ตอนที่ 9

เมื่อใกล้ถึงเมืองชยุตปาณีที่หลับมาตลอดทางก็

ตื่นสักที

เมื่อใกล้ถึงเมืองชยุตขึ้นทุกที่ปาณีจึงรู้สึกดื่นกลัว เธอจับแขนเสื้อของธามนิธิพร้อมกับพูดว่า”คุณอาหนูไม่ ต้องเตรียมของขวัญไปจริงหรอคะ?”

กลับไปบ้านสามีครั้งแรกไม่มีของขวัญติดไม้ ติดมือดูเหมือนจะไม่ค่อยมีมารยาทนะ

ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆพร้อมกับพูดว่า “ไม่ต้อง ลำบากหรอกเธอกลับมาด้วยก็ถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุด แล้ว”

ประโยคเดียวแต่ทำให้ปาณีหน้าแดงไม่น้อย

อีกทั้งยังช่วยคลายความกังวนตื่นเต้นของเธอลง

ได้

“คุณธามนิธิถึงแล้วครับ”

ไวยาตย์ที่เป็นคนขับรถพูดขึ้นมาเมื่อรถจอดอยู่ หน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่ง

ปาณีมองออกไปยังนอกหน้าต่างสิ่งที่เธอมอง เห็นเป็นภาพที่เห็นได้ในละครเท่านั้นคฤหาสน์ที่เก่าแก่ หรูหราตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าของเธอเธอตกใจอย่าง มากเธอลงจากรถตามธามนิธิเข้าไป
จันวิภาที่รอคอยพวกเธอมาตั้งนานเมื่อรู้ว่าทั้งคู่มา ถึงแล้วเธอจึงรีบออกไปต้อนรับ

“ธามนิธิพวกเธอมาถึงสักที”

เธอเดินมาเข็นรถเข็นของธามนิธิด้วยความใส่ใจ สายตาของเธอเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่อยู่ข้างๆของ

ชายหนุ่ม

พอเธอเห็นหญิงสาวในชุดเดรสยาวสีขาวยืนอยู่ ตรงนั้นเส้นผมเงาดำที่ยาวถึงเอวหน้าตาน่ารกสดใสบน ใบหน้ามีความเขินอายเล็กน้อยทำให้เธอชอบเด็กคนนี้ ตั้งแต่แรกพบ

จันวิภาพด”หนูก็คือปาณีใช่ไหมจะ?”

สำหรับหญิงสาวที่ไม่รังเกียจที่น้องชายตัวเอง พิการอีกทั้งยังยอมแต่งงานกับเขาจันวิภาชอบเธอมาก บวกกับเธออายุใกล้เคียงกับลูกชายของตัวเองจันวิภา มองเธอด้วยสายตาที่รักและห่วงใย

“สวัสดีค่ะพี่สาว”

ธามนิธิแนะนำให้ปาณีรู้จักครอบครัวของเขา อย่างคร่าวๆตั้งแต่อยู่ในรถแล้วตอนนี้เธอเลยเรียกออก

ไปอย่างคุ้นเคยว่า”พี่สาว”

จันวิภายิ้มรับ”เป็นเด็กดีจริงๆ!”

เพราะเธออายุมากกว่าธามนิธิถึง10ปีสำหรับเธอ แล้วธามนิธิเปรียบเสมือนลูกชายของเธอด้วย

แต่ตอนนี้ธามนิธิต้องมาเจอเรื่องร้ายๆเหล่านี้เธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจเช่นกัน

เพราะฉะนั้นการที่ปาณีหญิงสาวธรรมดาแต่งงา นกกับธามนิธิเธอไม่คัดค้านใดๆขอแค่ธามนิธิมีความสุข เขาจะทำอะไรก็ได้

เธอเก็บความเจ็บปวดเหล่านั้นไว้ในใจพร้อมพูด ว่า”ในเมื่อกลับมาแล้วก็อย่ายืนอยู่หน้าบ้านเลยเราเข้า บ้านกันเถอะ”

หลังจากพูดจบเธอก็เดินเข็นรถเข็นเข้าบ้านไป

ปาณีเดินตามหลังไปติดๆ

พอรู้ว่าธามนิธิจะกลับมาบ้านพ่อแม่ของเขาก็แย่ง กันทำกับข้าวอยู่ในครัว

ตอนนี้มีเพียงแต่ลูกชายของจันวิภาเท่านั้นที่นั่ง เล่นมือถืออยู่ในห้องรับแขก

จันวิภาไปถึงก็ตะโกนเรียกลูกชายว่า”ลูกน้าของ ลูกกลับมาแล้วจะมาทักทายเร็ว”

พอได้ยินคนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เก็บมือถืออย่างว่า นอนสอนง่ายเดินมาหยุดอยู่หน้าธามนิธิแล้วพูด ว่า”สวัสดีครับคุณน้า”

ปาณีที่ยืนอยู่หลังธามนิธิพอได้ยินเสียงนี้เธอถึง กับตกใจ

เธอเงยหน้าขึ้นมอง

หลังจากเห็นชัดแล้วว่าคนตรงหน้าคือใครเธอยืน

อึ้ง
เวนิส?

ทำไมถึงเป็นเขาไปได้

เวนัสที่อยู่ตรงหน้าก็ยังคงเหมือนวันนั้นวันที่อยู่ หน้าบ้านของติรยาเขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวยืนสูงสง่าอยู่ ตรงนั้น

เธอมองไปทางเขาอย่างนิ่งๆไม่เคยคิดเลยว่าเวน สจะเป็นหลานชายของธามนิธิ!

แต่คนที่ดูตกใจมากกว่าปาณีคือเวนิสในใจของ เขารู้สึกประหลาดใจไม่ต่างจากเธอ

แม้ว่าจะเลิกกับปาณีอย่ากะทันหันแต่ในใจของ เขาก็ยังชอบเธออยู่ไม่มากก็น้อย

ที่เลิกกันในตอนนั้นเป็นเพราะความโกรธที่ปาณี ไม่ใส่ใจเขาแต่วันนี้กลับเห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาจึง รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

ทำไมเธอถึงมาโผล่ในบ้านวิสิทธิ์เวชได้?

และยังโผล่มาพร้อมกับน้าของเขา? หรือว่าเธอจะเป็นเจ้าสาวของน้าชายน้าสะใภ้ของ

เขา?!