ตอนที่ 12

“ห้ะ?”ปาณีไม่คิดว่าธามนิธิจะถามคำถามนี้ “คุณ อาทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะคะ?”

ธามนิธิมองเธออย่างนิ่งๆ “ไม่มีอะไรแค่เพิ่งนึกขึ้น

ได้เฉยๆ”

คงคิดมากไปเองสินะ

ธามนิธิส่ายหัวกับความคิดของตัวเอง

ปาณีที่กำลังคิดหาข้ออ้างก็ถอนหายใจโล่งอกไป

ที่

ปาณีหายไข้แล้วหลังจากได้รับการดูแลอย่างดี จากคนในบ้านวิสิทธิ์เวชหลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่ธามนิธิ กลับมาถึงเมืองชยุตเขาก็ยุ่งจนไม่เห็นแม้แต่เงาปาณี รู้สึกเหงาจึงตัดสินใจหางานทำ

หลังจากที่เธอเสิร์ชหางานพาร์ทไทม์ใน อินเทอร์เน็ตแล้วเธอก็ได้งานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหาร แห่งหนึ่ง

ที่ตั้งของร้านอาหารนี้อยู่ในย่านธุรกิจที่หรูหรา เนื่องจากการตกแต่งภายในร้านดูดีอย่างมีระดับบวกกับ ราคาอาหารที่ค่อนข้างแพงที่นี่จึงไม่ค่อยมีลูกค้ามากนัก ดังนั้นงานของปาณีจึงค่อนข้างสบายไม่เหนื่อยมาก

วันนี้ในขณะที่เธอกำลังเก็บโต๊ะหลังจากลูกค้าเช็กบิลเธอก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อเธอ

“ปาณี!”

ปาณีหันกลับไปมองที่แท้ก็เป็นติรยานั่นเอง!

หลังจากวันนั้นที่ได้รับความอัปยศอดสูจากบ้าน ของดิรยาปาณีก็ไม่ได้ติดต่อกับติรยาอีกเลยและไม่ อยากมีความสัมพันธ์ใดๆกับติรยาอีก

มีผู้หญิงสองคนตามติรยามาด้วยคือคนที่เรียน โรงเรียนเดียวกันพวกเธอรู้จักกันหมด

เธอก้มหน้าลงไม่อยากสนใจแต่พวกเขาก็ได้เดิน มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอพร้อมกับพูดว่า”ปาณีเธอ ทำงานอยู่ที่นี่เองหรอ?”

คนที่พูดประโยคนี้คือบาร์นี่เธอเป็นเน็ตไอดอล

สิ่งที่ทำให้ปาณีจำเธอได้ดีที่สุดคือติรยามักจะ นินทาเธอให้ฟังบ่อยๆบอกว่าเธอศัลยกรรมมาบ้างมีเสี่ย คอยเลี้ยงดูบ้าง

พอได้ยินเรื่องพวกนี้เยอะเข้าปาณีจึงมีอคติต่อคน คนนี้เล็กน้อย

แต่วันนี้กลับเห็นบาร์นี่และติรยาควงแขนกันมา อย่างสนิทสนมและยืนอยู่ด้วยกันทำให้เธอรู้สึก ประหลาดใจเล็กน้อย

ติรยาไม่ได้เกลียดบาร์นี่มากหรอกหรอ?

ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นเพื่อนสนิทไปได้ล่ะ?
แม้เธอมีความสงสัยแต่ปาณีก็ไม่ได้แสดงอาการ ออกมาเพียงแต่พยักหน้าตอบพวกเธออย่างเย็นชาหลัง จากนั้นเธอก็ยื่นเมนไปให้พวกเธอพร้อมกับถาม ว่า”ต้องการสั่งอาหารอะไรคะ?”

ติรยารับเมนูมาแววตาของเธอเต็มไปด้วยความดู หมิ่นและเยาะเย้ย

เธอตั้งใจพูดว่า”ปาณีเธอไม่ได้ทำงานอยู่ที่เมือง ชลธีหรอกหรอทำไมถึงมาอยู่เมืองชยุตได้ล่ะ?ยังมา ทำงานอยู่ที่นี่อีก?”

คำพูดที่ดูเหมือนห่วงใยทำให้คนอื่นฟังไม่ออก

เลยว่าทั้งสองคนได้ทะเลาะกันจนมองหน้าไม่ติดแล้ว

ปาณีก็เพิ่งรู้ธาตุแท้ของติรยาว่าเป็นยังไง พฤติกรรมของเธอตอนนี้แสดงให้เห็นถึงการแสดงของ เธอนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ!ถ้าไม่เป็นเพราะว่าวันนั้นเวทัส โผล่มาปาณีก็จะไม่มีทางรู้เลยว่าเธอเป็นคนแบบนี้

พอเธอคิดแบบนี้น้ำเสียงของเธอก็ยิ่งเย็นชามาก ขึ้น”ทุกท่านไม่ทราบว่าจะสั่งอาหารอะไรคะถ้ายังไม่ พร้อมอีกสักครู่ฉันค่อยมารับออเดอร์ค่ะ”

หลังพูดจบเธอกำลังจะหันหลังเดินออกไป

“นี่!รอก่อน!”ติรยารีบคว้าแขนเธอไว้”ปาณีอย่า เพิ่งไปสิพวกเราก็เพิ่งเคยมาร้านอาหารนี้เป็นครั้งแรก เราก็ไม่ค่อยคุ้นเคยกับเมนูอาหารที่นี่ในร้านมีอะไรอร่อย บ้างแนะนำเราบ้างสิ?”

แม้ปาณีจะไม่พอใจที่ต้องไปสนใจพวกเธอแต่ถึงยังไงสิ่งนี้ก็เป็นงานของเธอเธอจึงต้องแนะนำเมนู อาหารให้กับพวกติรยาเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ

ขณะที่เธอกำลังแนะนำเมนูของทางร้านบาร์นี่ที่ นั่งอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นว่า “ปาณีได้ข่าวว่าเธอโดนเวทัสทั้ง หรอ?”

นี่ไม่พูดยังดีแต่เธอพูดแล้วทำให้ปาณีโมโหอย่าง

มาก

เธอมองติรยาเห็นคนที่ยังทำตัวไม่รู้เรื่องอะไรนั่ง

ดูเมนูอาหารอยู่ ปาณีรู้สึกที่งกับความหน้าด้านของติรยาคนนี้

“ฉันกำลังถามเธอทำไมไม่ตอบ?”บาร์นี่รับไม่ได้ที่ คนอื่นเมินเธอจึงรีบพูดว่า “ฉันนึกว่าบ้านเธอจะมีเงินสัก อีกเห็นเป็นเพื่อนกับติรยาที่ไหนได้ต้องมาทำงานอยู่ร้าน อาหารแบบนี้”

ทำงานที่นี่แล้วทำไมล่ะ?

ฉันทำงานหาเงินด้วยมือเท้าของตัวเองแล้วมัน ผิดตรงไหน?

ปาณีจ้องหน้าบาร์นี่พูดอย่างจริงจังว่า”บ้านฉัน ไม่มีเงินสามารถเป็นเพื่อนกับคนอย่างคุณหนูดิรยาได้ นั่นเป็นเพราะฉันโชคร้ายไปเหยียบก้อนขี้หมาเข้าและ ตอนนี้เป็นเวลางานของฉันถ้าพวกคุณต้องการจะถาม คำถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวขอโทษด้วยฉันไม่มีเวลามาก พอที่จะมาถูกเถียงกับพวกเธอ”
ครั้งนี้เธอไม่สนใจการรังให้เธออยู่ต่ออันจอม ปลอมของกินอีกหันหลังแล้วเดินจากไปบริการลูกค้า ท่านอื่นต่อ

บาร์นี่พูดด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น”ฉันรู้สึกว่า ปาณีทำตัวประหลาดจริงๆฉันว่านะเวทัสทั้งเธอไปเพราะ ว่าบ้านเธอต้องจนมากแน่ๆเลย!”