ตอนที่177

“ฉันขี้เกียจสนใจเธอ”ติรยาเห็นว่ามีสองคนกำลัง มาสู้กับเธออยู่ ที่นาร์อยู่ข้างๆก็เหมือนคนโง่ที่ช่วยอะไร

ไม่ได้ เลย เดินออกมาจากหอ

นี่โกรธง่ายขนาดถึงขั้นเดินออกจากหอ?

ปาณีขมวดคิ้ว เกิดคาดจริงๆ

อย่างนี้ก็ไม่สนุกแล้วสิ!

ที่นาร์มีอคติต่อปาณีก่อนหน้านี้ก็มีปัญหากับโมรี พอเห็นติรยาออกจากหอก็รีบเดินตามไป

เพิ่งเปิดเทอมงานก็จะยุ่งหน่อย ปาณีงานยุ่งจนถึง วันพุธแล้วก็นึกได้ว่าเคยบอกไว้ว่าจะกลับไปหาคุณอา

เธอเพิ่งออกจากโรงเรียน ก็ไปขึ้นรถไฟฟ้าแล้ว ป้าก็โทรเข้ามาพอดี

พอนึกถึงครั้งล่าสุดที่คุยกับป้าแล้วเป็นตอนที่แม่ ให้ป้าโทรมาขอให้ไม่ต้องแต่งงานกับธามนิธิ ปาณีรับ โทรศัพท์ “คุณป้าคะ”

“ปาณี”ป้าพูดต่อไม่ได้เจอกันนานเลย ป้าไม่ค่อย ไว้ใจเธอเท่าไหร่เลยโทรหา ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?” “ก็ดีค่ะ”ได้เรียนหนังสือสำหรับเธอมันเป็นเรื่องที่

ดีมากแล้วยังมีคุณอาที่ค่อยใส่ใจดูแลเธออีกเหมือนตัว

เอง กำลังขึ้นสวรรค์เลย

ป้าว่า”เธอสบายก็ดีแล้ว ป้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
ปาณีถามต่อ”คุณป้าโทรมามีเรื่องอะไรอีกหรือ เปล่าคะ?

เพราะว่าก่อนหน้านี้แม่ฝนสิริทำเกินไปเลยทำให้ ปาณีรู้สึกว่าฟังเสียงของป้าแล้วยังอบอุ่นกว่าเสียงแม่

ป้าพูดต่อ”แม่ของเธอตอนนี้อยู่กับป้าอยู่จะคุย

ด้วยหน่อยมั้ย”

“พอป้าพูดแบบนี้ปาณีก็รู้ทันทีที่ป้าโทรมานี้ เป็นเพราะแม่สั่งให้โทรมา

แต่ปาณีก็ไม่ได้รีบวางสาย

เธอตอบไป “แม่หนูไปทำอะไรให้ป้าลำบากใจ หรือเปล่าคะ?”

รู้ว่าปกติป้าดีกับเธอแล้วเธอก็เชื่อฟังป้าเลยไปหา

ป้าสินะ

ป้า”ปาณีแม่ก็ทำเพื่อเรานะแต่ว่าเธอไม่ค่อยได้ อ่านหนังสือเลยโลกแคบไปหน่อย แต่ช่วงนี้แม่เธอก็เป็น ห่วงหนู นะ กินไม่ลงนอนไม่หลับ หนูช่วยพูดกับแม่เธอ หน่อยนะ!”

ปกติปาณีไม่รับสายแม่เธอ แม่เธอก็หาวิธีทางอื่น ไม่ได้เลยต้องให้คนอื่นช่วย

ปาณี”ได้งั้นก็ให้แม่รับสาย”

แค่แป๊บเดียวในโทรศัพท์ก็มีเสียงอ่อนโยนของ แม่ดังขึ้น”ปาณีนี่แม่นะ!”

ปาณีแสดงท่าทีน้ำเสียงเย็นชา “แม่ยังจำได้อยู่หรอว่าคุณเป็นแม่หนู!”

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เธอทำแบบนั้นกับธามนิธิ ปาณี ก็ไม่เคยได้คุยโทรศัพท์กับแม่เธออีกเลย

แม่”ครั้งที่แล้วแม่ไม่ดีเอง แม่ผิดไปแล้ว” “มีอะไรจะพูดก็พูดออกมาสิ! ไม่ต้องมาพูดเรื่องไร้

สาระแบบนี้”เธอรู้นิสัยของแม่เธอดี

เขาใช้กำลังมากมายขนาดนี้คงไม่ใช่เพราะอยาก โทรมาขอโทษหรอก แม่”นี่เธอก็จะแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือไง? ฉัน

อยากมาถาม….เรื่องสินสอดว่าพวกเขาตกลงกันยังไง”

ลูกตัวเองก็อุตส่าห์แต่งงาน ไม่ใช่ว่าไม่ได้อะไร สักอย่างหรอกมั้ง!

ปาณีฟังแม่เธอพูดจบอดหัวเราะไม่ได้”นี่เธอ กำลังห่วงเรื่องนี้อยู่หรอ!”

ห่วงว่าลูกตัวเองเป็นยังไงบ้างที่ไหนละ

ฟังน้ำเสียงของปาณี แม่เธอก็รีบอธิบาย”ฉันก็ กลัวว่าเขาเอาเปรียบเธอไง นี่เธอก็แต่งไปถ้าไม่มี สินสอดมันเป็น อะไรละ? พูดออกไปก็มีแต่คนหัวเราะละ สิ”

“เรื่องนี้เธอไม่ต้องห่วง”ปาณีพูด”ฉันบอกกับเขา เรียบร้อยแล้วว่าไม่ต้องการสินสอด ฉันไม่เอาสักอย่าง”