ตอนที่804

“ไม่อยู่กับเขา แล้วฉันจะมาอยู่กับนายหรือไง?”ปาณีรู้สึกว่าเขา ทําตัวเป็นเด็กเล็กๆ

จนกระทั่งตอนนี้ยังมองสถานการณ์ไม่ออกอย่างถ่องแท้

ถึงแม้ว่าเธอกับธามนิธิยังไม่ได้ประกาศเรื่องการคืนดีกันออก ไป แต่พวกเขานั้นก็อยู่ด้วยกันมาโดยตลอด ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว เวทสกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

เวทีสมองเธอ สายตาเต็มไปด้วยความครอบครอง “รอฉันอีก สองปี ฉันจะกลับมา ถึงนอนนั้นฉันจะขอเธอแต่งงาน

ในสายตาเขา ปาณีกลายเป็นผู้หญิงที่เขาจะต้องได้มาให้ได้

ไปแล้ว ไม่ว่าจะต้องทำยังไง หรือเป็นอย่างไร เขาก็จะต้องได้ตัว

เธอ

ความคิดนี้ไม่ได้หายไปหลังจากที่เขาไปต่างประเทศ แต่นับวัน กลับยิ่งล้ำลึกมากขึ้นเรื่อยๆ

ถามจบ เขาก็มองดูปาณีและเอ่ยอย่างคาดหวัง “ดีไหม?” ปาณีนิ่งเงียบ ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ยังไม่เอ่ยพูดอะไรออกมา เวทัสนั้นก็ยังคงจับจ้องเธออยู่ตลอด จู่ปาณีก็พูดขึ้น “ดี!”

“เวทัสชะงักไปเล็กน้อย ปาณีกำลัง…..ตกลงงั้นหรือ?
เธอตกลงที่จะรอเขางั้นหรือ?

ปาณีเอ่ยหัวเราะ “ที่จริงถ้านายไม่พูดแบบนี้ ฉันคงไม่รู้เลยว่า

นายชอบฉันมากขนาดนี้! ใบหน้าของเธอประดับรอยยิ้มที่ดูซับซ้อน ราวกับว่าเธอรอคำ

พูดนี้ของเขามานานมากแล้ว

เวกัสเอ่ย “ฉันชอบเธอมาตลอด”

“ดังนั้น อีกสองปีให้หลัง นายจะยอมกลับมาขอฉันแต่งงาน จริงๆหรือ?”ปาณีเอ่ยถาม

เวทยพยักหน้า “แน่นอนว่าจริง ปาณี ฉันชอบเธอมาก…

สีหน้าของปาณีไม่เชื่อ “ถ้าหากนายหลอกฉันขึ้นมาจะทำยัง ไง? ถ้าหากนายไปอยู่ข้างนอกนั่นแล้วบังเอิญเจอพี่สาวคนสวย เข้า เลยชอบคนอื่นขึ้นมาจะทำยังไง?

เวทสเอ่ยปฏิเสธราวกับเด็กน้อย ใสซื่อ “ไม่มีทาง

ธามนิธิที่ตอนนี้นั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือและกำลังฟังบทสนทนา ของทั้งสองคนในโทรศัพท์ สายตาของเขาพลันมืดครึ้มขึ้นมา

ไวยาตย์เดินเข้ามาและมองเห็นธามนิธิ จึงกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ก็เห็นว่าเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ จึงไม่ได้ส่งเสียงออกไปใน

ทันด

เขาเพียงได้ยินปาณีพูดขึ้นมาในสายว่า “นี่มันไม่แน่นอนหรอก ก็เหมือนเมื่อก่อน นายบอกนายชอบฉันมาก ทั้งชีวิตนี้อยากอยู่กับฉัน สุดท้ายแล้วไม่ใช่ว่านายวิ่งไปคบกับตรยาหรือไง”

“….”พอยกเรื่องในอดีตขึ้นมา เวทัสก็มีสีหน้าสำนึกเสียใจ “ตอนนั้นฉันโง่เกินไป ขอแค่เธอยอมที่จะรอฉัน ฉันรับรองว่าต่อ จากนี้ไปจะรักเธอแค่คนเดียว จะรักเธอให้มากกว่าที่คุณน้ารัก เธอ”

ไวยาตย์ที่ฟังถึงตรงนี้ ทั้งตัวก็อยู่ได้ไม่สุขอีกต่อไป แอบลอบ มองสีหน้าของธามนิธิอย่างเป็นกังวล ให้ตายเถอะ นี่มันเรื่อง อะไรกัน?

ปาณีกับเวทัล?

สองคนนั้นเบื่อชีวิตแล้วหรือยังไง?

กล้าพลอดรัก ให้คำสาบานต่อกันแบบนี้ เกรงว่าคงอยากตาย เข้าแล้ว!

ไวยาตย์จู่ๆก็เกิดแรงกระตุ้นขึ้นมา จึงรีบร้อนเอามือปิดโทร ศัพท์ของธามนิธิไว้

สีหน้าของธามนิธินิ่งสงบ บนใบหน้าดูมีความรู้สึกซับซ้อนอยู่ บ้าง ในมือของเขากุมปากกาไว้แน่น และไม่มีทีท่าว่าจะ เคลื่อนไหว

ปาณีเอ่ยกับเวทัส “ฉันยังไม่เชื่อนายอยู่ดี เอาแบบนี้ละกัน?” เธอเสนอความคิดขึ้นมาก่อน โดยมีเวทีสมองดูเธออยู่ ปาณีเอ่ย “ตอนนี้พวกเราไปบอกกับคุณยายของนาย บอกว่าอีกสองปีให้หลังนายจะมาสู่ขอฉัน มีพวกเขาเป็นพยาน ฉันถึงไม่ กลัวว่าจะโดนนายหลอก นายว่ายังไง?”

“เวทัสที่กำลังฟังอยู่ แทบจะไม่กล้าเชื่อว่าคำพูดเหล่านี้จะ ออกมาจากปากของปาณี

ผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้

เธอกล้าคบชู้?

เธอคิดจะทําอะไร?

เสียแรงที่ตนเองอุตส่าห์ไปหลงเชื่อเธอขนาดนั้น แต่เธอกลับ…

ทําให้เขาโกรธแทบตายอยู่แล้ว!

เวทสได้ยินคำพูดของปาณีก็ชะงักไปชั่วครู่ ตอนนี้ ให้เขาไป บอกกับคุณยายอย่างนั้นน่ะหรือ?

เดิมที เวทัสก็มีความคิดที่จะพูดอะไรอยู่บ้าง แต่ท้ายสุดปาณี กลับออกจะทำให้คนหัวเสียจนพูดไม่ออก

แต่ในตอนนี้ หากให้เขาไปพูด เขากลับลังเลอยู่บ้าง