ตอนที่ 63

“นายยังจะคาดหวังให้ฉันพูดอะไรที่น่าฟังอีก หรอ?” ปาณีมองเขาด้วยสีหน้าล้อเล่น ในสายตาของ เธอไม่หลงเหลือเยื่อใยที่มีต่อเขาเลยแม้แต่น้อย

“ปาณี เธอรู้ไหมว่าฉันกำลังให้โอกาสเธอ?” เวที สโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคืองเล็กน้อย คำ พูดของปาณีทำให้เขาเสียหน้ามาก

ปาณียิ้ม แต่เดิมเธอยังเสียใจอยู่เลย

โดนเวทัสหยอกแบบนี้ รู้สึกน่าสนใจขึ้นมาหน่อย “ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขอบคุณที่นายทิ้งฉันไป และมาขอ คืนดีกับฉันตอนนี้?”

“เธออย่าคิดว่าฉันจะมาขอคืนดีเป็นครั้งที่สอง!” สำหรับเขานั้น ที่ยอมก้มหัวให้เธอในวันนี้ ถือเป็นขีด จำกัดของเขาแล้ว

ไม่คิดเลยว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่ขอบคุณ แต่ยัง พูดจาไม่น่าฟังอีก ทำให้เขาโมโหจนแทบจะเป็นบ้า

“ฉันไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว” ปาณีมองเวทัสอย่าง เย็นชา

ไม่รู้ว่าเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงคิดว่า ตัวเองยังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่

เวทัสมองท่าทางของเธอ ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อ จึง เดินจากไปด้วยความโกรธ
ติรยาที่หลบอยู่ภายนอก เห็นการทะเลาะถูกเถียง กันของทั้งสองอย่างชัดเจน

พูดตามความจริง ในตอนที่เวทัสของคืนดี เธอ โมโหจนแทบจะเป็นบ้า

เขาทำแบบนี้ได้ยังไง?

แม้เมื่อก่อนเขากับปาณีจะคบกัน แต่ตอนนี้คนที่ คบกับเขาคือเธอ ติรยา เขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา ขนาดนี้เลยหรอ?

ดีที่ปาณีให้หน้าแล้วยังไม่เอาหน้าอีก ดูจาก สถานการณ์แล้ว คาดเดาว่าต่อไปเวทัสคงไม่สนใจเธอ

อีก ติรยามองดูรูปในมือถือที่แอบถ่ายไว้ ดูจากมุมนี้ แล้ว ปาณีและเวทัสอยู่ใกล้กันมาก ดูเหมือนทั้งสองคน

จะใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก

เธอยิ้มมุมปาก รอคอยเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลัง จากที่ธามนิธิเห็นรูปพวกนี้ และหลังจากนั้น ก็กดส่งออก ไป

ข้างล่างยังมีข้อความที่เขียนไว้ว่า : “คุณอาธา มนิธิ คุณดูปาณีสิคะ เธอเป็นแบบนี้อีกแล้ว เธอบอกว่า เธอชอบเวทัสมาก ที่ทนอยู่กับคุณอาเป็นเพราะว่าโดน แม่บังคับ ขอเพียงเวทัสยอมคบกับเธอ เธอจะไปจากคุณ ทันที..”
หลังจากส่งข้อความเสร็จ ติรยาก็ยิ้มมุมปาก เธอ ไม่เชื่อว่าปาณียังจะอยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชอย่างสุขสบาย ได้อีก

เพียงแค่ธามนิธิไม่สนใจปาณี ปาณีก็จะไม่ปรากฏ ตัวต่อหน้าเธอและเวทัสอีก!

ถึงเวลานั้นเธอก็จะกลายเป็นยาจกเหมือนเดิม!

และยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ว่าธามนิธินิสัยไม่ดีเป็น อย่างมาก เธอชักจะอยากรู้แล้วสินะว่าจุดจบของปาณีจะ เป็นยังไง

หลังจากเห็นเวทัสเดินออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา ติ รยาจึงรีบเก็บมือถือ และเดินตามเขาออกไป

ปาณีกลับบ้านเป็นคนสุดท้าย หลังจากออกจาก ร้านอาหาร ก็ตรงไปยังสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่ใกล้ที่สุด ซื้อตั๋วและนั่งรถกลับบ้าน

“คุณหนูปาณี กลับมาสักทีนะคะ!” ปาณีเพิ่งถึง หน้าบ้าน ก็เห็นลำมุงที่เตรียมตัวจะกลับไปยังบ้านวิสิทธิ์ เวชเดินออกมาจากข้างใน สีหน้าของเธอเครียดเล็กน้อย

“สวัสดีค่ะคุณน้า!” มองไปยังสีหน้าที่เคร่งเครียด ของเธอ “เกิดเรื่องอะไรหรอคะ?” “วันนี้คุณชายธามนิธิอารมณ์ไม่ค่อยดีค่ะ เดี๋ยว

คุณหนูเข้าไปแล้วระวังหน่อยนะคะ” ถ้าหากถามว่าคนใน

บ้านนี้กลัวอะไรมากที่สุด คำตอบก็คงจะเป็นกลัวธามนิธิโมโหสินะ!

คำพูดของลำมุง ทำให้ปาณีสับสนเล็กน้อย ตอน คุณอาโทรหาเธอยังดีๆอยู่เลย!

เธอไม่ได้คิดอะไรมาก พูดกับลำมุงว่า “ถ้าอย่าง นั้นคุณกลับดีๆนะคะ ระหว่างทางระวังตัวด้วยนะคะ” แม่บ้านจะกลับบ้านวิสิทธิ์เวชในเวลานี้ของทุกวัน ลำมุงพูดว่า “รีบเข้าไปเถอะค่ะ”

“หนูไปส่งนะคะ” ปาณีส่งแม่บ้านกลับไปแล้วจึง จะเข้าบ้าน เธอไม่ได้พกกุญแจติดตัว จึงเคาะประตูบ้าน ไวยาตย์เป็นคนมาเปิดประตูด้วยสีหน้าเข้มขรึม และเขา ก็ไม่ได้ทักทายเมื่อเห็นปาณี