ตอนที่ 752

ธามนิธิพยักหน้า และตอบว่า : “ครับแม่”

น้าฐิติพรมองประเมินเขาสักพัก ด้วยท่าทางกังวลใจ

เมื่อก่อนตอนที่นึกว่าปาณีจะตั้งครรภ์นั้น เธอยังรู้สึกดีใจมา ตลอด

แต่พอไม่ได้ตั้งครรภ์ เธอเลยดีใจเปล่าประโยชน์

แววตาของน้าฐิติพร ทำให้ธามนิธิรู้สึกผิด

เพราะปายังอายุน้อย พวกเขาเลยยังไม่คิดอยากมีลูก ดังนั้น เลยพยายามป้องกันมาตลอด แต่มาวันนี้คิดไม่ถึงว่าน้าฐิติพรจะ พูดถึงเรื่องนี้ขึ้น

น้าฐิติพรถามว่า : “นี้เป็นของที่แม่ซื้อให้ลูก ลูกต้องกินอย่าง สม่ำเสมอ เข้าใจไหม ปาณี ลูกต้องคอยจับตาดูอาของลูกกินยา ด้วยนะ เพื่อป้องกันเขาไม่กิน

“.…” ปาณีตอบรับ “ได้ค่ะ”

น้าฐิติพรพูดว่า : “พวกเธอนั่งคุยไปก่อน อาหารค่ำใกล้จะ เสร็จล่ะ”

พูดจบ เธอก็เดินกลับเข้าไปในห้องครัว

ธามนิธิพิงหลังของปาณี และกอดเธอไว้ “ดูอาโดนเข้าใจผิด แล้วมีความสุขหรอ?”
เหมือนกับว่าเขาเพิ่งเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

“เปล่านะ!” ปาณีพูดอย่างกังวลใจว่า : “หนูก็เป็นห่วงอา เหมือนกันนะ”

เธอก็ช่วยอธิบายให้เขาแล้ว

แต่การอธิบายกับน้าฐิติพรเป็นเรื่องยากมาก

อีกอย่างเธอก็ไม่กล้าบอกน้าฐิติพรตรงๆว่า พวกเราป้องกัน การมีลูกอยู่

ปาณีมองดูธามนิธิ “หรือว่าจะบอกความจริงกับแม่ดี! เพราะ ถ้าเป็นอย่างนั้นอาจจะดีขึ้นหน่อย”

เพราะไม่สามารถให้อาถูกเข้าใจผิดตลอด

ธามนิธิก้มหน้าลง และมองปาณีผู้แสนน่ารัก แล้วพูดว่า : “ไม่

เป็นไร ให้แม่เข้าใจผิดไปก่อน”

“อาไม่รู้สึกไม่ยุติธรรมบ้างหรอ?” เป็นถึงชายชาติชาตรี กลับ ถูกเอาเปรียบ แล้วเอาจะสบายใจได้ยังไง!

ธามนิธิพูดว่า : “ถ้าอารู้สึกไม่ยุติธรรม หนูสามารถช่วยชดเชย ให้ได้ไหมล่ะ?”

“…” ไม่ได้ 11

ธามนิธิมองหน้าปาณี “จริงสิ ยังมีอีกเรื่องที่อาอยากคุยกับ

หนู”

“เรื่องอะไรค่ะ?” ปาณีถามขึ้น
ธามนิธินั่งลง และกุมมือเธอไว้ แล้วยกมือเธอมาวางบนเข่า “ช่วงนี้มีโครงการหนึ่งที่อาอยากจะต้องไปทำธุระต่างจังหวัดสัก ระยะหนึ่ง และอาจจะไม่สามารถกลับบ้านได้ทุกวันด้วย”

“” ปาณีมองที่ธามนิธิ “ต้องไปนานมากเลยหรอค่ะ?”

ธามนิธินิ่งสักพัก แล้วพยักหน้า “คงจะสักพัก”

ปาณีก้มหน้าลง “อืม”

ธามนิธิรู้ดีว่าเธอทำใจไม่ได้ เพราะเขาจะต้องจากเธอไป และ ทิ้งเธออยู่คนเดียว เขาพูดว่า “อาใจจากหนูไม่ได้เหมือนกัน แต่ตอนนี้หนูมีเรียน รอให้หนูปิดเทอมก่อน แล้วค่อยไปหาอา

คนอย่างพวกเขาปกติก็ยังอยู่แล้ว

เพื่อสามารถอยู่เป็นเพื่อนกับปาณีได้ งานที่ไม่ค่อยจำเป็นมาก เขาก็มักจะให้คนอื่นจัดการแทน

แต่ถึงยังไงงานที่เขาทำ เขาเองก็ไม่น่าจะสามารถติดตัวเธอได้ เสมอ

สาขาหลักของบริษัทเบนนิซิสกรุ๊ปจำกัดไม่ได้อยู่ที่เมืองชยุต

ก่อนที่ธามนิธิจะรับช่วงดูแลบริษัทต่อ หลายๆเรื่องมักจะเป็น ชัยพรกับฐิติพรดูแลจัดการ และยังมีจันวิภาด้วย และบางครั้งก็ จะมีนพรุจเข้ามาช่วยแก้ไขจัดการบ้าง

แต่ตอนนี้เข้าเป็นคนรับช่วงต่อแล้ว ดังนั้นอาจจะมีบางเรื่องที่ เขาทําแล้วมีผลไม่เหมือนกัน
ดังนั้นเพื่อปรับความสมดุล เขาตัดสินใจไปเรียนรู้สักพัก ปาณีก็เข้าใจดีว่า อาไม่ใช่คนที่ชอบอยู่ว่างๆ คนที่มีความ สามารถ มักจะมีเรื่องต้องทํามากมาย

สามารถกลับมาหาเธอทุกวันได้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดายสําหรับ

เขาแล้ว

เธอก้มหน้าลง หลังจากฟังจบก็เงยหน้ามองเขา : “ไม่เป็นไรค่ะ ตอนอาไม่อยู่ หนูก็โอเค”

เธอเข้าใจตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนธามนิธเองก็ทราบดี

เขาชมเชยว่า : “ของล้ำค่าประจำบ้านเราน่ารักจริงๆ”

“หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะค่ะ” ปาณีกุมมือเขาไว้ “อีกอย่าง โรงเรียนหนูก็ใกล้ปิดแล้วด้วย รอให้ปิดก่อน แล้วหนูจะไปหานะ

ค่ะ”