ทนอีกต่อไป

ประตูอุตส่าห์ถูกเปิดออกมา เธอรีบลุกขึ้นเดินไป ปรากฏว่าคนเปิดประตูเป็นจันวิภา

จันวิภาเดินเข้ามา ใบหน้าเธอเป็นคนอ่อนโยนดูก็รู้เลยว่าเป็นหน้าคนดีสิ่งที่มันแสดงออกมาทำให้ติรยาไม่กล้าทำ อะไร

ติรยาทนความโกรธที่ลุกเป็นไฟ “คุณน้าคะ”

จันวิภามองติรยาเลยเดินเข้าไปแสดงออกมาอย่างมี มารยาท “ขอโทษที พอดีว่าสามีฉันมีธุระเลยลืมเธอไว้ตรง นี้”

การแสดงท่าทีดูมีมารยาทของจันวิภาทำให้คนรู้สึกว่า นพรุจไม่ได้ตั้งใจลืมเธอจริงๆ

แต่ในใจติรยารู้ดี ถึงแม้นพรุจงานยุ่งแต่ลืมเธอแล้วขัง เธอไว้แบบนี้มันหมายความว่าไง?

ทุกอย่างดูก็รู้ว่าตั้งใจทำ

เธออดที่จะหัวเราพไม่ได้

จันวิภามองติรยา “เธอหัวเราะทำไม?”

ติรยา “เพราะหนูไม่เข้าใจว่ามาไมพวกเธอทุกคนต้อง คอยปกป้องปาณี ทั้งๆที่….เธอเคยคบกับเวทัสตอนอียนอ ยู่ที่หนูพูดมันเป็นเรื่องจริง

เรื่องนี้เมื่อกี้ตอนจันวิภาอยู่ข้างนอกนพรุจได้เล่าให้เธอ หใดแล้ว และรู้ว่าทำไมสามีของเธอต้องขังติรยาไว้

เรื่องที่เวทัสเคยคบกับปาณีทำให้จันวิภานึกถึงครั้ง

แรกที่ปาณีมาในบ้านตอนที่เวทัสเจอหน้าเธอ

เธอไม่เข้าใจมาตลอดว่าทำไมเวทัสต้องเย็นชาต้อง ปฏิเสธต่อปาณีแต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว
จันวิภามองติรยา “รู้ไหมว่าทำไมเธอถึงโดนขังไว้ที่นี่?” ติรยา “เพราะว่าพวกเธอปกป้องปาณีอยู่!”