คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกมั้ง?

คนอย่างชยรพที่ทั้งวันเอาแต่เล่นเกมส์ มา ห้องสมุดเป็นเหมือนกันหรือ?

ชยรพมองปาณี เอ่ยอยากปวดหัว “เธอรู้ เรื่องสุดฮอตของเธอรึยัง?”

เมื่อก่อนเธอเคยชนะที่หนึ่งการประกวดร้อง เพลงระดับประเทศมาก่อน ยังไม่ฮอตเท่าตอนนี้ เลยด้วยซ้ำว

ตอนนี้เธอแค่สาดน้ำใส่นลิน เพียงครู่เดียวก็

กลายเป็นคนเด่นคนดังของมหาลัยไปในทันที บนโลกใบนี้ เรื่องเลวร้ายมักจะถูกพูดขึ้น ก่อนเรื่องดีเสมอ

ปาณีพูด “เกิดอะไรขึ้น?”

“ตอนนี้ในฟอรั่มมีโพสต์ขึ้นมาอยู่ไม่น้อย ล้วนเป็นคําด่าเธอทั้งนั้น บอกว่าเธอสาดน้ำใส่ นลิน เธอคือผู้หญิงชั่วร้าย…. ” แน่นอนว่ามีคำพูดที่ ย่ำแย่กว่านั้นอีกเยอะ เพียงแต่ชยรพขี้เกียจจะ เอ่ยมันออกมา

ปาณีมองดูชยรพที่หยิบหนังสือเธอลงมา ก้มหน้าและพลิกไปมา ก่อนจะตอบกลับอย่างสงบ “อือ”
เธอยังมาใจเย็นได้อยู่อีก” ชยรพ ตอนนี้ ร้อนรนแทบแย่

ปาณีตอบด้วยสีหน้าสบายๆ “เป็นฉันจริงๆ พวกเขาก็ถูกแล้วนี่” เรื่องที่คาดเดาไว้อยู่แล้ว ร้อนรนไปก็ไร้

ประโยชน์

ต่อให้เธอมีโอกาสอีกครั้ง เธอก็ยังจะมัน อยู่ดี

เพราะยัยนลินนั่นทำให้คนโมโหแทบจะบ้า ตายอยู่แล้ว !

ชยรพถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เธอ ไม่รู้หรือไงว่านลินได้รับความนิยมขนาดไหนใน มหาลัย ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ยังดีๆอยู่หรอกหรือ ถึงเกิดเรื่องขึ้นกระทันหันแบบนี้ได้?”

ถึงแม้ชยรพจะไม่ชอบนลิน แต่เขาก็รู้ดี ว่า คนอื่นๆไม่รู้ว่านลินเป็นคนอย่างไร พวกเขาแค่ ถูกรูปลักษณ์ภายนอกของเธอทำให้ลุ่มหลง

ปาณีตอบ มันอดไม่ไหว

สถานการณ์แบบนั้น ต่อให้เป็นคนอื่น ก็คง อดทนต่อไปไม่ได้เช่นกัน

ปาณีเห็นชยรพที่เป็นห่วงตนอย่างยิ่ง จึง เอ่ยพูด “เธอไหมว่านลินพูดอะไร? เธอบอกว่าให้ ฉันหย่ากับคุณอาซะ บอกว่าเธอต่างหากถึงจะ เหมาะสมที่จะเป็นภรรยาคุณอาที่สุด ยังพูดอีกว่าเธอยินยอมจะให้เงินฉัน…ฉันไปหาผู้ชายคนอื่น ชะ”

“ป่าเอ้ย!” ชยรพฟังจบ กลับโกรธยิ่งกว่า ปาณีเสียด้วยซ้ำ ลืมเหตุผลที่ตนเองมาหาปาณีไป เสียหมด “สาดได้ดี! ถ้าเป็นฉัน ฉันคงตีเธอไป แล้ว!”

ใครไม่รู้บ้างว่าในตอนแรก เธอหนีงานแต่ง ไปก็เพราะธามนิธิได้รับบาดเจ็บ?

ยังมีหน้ามาพูดคำพูดเหล่านี้กับปาณีได้ยัง ไง?

ปาณีจ้องชยรพ “เธอไม่ได้มาเกลี้ยกล่อม ฉันหรือ? ทำไมตอนนี้กลับกลายเป็นโกรธยิ่งกว่า ฉันอีก?”

“เขากระแอมเล็กน้อย และเอ่ย “ฉันนึกไม่ถึงว่าเธอจะทำเกินไปขนาดนี้”

เขามองปาณี รู้สึกเป็นห่วงแทนเธอขึ้นมา “อย่างนี้เธอจะทำยังไง? ครั้งนี้เธอสร้างปัญหาไม่ ใช่เล็กๆเลย”

“ไม่ทําอะไร ปาณีพูด “อะไรจะเกิดก็ต้อง เกิด ขนาดฉันยังไม่กลัว เธอจะกลัวอะไร?”

ตั้งแต่นลินปรากฏตัวขึ้น ปาณีก็เคยคิดมา

ก่อนแล้ว ว่าเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นสักวัน

เพียงแต่ มาช้ากว่าที่เธอคาดไว้ไปโข
คนที่ไม่มีอะไรสักอย่างเช่นเธอ จะมีอะไร ให้เกรงกลัว?

ชยรพพูด “เอาเถอะ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ฉัน คอยสนับสนุนเธออยู่ ในมหาลัยนี้ ถ้ามีเรื่องอะไร ให้ฉันช่วยได้ เธอรีบมาหาฉันแล้วกัน”

ปาณีจ้องขยรพ “เธอชื่อบื่อขนาดนี้ จะช่วย อะไรได้กัน?”

‘ชยรพรู้สึกเหมือนว่าตนเองกำลังถูก ปาณีรังแก

ปาณียืมหนังสือเสร็จและออกมา ก็มองเห็น ทนารเข้าพอดี

ในมือทีนาถือขวดน้ำแร่อยู่ขวดหนึ่ง และ สาดเข้ามาอย่างโมโห “ปาณี”

การปรากฏด้วยท่าทีก้าวร้าง มองดูดุร้าย ของทนาร์ ทําเอาชยรพตกใจรีบปกป้องปาณีไว้ ด้านหลังของตน

ปาณีไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

ทนา มองปาณีที่หลบอยู่หลังชยรพ และ ตะโกนขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด “เธอทำเกินไปแล้ว นะ! อาจารย์นลินดีขนาดนี้ เธออาศัยอะไรมา รังแกอาจารย?”