ตอนที่ 803

ปาณีหัวเราะขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณเองค่ะ” เธอวางมือถือลงข้างๆ โดยไม่ได้วางสาย ก่อนจะหยิบโน๊ตบุ๊ค ขึ้นมาทํางาน

ถึงแม้จะอยู่ห่างไกลกันมาก แต่เสียงยังคงเชื่อมต่อกันอยู่ ตลอด ราวกับว่าอีกฝ่ายอยู่ข้างๆตน

ปาณีทํางานอยู่สักครู่ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

“ใครคะ?”ปาณีรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย และเดินไปเปิดประตู

เป็นเวทัสที่ยืนอยู่หน้าประตู

ปาณีมองดูเขา “นายมีธุระอะไรหรือ?”

ถึงกับต้องมาหาเธอ โดยเฉพาะ

เวทีสมองดูปาณี ดวงตาของเขาดูซับซ้อนจนคนเดาไม่ถูก “ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง”

“ไม่เลวเลย นอกจากเรื่องที่ถูกเขาจูบจนเธอแทบจะโมโหจน ลมจับแล้ว ปาณีรู้สึกว่าตนเองในช่วงนี้นั้นไม่เลวเลย

เวทัสพูดอย่างมีนัยะ “เป็นเพราะฉันไม่อยู่ที่นี่ ดังนั้นเธอก็เลย ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข ใช่ไหม?”

ถึงจะเข้าใจสิ่งที่เธอตอบมา แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะถาม
เขาคาดหวังว่าปาณีจะพูดจาดีๆ ให้เขาฟังสักหน่อย

แต่ปาณีกลับไม่เอ่ยอะไรออกมา……

“คงใช่ ปาณีไม่มีความคิดที่จะเอ่ยเอาใจเขา “นายมาหาฉัน คงไม่ใช่แค่เพราะอยากพูดเรื่องพวกนี้ใช่ไหม? ถ้าหากไม่มีอะไร แล้ว ฉันจะกลับไปทํางานต่อ

ท่าที่เย็นชาของปาณี ทำให้เวทัสรู้สึกปวดใจ เขาขวางเธอเอา ไว้ “ทําไมเธอต้องกลัวจะเจอฉันด้วย?”

“แน่นอนว่าฉันกลัวนายจะเป็นบ้าขึ้นมากระทันหัน ตั้งแต่ครั้งที่ แล้วที่เขาบังคับจูบเธอ ตอนนี้ปาณีแม้กระทั่งคำพูดก็ยังหลีกห่าง ให้ไกลจากเขาหน่อย

มุมปากของเวทีสยกขึ้น เขารู้สึกอยากจะล้างแค้นโลกใบนี้ขึ้น มา “ทำไมพอฉันไม่อยู่ ทุกวันเธอถึงสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความ สุขได้ขนาดนี้?”

“คนที่เกลียดไม่อยู่แล้ว แน่นอนว่าต้องดีใจอยู่บ้าง”ปาณีตอน นี้ยามเอ่ยพูดจากับเขา คิดคำไหนไม่น่าฟังขึ้นมาได้ก็ล้วนเอา ออกมาพูดให้หมด

“ปาณี” เวทัสเอ่ยอย่างผิดหวังอยู่บ้าง “ฉันชอบเธอมากขนาด นี้ ทำไมเธอถึงไม่สามารถเหลือที่ในใจเธอให้ฉันสักนิดบ้าง?

ปาณมองตัวโง่งมตรงหน้า “นี่ยังต้องถามอีกหรือไง แน่นอนว่า เป็นเพราะฉันไม่ได้ชอบนายไง นี่นายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? ที่ นี่คือบ้านนะ ถ้าหากแม่ของนาย ยายของนายมาเห็นเข้า นายคิดว่าพวกเขาจะมองนายยังไง?”

“พวกเขาจะคิดอะไรได้ถูกท่าทีของปาณีกระตุ้นเข้าให้ เขาจึง ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น “ต่อให้ฉันมีอะไรกับเธอจริง คนที่ถูกไล่ออก ไปก็มีแค่เธอเท่านั้น ไม่ใช่ฉัน ฉันต่างหากถึงจะเป็นคนของบ้านนี้ แถมเธอ พอคุณน้าไม่อยู่ เธอก็ไม่นับว่าเป็นอะไรทั้งนั้น เธออยาก ลองวัดดูไหมล่ะ ถ้าหากวันนี้เกิดเรื่องขึ้น เธอกับฉัน ใครจะถูกไล่ ออกไป?”

ปาณิชะงักไปเล็กน้อย เข้าใจแล้วว่าคนตรงหน้าคนนี้ ที่แท้ก็มาหาเรื่องเธอ

เขาถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ก่อนหน้าเป็นเพราะสามนิธิยังคง นั่งอยู่บนรถเข็น ดังนั้นจึงเกรงกว่าจะทำให้คนในบ้านเสียใจ

แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน!

ธามนิธิดีขึ้นแล้ว เขาจึงไม่ต้องเป็นกังวลเรื่อคุณน้าอีก

ในส่วนของคนในบ้าน ต่อให้พวกเขาดีกับปาณีแค่ไหน ปาณี ไม่มีทางหน้าไปกว่าตำแหน่งของเขาได้แน่นอน

เมื่อก่อนเวทัสนั้นแค่ทำตัวไม่จริงใจกับเธอเท่าไหร่ แต่มาตอน นี้ ท่าทีของเธอทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมากขึ้นมาจริงๆ

มากเสียจนกระทั่งไม่สามารถพูดจามีมารยาทได้อีกต่อไป

เขาเห็นปาณียืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่แม้กระทั่งเอ่ยพูด จึงคิดว่า เธอรู้สึกสำนึกเสียใจขึ้นมาแล้ว
สายตาของเขาอ่อนลง และเอ่ยด้วยน้ำเสียงประณีประนอม “ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้กับเธอ แค่หวังว่าเธอจะเชื่อฟังฉัน บ้างสักนิด”

“เชื่อฟัง?”ปาณีมองเขา ท่าทีของเวกัสที่ทำตัวราวกับว่าเขา ครอบครองทุกอย่างไว้ได้ในกำมือ ทำเอาเธอรู้สึกอยากหัวเราะ เยาะ

เวทสเอ่ย “อย่าอยู่กับคุณน้าเลย ในใจเขาไม่เคยมีเธออยู่ ไม่ อย่างนั้นคงไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียวที่เมืองสิงห์หรอก”