ตอนที่ 602

ปาณีล้างมือเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้เห็นตามนิธิยืนรอ เธออยู่หน้าประตู

เธอค่อยๆเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างนุ่มนวล ” คุยกับคุณ น้าเสร็จแล้วเหรอคะ ? ”

ธามนิธิพยักหน้าตอบเธอเบาๆ ก่อนจะดึงมือเธอมากุมไว้แล้ว จูงเธอเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน

ขึ้นไปถึงก็เห็นแม่บ้านที่เมธชนั้นสั่งการไว้ กำลังทำความ สะอาดห้องพักรับรองให้พวกเขาอยู่พอดี

ห้องนี้เป็นห้องที่ธามนิธิเคยพักอาศัยอยู่ ปาณีนั่งลงมองไป

รอบๆจึงได้พบว่า ห้องนี้มีของอยู่เต็มไปหมด นอกเหนือจากพวก

หนังสือแล้ว ก็ยังมีของเก่าๆอยู่หลายอย่าง

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอเลยอดใจไม่ไหวที่จะพลิกเปิด หนังสือพวกนั้นดู และในใจก็รู้สึกว่า ตัวเธอเองไม่เคยมีส่วนร่วม กับช่วงชีวิตที่ผ่านมาของเขาเลย

เมธชยันยืนอยู่ตรงระเบียง เขาพูดกับธามนิธิว่า ” ตอนนี้ขา นายก็หาย แล้ว อยากจะกลับเข้ากองทัพอีกหรือเปล่า ?

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่า ธามนิธิคงไม่สามารถกลับมาดีเหมือน เดิมได้อีกแล้ว และคงกลับเข้าไปไม่ได้อีก
แต่ตอนนี้เขากลับมาปกติดีแล้ว เมธซนันเลยหวังว่าเขาจะ กลับเข้ามาอีกครั้ง

เพราะความโดดเด่นของเขายังคงเป็นที่ยอมรับของทุกคน เสมอมา

สามนิยมองหน้าเพื่อนรักของเขาด้วยแววตาสุขุมนุ่มลึก จน ทำให้เมธขมันรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ” ทำไมล่ะ ? ”

ธามนิธิพูดพลางหัวเราะเบาๆ : ” ไม่ดีกว่า หลังจากผ่านเรื่อง นี้ไปได้ ฉันคิดว่าฉันหลงรักการมีชีวิตที่เรียบง่ายแบบนี้ซะแล้ว มี ความสุขที่ได้อยู่กับปาทุกวัน ถ้าเกิดฉันกลับไป ก็ต้องได้ไปๆ มาๆอยู่ข้างนอกตลอด คงไม่มีเวลาอยู่กับเธอแน่ๆ ”

เมธชนั้นได้ฟังที่ธามนิธิอธิบาย ก็ยิ้มๆที่มุมปาก ก่อนจะถอน หายใจแล้วพูดกับเขาว่า : นี่ตกลงว่านายหนีตามผู้หญิงไป จริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย !

ปาณีมองดูพวกเขาสองคนที่ยืนคุยกันอยู่ตรงระเบียง จนแอบ คิดว่าสองคนนั้นดูเหมือนคู่เกย์เลย !

แต่ไรแต่ไร เธอก็ไม่เคยเห็นสามนิธิจะสนิทใกล้ชิดกับใครได้ ขนาดนี้มาก่อน จนมาได้เห็นวันนี้ว่าพวกเขาทั้งสองคนดูสนิท สนมกันมาก

สองหนุ่มคุยกันอยู่ไม่นานนัก เมธชนั้นก็เริ่มมองดูนาฬิกา : นี่ก็ดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนพวกนายล่ะ พักผ่อนเถอะ ”
เมชชนเดินกลับเข้ามาในห้อง เขาพูดกับปากว่า : ” นะปาณี ”

ปาพยักหน้าให้เขา

เมธัชนนสาวเท้ายาวๆ เดินออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตู ให้พวกเขาด้วย

ปาณีเดินออกไปที่ระเบียง เธอเห็นธามนิธิยังคงยืนอยู่ตรงนั้น สายตามองเหม่อออกไปด้านนอก เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร อยู่

ดูเหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ?

อาจเป็นเพราะเขายังคงลืมอดีตที่ผ่านมาไม่ได้หรือเปล่า ! ปาณีเอื้อมมือไปกอดเขาจนแนบชิด ก่อนจะถามเขาว่า : ” กำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ ?

ธามนิธิกุมมือที่โอบรอบเอวเขาอยู่ในตอนนี้ แล้วหันหลังกลับ มาหาเธอ เขามองดูแม่สาวน้อยที่น่ารักน่าทะนุถนอมของเขา ” รีบเข้านอนเถอะ ”

” คุณไม่ง่วงเหรอ ? ” ปาณีมองเขา ท่าทางเหมือนเขายังไม่ อยากจะนอน

ธามนิธิตอบ : ” ผมนอนตอนอยู่บนเครื่องแล้วนะ ก็เลยยังไม่ ค่อยง่วงเท่าไหร่ “

ปาณีอิงแอบแนบซบอยู่ในอ้อมกอดเขา แม้ร่างกายของเธอและเขาจะเสื้อผ้ากั้นขวางไว้ แต่เธอกลับรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิอัน ร้อนรุ่มที่ส่งผ่านมาจากร่างกายเขา หญิงสาวหาวออกมาน้อยๆ เริ่มจะตาปรือๆ ” ฉันเริ่มง่วงแล้วอ่ะค่ะ ”

ยามนิธิค่อยๆประคองหญิงสาวกลับเข้ามาในห้อง ” ปะ ไป กล่อมหนูน้อยของเราเข้านอนกันดีกว่า ”

ธามนิธินั่งลงข้างๆเตียง พลางจับมือที่เริ่มจะเย็นๆของเธอเอา เข้าไปซุกไว้ใต้ผ้าห่ม มองดูจนเธอหลับสนิท

เพียงแค่หัวถึงหมอน หญิงสาวก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

เธอช่างเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ใสซื่อ โดยปกติเธอมักจะไม่คิด เล็กคิดน้อย ไม่เหมือนกับธามนิธิ ที่มักจะมีเรื่องปกปิดเก็บอยู่

ในใจตลอดเวลา

เขายังรู้สึกอิจฉาที่เห็นเธอเป็นแบบนี้

ผ่านไปครึ่งค่อนคืน ปาณีตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่าโต๊ะหนังสือยัง คงเปิดไฟไว้อยู่ ธามนิธิยังไม่นอนจริงๆด้วย

” คุณอาคะ ” หญิงสาวลุกขึ้นมานั่ง พลางเรียกเขาด้วยท่าทาง สะลึมสะลือ

ธามนิธิได้ยินเสียงเธอร้องเรียก เลยรีบเดินเข้ามาหา ก่อนจะ นั่งลงบนขอบเตียง ” ผมอยู่นี่แล้ว เป็นอะไรรึเปล่า ? ”

ปามองหน้าเขา ท่าทางเธอดูไม่ค่อยสบายใจนัก ” ฉันฝันร้าย ใจคอไม่ดีเลย ”

เขาโอบตัวเธอเข้ามากอดไว้อย่างทะนุถนอม แล้วพูดกับเธอ ด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล “ฝันร้ายเหรอ ฝันว่าอะไรล่ะ?”

“ฝันว่าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว” ปาเล่าอย่างขี้เกียจ : ” ฉัน ฝันเห็นคุณอยู่กับบ้านลิน แล้วคุณก็พูดว่าไม่เคยชอบฉันเลยสัก นิค “