ติรยาคาดไม่ถึง ว่าการที่เธอหยิบยกปาณีขึ้นมา พูด กลับกลายเป็นตัวเองที่ถูกคนอื่นพูดถึงแทน

อารมณ์ของตรยาคุกรุ่นขึ้นมาแล้ว เธอตอบกลับไว ยาต อย่างไร้มารยาทและโมโห “เธอมันก็เป็นแค่คน ทำงานเป็นผู้ช่วย อาศัยอะไรมาพูดกับฉันแบบนี้ บ้านวิ สิทธิ์เวชก็แค่ให้เธอมาคอยดูแลธามนิธิที่เดินไม่ได้ก็ เท่านั้น เธอกลับคิดว่าตัวเองสำคัญนักงั้นหรือ? ”

ไวยาตย์ยกริมฝีปากขึ้น “ใช่ ผมเป็นแค่เลขา ต่อ หน้าคุณธามนิธิก็ไม่นับว่าเป็นอะไร เพียงแต่เมื่อเทียบกับ กิจการของตระกูลพิมพ์สาร บ้านผมก็มีอยู่ห้าบริษัท พูด แบบนี้ คุณหนูติรยาพอเข้าในสถานะตัวเองบ้างแล้วใช่ ไหมครับ?”

เขามีต้นทุนพอที่จะหยิ่งยโสได้ต่อหน้าติรยา

ไวยาตย์จบการศึกษาจากมหาลัยที่มีชื่อเสียงจาก เมืองนอก ที่บ้านมีกิจกรรมที่คล้ายกับตระกูลพิมพ์สารอยู่ ถึงห้าบริษัท แต่เขากลับยินยอมที่จะเป็นแค่เลขาของธา มนิธิ

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงมหาวิทยาลัยชยุต ที่ต้องอาศัย ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวมาช่วยอย่างตรยา ในด้านการเรียน ติรยาก็เทียบชั้นกับปาณีไม่ได้

ในด้านสถานะของครอบครัว ในสายตาของ ตระกูลวิสิทธิ์เวช ติรยาก็ไม่มีตรงไหนที่เทียบได้กับปาณี เลยสักนิด
อง กัด ที่สุดแสนจะเย่อหยิ่ง ก็เป็น

เพราะเธอคิดว่าครอบครัวของตัวเองนั้นดีกว่าปาส ที่บ้าน ตนเองก็มีเงินมากกว่าปาณี แต่คำพูดเหล่านี้ของไรมาด กลับทำลายความภาคภูมิใจเหล่านี้ของเธอจนหมดสิ้น

ณ บ้านมีสุวรรณ ชลธีกำาลังทานข้าว ด้านหนึ่งกั เอ่ยกับนลิน ตั้งแต่กลับมาที่นี่ลูกทําอะไรบ้าง? ให้ไป หาธามนิธิเพื่อพูดคุยกันดีๆ ลูกก็ไม่เชื่อฟัง”

“พ่อนสินพูดอย่างแง่งอน หนูไปหาเขาพูดคุยกับ เขาแล้ว แต่เขาไม่ฟังเอง หนูจะไปมีวิธีอื่นอะไรได้อีก”

ในตอนนั้น เลขาของชลธีก็เดินเข้ามาจากด้านนอก พูด ผู้อำนวยการชลธิตะ ตระกูลพิมพ์สารขายที่ดินนั้นให้ แก่ตระกูลวิสิทธิ์ เวชไปแล้ว”

ได้ยินถึงตรงนี้ ชลธีนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะขึ้น มาให้ความรู้สึกลึกซึ้งน่ากลัว “นฤชัยนั้นใจกล้านัก ฉันหา คนไปพูดคุยกับเขาตั้งกี่ครั้ง ที่แท้เขากลับยืนอยู่ด้านบ้าน วิสิทธิ์เวชตั้งแต่แรก”

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าตอนนี้ธามนิธิกำลังเล็งเป้ามาที่เขา มีคนมากมาย งมองไม่เห็นหัวเขาไม่น้อยเช่นกัน แต่การที่ ธามนิธิสามารถดูถูกเขา แต่ไม่ได้แปลว่าคนอื่นๆจะทําได้

นลินมองสายตาของพ่อ ไม่ได้พูดอะไร ก่อนลุกขึ้น และเอ่ย “หนูขอขึ้นไปข้างบนก่อน” ในสายตาพ่อของเธอ เธอดูออก ตระกูลพิมพ์สาร

นั้นช่างน่าสังเวช

หลังวันปีใหม่ ทุกครั้งที่ตีรยาไปมหาลัยจะต้องมีรถ รับส่งเหตลอด แต่ในรอบนี้ไม่เหมือนเช่นเคย หลังจากที่ เธอกลับบ้านในวันนั้น เธอถูกพ่อและแม่อบรมไปชุดหนึ่ง ไม่เพียงแค่ถูกหักเงินค่าใช้จ่ายไปมากกว่าครึ่ง แม้กระทั่ง รถมาส่งเธอก็ยังถูกพ่อและแม่ยกเลิกไปเธอเข้าไปในมหาลัย แฟนคลับของแอนเดรีย เย เกาะเธอแน่นราวกลับปล่ง พอมองเห็นเธอเข้ากลับแสดง ความรังเกียจออกมา

ตอนนี้ทุกคนต่างรู้ ว่าติรยาเป็นแค่จอมลวงโลกคน หนึ่งเท่านั้น

ยังกล้ามาพูดว่าเธอกับแอนเดรียเป็นเพื่อน หาก เป็นเพื่อนกันจริง คนอื่นๆจะกล้าทำแบบนี้กับเธอได้ อย่างไร

เค็มทีตรยาคิดอยากจะย้ม อเสียงของแอนเดรีย มากู้คืนหน้าตาของตัวเอง คิดไม่ถึงว่ากลับทําให้ตัวเองน่า สังเวชกว่าเดิม ประหนึ่งกลายเป็นหนูข้างถนน ที่ใครเห็น ต่างขับไล่

ในขณะเดียวกัน โมรีก็กลับมาจากบ้านเกิด เรียบร้อยแล้ว

ปาณีนั่งลงบนที่นั่ง สายตามองที่โมรี่ “แม่ของเธอ สุขภาพดีขึ้นหรือยัง?” “อืม”

ปาณีพูด “เรื่องก่อนหน้านี้ ฉันขอโทษนะ เป็นฉันที่ เข้าใจเธอผิดไป

ไม่กี่วันที่เธอไม่กลับมา ปาณีรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

ถึงแม้จะเอาคืนตรยาแล้ว แต่ตนเองก็ยังรู้สึกติด ค้างค่าขอโทษกับโมรอยู่

เธอไม่รู้จักวิเคราะห์สถานการณ์ให้ชัดเจน ก็ดัน เข้าใจโมรีผิดเสียแล้ว