ตอนที่ 39

ไม่รู้ว่าธามนิธิทำอะไรไว้ในชาติปางก่อนถึงต้อง เผชิญกับครอบครัวมีสุวรรณ์

ปาณีพูดว่า”หนูไปอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ไหมคะ?”

ไวยาตย์ตอบว่า”ถ้าคุณเข้าไปแล้วพูดอะไรผิดขึ้น มาเขาจะยิ่งโมโหเข้าไปอีก”

ในฐานะผู้ชายไวยาตย์สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้ สึกของธามนิธิในตอนนี้

ปาณีได้ยินไวยาตย์พูดเช่นนี้แล้วไม่มีทางเลือก จำใจต้องลงไปข้างล่าง

ตอนเธอลงไปข้างล่างคู่สามีภรรยาบ้านมีสุวรรณ์ ถูกฐิติพรไล่ออกไปแล้ว

ในห้องอาหารฐิติพรมองไปยังปาณีที่ลงมาคน เดียวถามว่า”ธามนิธิล่ะ?เขาไม่มากินข้าวหรอ?”

ฐิติพรคิดอย่างไร้เดียงสาว่าธามนิธิจะไม่รู้เรื่องที่ บ้านมีสุวรรณ์มาถอนหมั้นในวันนี้

ปาณีนึกถึงธามนิธิที่ยังไม่ออกจากห้องจนถึงตอน นี้ตอบว่า”คุณอาอารมณ์ไม่ค่อยดีค่ะ”

“เขาเป็นอะไรหรอ?”ฐิติพรนั่งลงมองไปยังปาณี พูดว่า”ปาณีหนูแต่งงานเข้ามาในบ้านหลังนี้พวกเราไม่มี คำขออื่นใดเลยหวังเพียงแต่เธอจะดีกับธามนิธิให้มากๆเข้าใจไหม?”

“หนูจะดีกับเขาให้มากๆค่ะ”ปาณีพยักหน้าตอบ

ฐิติพรพูดว่า”ไปเรียกเขาลงมากินอาหารหน่อยสิ! อารมณ์เขาไม่ค่อยดีหนูก็ไปง้อเขาหน่อย”

เธอมองออกว่าธามนิธิดีกับปาณีเป็นพิเศษแต่ใน เวลานี้ก็คงมีเพียงปาณีเท่านั้นที่จะง้อเขาได้

ปาณีลุกขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฐิติพร

ไวยาตย์ได้ยินว่าเธอจะเข้าไปหาธามนิธิจึงห้าม เธอเอาไว้”ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอครับว่าให้ลงไปข้าง ล่าง?คุณเข้าไปในตอนนี้จะยิ่งทำให้คุณธามนิธิไม่ พอใจ”

เวลาที่ธามนิธิโมโหข้อห้ามที่สำคัญที่สุดคือห้าม

ใครรบกวน

“หนูแค่อยากเข้าไปคุยกับเขา”

ไวยาตย์เห็นสีหน้าที่จริงจังของปาณีก็ยังคงไม่ ค่อยไว้ใจเธอ”คุณยังรู้จักคุณธามนิธิไม่ดีพอถ้าเข้าไป ตอนนี้จะยิ่งทำให้เขาโมโห”

ปาณีตอบว่า”ถ้าเขาโมโหก็ให้เขาด่าฉันละกัน!ไม่ แน่เมื่อเขาด่าเสร็จแล้วจะสบายใจขึ้น”

ไม่อย่างนั้นจะทำอะไรได้อีก?

ปาณีมองไปยังไวยาตย์”คุณเข้าใจเขาแต่ทุกครั้งคุณก็ปล่อยให้เขาอารมณ์เสียอยู่คนเดียว?”

ไวยาตย์”.”

เขาเถียงเธอไม่ไหวจึงปล่อยให้เธอเข้าไป

ปาณีผลักประตูห้องเข้าไปเห็นธามนิธินั่งอยู่ริม หน้าต่างตาจ้องมองออกไปข้างนอกไม่รู้ว่ากำลังคิด อะไรอยู่

ท่าทางของเขาเช่นนี้ทำให้ปาณีนึกถึงวันที่เจอ เขาครั้งแรกในคฤหาสน์ที่เมืองชลธีเขาก็นั่งอยู่ริม หน้าต่างแบบนี้เหมือนกัน

วันนั้นเธอไม่ได้เข้าไปไวยาตย์ให้เธอกลับไปสัก

ก่อน

ปาณีในเวลานั้นไม่เข้าใจธามนิธิและไม่รู้ว่าเขา เสียใจเพราะเรื่องอะไรแต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว

เธอเดินเข้าไปหาธามนิธิขณะที่เข้าใกล้เขารู้สึก ว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงมาก

ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าเวลาที่เขาโมโหบรรยากาศ รอบๆตัวจะตึงเครียดมากมิน่าล่ะไวยาตย์ถึงไม่ให้เธอเข้า

มา

ไวยาตย์คงโดนมาไม่น้อย!

ประสาทสัมผัสของธามนิธิที่เคยเป็นทหารไวมาก ไม่ต้องรอให้ปาณีพูดก่อนก็ได้ยินเขาพูดแล้วว่า”ออก

ไป”
ไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนก่อนหน้านี้เขาพูดกับ เธออย่างเย็นชาเพื่อที่จะไล่เธอออกไป

เขาเกลียดที่มีคนมาปลอบใจในเวลานี้ที่สุด! ทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนประชดเหน็บแนมมากยิ่งขึ้น! สายตาของธามนิธิยังคงมองออกไปข้างนอกแวว ตาของเขาเย็นชามากเขามักจะคิดถึงตอนที่ตัวเองปกติดี

ตอนนั้นนลินดีกับเขามากแค่ไหนเหมือนเขาเป็นพระเจ้า

ที่เธอต้องคอยเอาอกเอาใจตลอดเวลา

ไม่ว่าเขาจะยุ่งสักแค่ไหนแม้กระทั่งเขาจะได้กลับ มาแค่ปีละครั้งก็ไม่หวั่นเธอยังคงรอเขาด้วยความเต็มใจ และยังหมั้นกับเขาอีกด้วย