ตอนที่ 639

“พวกเราจะไปเอาหนังสือหย่าเมื่อไหร่คะ?”น้ำเสียงของปาณีนั้น หอบเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้…ออกจะเกินไปหน่อยแล้ว

ธามนิธิเดินเข้าไป “หนังสือหย่าอะไรกัน?

เขาแกล้งโง่!

ปาณีหันหลับไปและถลึงตาใส่เขา “ที่จริงคุณไม่เคยคิดที่จะไป เอาหนังสือหย่าใช่ไหมคะ?”

….”ธามนิธิต้องดูทางอื่นและไม่ตอบกลับ มองเห็นเขาหลบหลีกแบบนี้ ปาณีก็รู้แล้ว่าตนเองนั้นเดาถูก คนนี้ๆเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

หลอกได้เสียจนเธอตะลึง

ที่แท้แล้วเขารับรู้จริงหรือเปล่า ว่าตอนที่หย่ากัน จิตใจของเธอ เจ็บปวดนานแค่ไหน?

ในตอนนั้นเธอรู้สึกว่าตัวเองแทบจะเป็นคนซึมเศร้าไปแล้ว แค่คิดว่าตนเองเสียเขาไปขึ้นมา ในใจก็รู้สึกเป็นทุกข์อย่าง

มาก

แต่กลับนึกไม่ถึงว่า ที่แท้……… ที่แท้เป็นเล่ห์กลของเขา เธอรู้สึกว่าตนเองเสียใจไปอย่างเปล่าประโยชน์แล้ว!

“คุณเอาข้อตกลงการหย่ามาให้ฉันดูเดี๋ยวนี้”ปาณีเอ่ย ชาม หันหน้ากลับมามองเธอ และเอ่ยอย่างใส อ “ฉีกไป แล้ว”

“ปา จองขา มองเห็นได้ชัดว่าโกรธอย่างมากที่ถูกเขา

หลอก

ธามนิธิเข้าไปหาเธอและโอบกอดเธอเอาไว้ “พวกเราดีกัน ขนาด ทําไม? จะเอาข้อตกลงการหย่าไปทำไม เอาหนังสืออย่าไป

“คุณทําเรื่องหย่าปลอมๆมาหลอกฉัน”ปาณีแทบจะไม่รู้ว่า ตนเองพูดอะไรออกไป

ทำไมถึงมีผู้ชายใจขนาดนี้ได้?

ยิ่งไปกว่านั้น เขากลับยังทําตัวเหมือนเป็นเรื่องจริงได้อยู่อีก

ธามนิธิพูด “เป็นฉันผิดเอง ฉันผิดไปแล้ว”

“ฉันจะหย่ากับคุณ! ปาณีเอ่ย “ทำไมคุณถึงท่าเหมือนกับว่าฉัน เป็นคนโง่?”

ไม่หย่ากันก็แล้วไป แต่เรื่องที่หลอกเธอจะอธิบายว่ายังไง?

ทําเกินไปแล้ว

เพิ่งจะพูดจบ มือที่กอดเธออยู่ก็กระชับแน่นขึ้นมา นัยน์ตาของ เขาจริงจังอย่างยิ่ง “เธอพูดอะไร?”
“ร่างกายของเขาแข็งกระด้างขึ้นมา ทำเอาปาปา รู้สึก วิตกกังวล เธอมองเขาและรู้สึกได้ว่าเขากำลังโกรธขึ้นมาแล้ว จึง เอ่ยอย่างรู้สึกผิด ” ……..

“ฉันไม่ถือสาถ้าเธอจะพูดอีกที” ธามนิธิเลิกคิ้วขึ้น และมองดู เธออย่างเคร่งเครียดเป็นอย่างยิ่ง

ท่าทีแบบนี้ของเขา ปาณีจะเอาความกล้าที่ไหนมาพูด?

เธอไม่พูดจา ธามนิธิจึงผลักเธอลงบนเตียงและกดตัวเธอเอา ไว้ “เห็นที่ฉันจะตามใจเธอมากเกินไปแล้ว!”

วันนี้จะต้องให้เธอรู้ให้ได้ว่าในบ้านนี้ ใครกันแน่ที่พูดแล้ว

ถือว่าจบ

ปาณี

บ้าเอ๊ย เนื้อเรื่องเดิมไม่สมควรเป็นแบบนี้นี่หน่า ธามนิธิกัดลงบนริมฝีปากบนของปาณี เธอเอ่ยขึ้นอย่างใส อ

“เจ็บ

ธามนิธิจับมือทั้งสองข้างของเธอและกดมันเอาไว้เหนือศีรษะ มองดูหน้าอกของเธอที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงเนื่องจากความร้อน ลน ดวงตาของเขาดูเคร่งขรึม “ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ถ้าหากฉัน ได้ยินเธอพูดถึงเรื่องหย่าขึ้นมาอีก ก็อย่าโทษว่าฉันไม่รักษา สัญญา”

“สัญญา?”ปาณีจ้องมองเขา “สัญญาอะไร?”
ธามนิธิเอ่ย “ตอนนี้ให้เธอมีลูก รอเธอมีลูก เธอก็จะได้ไม่คิด ไปจากฉันอีก”

“อ๊บ” ปากอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ “พูดหยั่งกับว่าอยากมีก็มี

มีลูกนั้นเป็นเรื่องของโชคชะตา จะมีหรือไม่มีนั้นไม่มีใคร สามารถล่วงรู้ก่อนได้!

ธามนิธิเลิกคิ้ว น้ำเสียงทุ่ม “พูดแบบนี้ ปาณีของฉันอยาก ลองดูไหม?”

สายตาที่เขามองดูเธอเต็มไปด้วยความอันตราย ปา ไม่กล้าคิดที่จะลอง “ไม่เอานะคะ”

“ถ้าอย่างนั้นเธอรู้ว่าตนเองผิดไปแล้วใช่ไหม?”

………ปาณีจ้องมองดวงตาอันดำสนิทของเขา คุณอากำลังคิด บัญชีกับเธอ?

เมื่อเธอถูกบังคับให้ต้องคิดว่าจะจัดการกับมันอย่างไร ธามนิธิ จูบเธอที่ริมฝีปากสักพักหนึ่งแล้วบ่นว่า “ฉันถือว่าคุณเป็นลูกของ ฉันและคนที่ฉันชอบเสมอคุณรู้ไหมว่าฉันเสียใจเมื่อคุณ หย่าฉัน เหรอ

ขณะที่เธอกำลังพยายามคิดหาวิธีจัดการกับสถานการณ์นี้ ธามนิธิก็จูบปากเธอลงชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำ “ฉันคิดมา เสมอว่าเธอคือสิ่งที่สำค่าของฉัน คือคนที่ฉันชอบมากที่สุด เธอ พูดเรื่องหย่ากับฉันขึ้นมา รู้ไหมว่าจิตใจฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน?