ตอนที่318

เธอยกหัวขึ้นมองนลินนี่เขาบอกว่าคุณอายุ่งเขาไม่ปล่อยงั้นหรอ?

ก็แค่ดูสวยหน่อยแต่ก็เปลี่ยนที่เขาลืมบุญคุณและซอบใส่ร้ายคนอื่น ไม่ได้อยู่ดี นี่เขาเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าคนอื่นจะมายุ่งกับเขาไม่

ปล่อย?

รู้สึกว่าที่เขาพูดแบบนี้มันเป็นการเหยียดหยามคุณอาแบบหนึ่ง พอนึกถึงตรงนี้ปาณีก็อดที่จะมองธามนิธิที่อยู่ข้างๆไม่ได้ธามนิธิ มองนลินแต่สีหน้าดูแย่มาก

เปลี่ยนเป็นคนอื่นถ้าได้ยินแบบนี้ก็คงบ้าตายอยู่ดี!

เห็นธามนิธิไม่ตอบนลินก็พูดต่อ “เธอว่าไหมล่ะธามนิธิ?”

“เธออยากให้ฉันพูดอะไรล่ะ?” ธามนิธิยกแก้วที่วางไม้บนโต๊ะ

ทีแรกเขาก็โกรธอยู่แต่พอได้ยินที่นลินพูดก็จะบ้าตายอยู่ละ นลินวันนี้ไม่ได้มาคนเดียวเธอยังพาเลขาผู้ชายมาอีกคน ตอนนี้นั่ง อยู่ข้างๆดูพวกเธอคุยกันอยู่

สถานการณ์แบบนี้ราวกับว่านลินกลัวโดนธามนิธิเอาเปรียบ

นลินใช้สายตาความเห็นอกเห็นใจมองธามนิธิ “เธอแย่งที่จากพ่อ ฉันและยังรักทางธุรกิจเขาไว้ทุกทางที่จริงแล้วมันไม่มีความหมายเลย”

ตอนยกเลิกงานหมั้นทางบ้านมีสุวรรณ์ก็เอาค่าสินสอดทั้งหมดคืน ไปให้สองเท่า นลินไม่คิดว่าตัวเองเป็นหนี้อะไรธามนิธิเลย

ที่เขานั่งบนเก้าอี้เซ็นเธอก็ไม่ใช่เป็นคนทำสักหน่อย!

เธอก็เลยไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้เพื่ออะไร! หรือว่าอยากให้ความสุขของเธอฝังเข้าไปศพของเขา?

“ฉันว่ามันก็สนุกดี” ธามนิธิมองนลินอย่างประชด “พ่อเธอออกมาทำ ธุรกิจตั้งหลายปีนี่แค่ไม่กี่เดือนก็เอาไม่อยู่แล้วหรอ? ถึงขั้นต้องเรียก ลูกสาวที่รักกลับมาเลยหรอ? นี่เขาถือว่ายอมแพ้แล้วหรือไง?”

คำพูดเขาราวกับมีมีดคม ! วันนี้นลินมาเพื่อขอเขาเลยต้องอดทนอย่างเตียว ฉันรู้ว่าหลายปีนี้ เธอได้รู้จักคนมากมายแต่เธอจะเอาคนพวกนั้นมาดักบ้านมีสุวรรณ์ไว้มัน ปัญญาอ่อนไปไหม! เธอไม่ควรเป็นคนปัญญาอ่อนแบบนี้

“งั้นเธอก็คงดูผิดคนแล้วแหละ ฉันก็เป็นคนปัญญาฮ่อนแบบนี้อยู่ แล้ว” ธามนิธิ ไม่เพียงแค่นี้วันหลังอาจจะปัญญาอ่อนมากกว่านี้อีก” ความหมายของเขาก็คือว่าจะทำมันต่อไปอีกงั้นหรอ? นึกถึงคุณพ่อคุณแม่ที่อยู่ในบ้านนลินก็ขมวดคิ้ว

เธอมองธามนิธิ “พวกเรารู้จักกันมาหลายปีเธอก็ควรจะรู้ว่านิสัยของ ฉันเป็นยังไง ฉันไม่มีทางกลับไปหาเธอหรอกถึงเธอจะทำบ้านฉันล้ม ละลายแต่เธอก็ไม่สามารถได้ฉันกลับคืนไปฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนพวกเรา เคยหมั้นกันแล้วมันยังไงอ่ะ? ที่ฉันจะแต่งคืออดีตของเธอแต่ไม่ใช่คนที่นั่ง บนเก้าอี้เข็นอย่างตอนนี้ เข้าออกก็ต้องมีคนดูแล ฉันยังสาวอยู่ฉันมีสิทธิ์ที่ จะเลือกความสุขของฉันให้พวกเราจากกันด้วยดีเถอะนะ? เธอจะกดดัน คนอื่นแบบนี้เพื่ออะไร?”

ธามนิธิมองผู้หญิงที่คิดไปเองคนนี้มีวินาทีหนึ่งเขาก็ไม่รู้จะตอบยัง ไงดี

นลินถอดหายใจ “วันนี้ที่ฉันมาที่แรกว่าจะมาคุยดีๆกับเธอแต่ก็ดู เหมือนไม่จำเป็นแล้วแหละ ธามนิธิสภาพเธอตอนนี้มันทำให้ฉันผิดหวัง จริงๆอย่างน้อยพวกเราก็รู้จักกันมาหลายปีแต่ตอนนี้เธอกลับใช้วิธีต่ำต้อย แบบนี้มาบังคับฉันไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ของอดีตเลยเธอเห็นแก่ตัว จริง”

“ฉันเห็นแก่ตัว?” มีธามนิธิที่กำแก้วชาไว้ก็แน่นขึ้น