ตอนที่854

ปารีบพูดแทรกเขาก่อนแล้วอธิบายแบบติดๆขาดๆ “ฉันไม่ได้ ทําจริงๆ! คุณอาต้องเชื่อฉันนะ! ฉันก็รักนวลสงวนตัวตลอดแต่ ไม่รู้ว่าคนพวกนี้มันเป็นอะไรกัน…ฉันไม่ได้จริงๆ! คุณอาไม่ เชื่อฉัน?”

เห็นเธอที่ตื่นเต้นจนพูดติดๆ ขาดๆ และพยายามอธิบายเรื่อง ของตัวเองอยู่ก็ทำให้ธามนิธิรู้สึกใจอ่อนแต่ว่านึกถึงเธอที่หลัง จากขนมหาวิทยาลัยก็มีแต่คนนั้นคนนี้มายุ่งบ่อยๆเขาก็ตัดสินใจ ว่าครั้งนี้จะต้องสั่งสอนเธอสักหน่อยว่าให้ตีตัวห่างจากผู้ชายที่ สนใจเธอ!

ถึงแม้เขาไม่อยากยอมรับแต่เขาก็ไม่พูดไม่ได้ว่าคนเล็กของ เขากำลังโตเป็นสาวและหันมากลับมาดูตัวเองที่เริ่มแก่ขึ้น

แต่ว่ายังไงก็ตามเขาไม่มีทางยอมให้ใครมาแย่งปาณีไปจาก เขาหรอก! ถึงจะเป็นแม้แต่หลานชายแท้ๆของเขาก็ตาม! ที่รัก ของเขาเป็นของเขาคนเดียวแถมยังเป็นแม่ของลูกให้เขาอีก! เลยผู้ชายทุกคนที่เริ่มสนใจเธอก็เป็นศัตรูเขาหมด

นึกถึงตรงนี้เขาก็ตั้งใจทำเป็นหน้าตาเศร้าแล้วมองเธอ “ปาณี เธอทำแบบนี้ฉันเสียใจนะ…….

พูดจบก็ทำเป็นหันกลับไปแล้วไหลสั่นไม่ปิดบังความโมโหและ ความระแวงของเขา!
ปาณีก็ยิ่งรีบและไม่สนว่าตัวเองนั่งอยู่บนเตียงแล้วลุกขึ้นจะ เดินไปหาเขาจากนั้นก็ไม่ระวังล้มลงไป

ธามนิธิหันกลับมาก็เห็นปาณีหน้าจะล้มลงไปก็ตกใจจากนั้นก็ รีบพุ่งเข้าไปช่วยเธอก่อนที่เธอจะตกลงไปแล้วกอดเธอ

เขาที่สติแตกอยู่ก็ตะโกนใส่เธอ “ปาณี! เธอทำอะไรของเธอ

เนี่ย?”

ปาณีที่โดนตะโกนใส่ก็พูดอย่างน่าสงสาร “เขาก็แค่อยาก อธิบายกับคุณอาแต่ว่าคุณอาหันตัวไปฉันรีบเลยรีบไปว่าฉันอยู่ บนเตียง…….”

ธามนิธิเห็นหน้าตาเธอแบบนี้ก็เกือบหลุดหัวเราะแต่ก็ยังทำ เป็นจริงจังแล้วกรอกตามองเธอ เธอยังมาแก้ตัวอีก? ถ้าเมื่อกี้ ฉันรับเธอไม่ทันเธอรู้ไหมว่าเธอจะเป็นยังไง? หรือว่าเธอชอบโรง พยาบาล! อยากอยู่อีกสักช่วงหรือไง? งั้นเธอก็ไม่ต้องทำร้ายตัว เองฉันทำให้……..

ต่อหน้าที่คุณอามาบ่นใส่เธออยากมีเหตุผลแบบนี้เธอตอบโต้ ได้แค่ “ฉันไม่ได้จะทำร้ายตัวเองสักหน่อย! ฉันไม่ได้โง่นะจะไป อยากอยู่โรงพยาบาลได้ยังไง? ค่าโรงพยาบาลแพงจะตายฉันคง แบกค่าใช้จ่ายพวกนี้ไม่ไหว………

ธามนิธิเกือบโดนเธอทำจนป่าเขากำลังโกรธเธออยู่แต่เธอ กำลังห่วงเงินตัวเองอยู่

เห็นแบบนั้นเขาก็หันหลังใส่เธอ
ปาณีรีบพุ่งเข้าไปหาแล้วยิ้ม “คุณอาอุตส่าห์กลับมาก็เพื่อที่จะ ตะโกนใส่ฉันหรือไง? งั้นฉันว่าคุณอากลับไปปักกิ่งเถอะ?” ยังพูดไม่ทันจบเธอก็ตอบโต้ไปอีกอย่างไม่ยอม “ก็จริงคุณอา

กลับมาก็มาด่าฉันเลย? แถมยังมาโทษฉัน? ฉันว่าคุณอาคงโดน พวกพี่สาวบังคับให้กลับมาแน่เลยที่จริงคือคุณอาไม่อยากลับมา เลยสักนิดปักกิ่งดีมากเลยสินะเธออยากไปทำอะไรตรงนั้นก็ไป ทําอยากหาผู้หญิงอบบไหนก็มี?”

ธามนิธิขมวดคิ้วแล้วมองคนตัวเล็กที่กลับมากัดเขาคืน “ตั้งแต่ เมื่อไหร่ที่ปากเธอมันเก่งขนาดนี้? แถมยังรู้จักโต้กลับมาอีก?” แต่เขาก็ยังทำหน้าเย็นชาทำเป็นถึงผู้หญิงที่มาเกาะตัวเขาออก

แล้วทําเป็นจะเดินออกไป

ปาณีชะงักแล้วมองเขาอย่างอื่นๆ “คุณอาจะไปไหน?” ธามนิธิไม่หันกลับมาแล้วบอก “ไม่มีใครยินดีให้ฉันอยู่ที่นี่ฉัน ว่าฉันกลับไปปักกิ่งจะดีกว่า? ยังไงก็ไม่มีคนมาเอาอยู่แล้ว!”

ปาณีเห็นแบบนั้นก็รีบลงแล้สไปตัดหน้าธามนิธิ “คุณอาไปไม่ ได้! ตอนนี้คุณอามีภรรยาอยู่นะ! ออกไปยุ่งกับคนอื่นไม่ได้ มัน ขาดคุณธรรมนะ!”

ธามนิธิยกคิ้วแล้วไม่ได้ตอบ

ปาณีเลยขยับเข้าไปพูด “ใครบอกไม่ยินดีคุณอา คุณอาไม่รู้ว่า วันที่ฟ้าผ่าวันนั้นฉันไม่เพียงแต่โทรหาคุณอาแค่หนึ่งรอบนะแต่ คุณอาก็ปิดเครื่องตลอดตอนนั้นฉันอยากมีปีกแล้วบินไปหาคุณอามากเลย! ตกใจไปหมด”

ธามนิธิค่อยหยุดเล่นเห็นเธอที่ผอมลงนิดหน่อยก็ถอดหายใจ แล้วไปกอดเธอ “ฉันได้ข่าวว่าท่านจอมพลนเทพป่วยหนักเลย ไม่ทันบอกเธอก่อนก็ไปปักกิ่งแล้ว…….

ฟังที่คุณอาบอกเหตุผลที่เขาหายไปที่จริงในใจปาณีให้อภัย เขาแล้วเพราะตำแหน่งท่านจอมพลนรเทพในใจเขาสำคัญแค่ ไหนเธอรู้ดี

แต่ปาณีก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้ ที่แท้แล้วในใจคุณอาฉันไม่ สำคัญเท่าท่านจอมพลนรเทพหรอ……

จนได้ยินเสียงหัวเราะปาณีค่อยตั้งสติได้ว่าตัวเองพูดอะไรไป จากนั้นก็ปิดหน้าไม่ไปมองรอยยิ้มที่เห็นชัดบนใบหน้าคุณอา

สุดท้ายเขาก็ดึงมือเธอออกแล้วบอก “ฉันสาบานกับเธอว่า

ไม่มีครั้งหน้าอีก! ใช่แล้ว? ครั้งนี้ให้อภัยฉันนะ? OK?”

ปาณีคิดไปคิดมาก็พยักหน้าเบาๆ

ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาเห็นทั้งสองคนที่ยืนกอด กันอยู่คนนั้นก็รีบเดินออกไป “พวกเธอทำต่อสิ! ทำต่อเลย!”

ปาณีอายจนไม่กล้ายกหัวขึ้นธามนิธิก็ยิ้มแล้วมองทางประตู “พี่เข้ามาได้แล้ว! พวกเราไม่ได้ทำเรื่องที่ไม่สามารถบรรยายได้ นะ!”

ปาณีความรู้สึกช้าแล้วค่อยมาตั้งตัวทันจากนั้นก็ทุบอกเขา เบาๆรู้สึกแค่ว่าหมัดตัวเองแดงหมดแล้วแต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้สึกอะไรแถมยังมาให้กำลังใจเธออีก “หรือว่าจะต่อยฉันต่ออีกหลาย หมดก็ได้นะ! ฉันไม่เป็นไรแต่กลัวมือเธอเจ็บ!”

จันวิภาเห็นทั้งสองคนที่ยังสนิทสนมกันก็ถอดหายใจ “เมื่อกี้ พวกเธอเกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้ฉันตก ใจหมด? คิดว่าพวกเธอ

ทะเลาะกัน? อีกอย่างสามติ ปาณีไม่สบายอยู่เธอก็ไม่ไปปลอบ ใจดูแลหน่อยหรือไง! ตัวเองออกไปไม่กลับแถมยังไม่บอกเธอสัก

ธามนิธิทําอะไรไม่ได้เลยต้องฟังที่พี่สาวสั่งสอนแถมยังแอบส่ง ซิก ให้ปามาช่วยเขาพูดหน่อย

แต่ปาณีกลีบก้มหัวและพึงพอใจกับที่ธามนิธิโดนพี่สาวสั่งสอน แอบหัวเราะเล็กน้อยราวกับแมวที่แอบกินปลา

สุดท้ายธามนิธิสัญญาว่าจะไม่ทำอีกจนวิภาคอยยิ้มแล้วปล่อย เขาไปแล้วพูดกับปาณี “ปาณีครั้งนี้พวกเราปล่อยเขาไปก่อน ถ้า ครั้งหน้าเขายังทำแบบนี้อีกพวกเราไปรุมตีมันกัน! ให้เขารู้ว่าผู้ หญิงทันก็ไม่ใช่ย่อยนะ! ไว้ใจได้เลยมีฉันกับแม่เป็นที่พึ่งพา

ปาณีมองพี่สาวอย่างซาบซึ้งแล้วพยักหน้า “ขอบคุณพี่สาวนะ คะ! ฉันรู้แล้ว!”

ธามนิธิมองสองคนที่สนิทราวกับพี่น้องก็แอบพูด “ไม่รู้ว่าเธอ เป็นพี่สาวใครกันแน่! ฉันเป็นน้องชายเธอแท้ๆนะ!

จันวิภากลับนิ่มแล้วเขย่าหัว “ไม่เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ปาณีถึงเป็น น้องสาวของฉันแท้ๆ! เธอไม่รู้ตอนนั้นที่แม่คลอดเธอลงมาฉันผิด หวังขนาดไหนกัน…….