ตอนที่ 94

ธามนิธิมองไปยังสีหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ ท่า ท่างกลับแน่วแน่มาก “ออกไปเถอะ!”

ธามนิธิในเวลานี้ดูเย็นชามาก

ปาณียังคงไม่ค่อยวางใจนัก “คุณทำคนเดียวได้ หรอคะ?”

ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง “ฉันสามารถดูแลตัวเอง

ได้”

เริ่มตั้งแต่ต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นใน ทุกๆเรื่อง ตอนนี้เพียงแค่เรื่องอาบน้ำ เขาสามารถทำเอง ได้แล้ว

กำลังของคนนั้นไร้ขีดจำกัด..

สิ่งที่สำคัญมากกว่าคือ ถ้าให้ปาณีถอดกางเกง เขาออก เขาคิดภาพนั้นไม่ออกจริงๆ

โดยเฉพาะเขาในตอนนี้ที่ควบคุมร่างกายตัวเอง ไม่ได้แล้ว

ถ้ายังขึ้นปล่อยเธอไว้ในนี้ เขาไม่รับประกันว่าจะ ยังอยู่นิ่งได้โดยไม่ล่วงเกินอะไรเธอเลย

เพราะถึงยังไงเขาก็ยังเป็นชายบริสุทธิ์ จะพลาด ด้วยน้ำมือของเธอง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง?

ปาณีเห็นว่าเขาอยากให้เธอออกไปจริงๆ จึงเอา ของที่เขาต้องใช้วางไว้ข้างๆ พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูออกไปแล้วนะคะ”

“อืม”

ปาณีเดินออกไปช่วยจัดเตียงให้กับธามนิธิ คิดถึง

สิ่งที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เธอไม่เพียงแต่ช่วยคุณอาอาบน้ำเท่านั้น ยัง

อยากจะถอดกางเกงเขาอีก?

โอ้แม่เจ้า นี่เป็นเธอจริงๆหรอเนี่ย?

ขายหน้าจะตายแล้ว!

ในเวลาชั่วพริบตา ความกล้าในใจนั้นก็หายไป อย่างไร้ร่องรอย ปาณีไม่รู้เลยว่าความกล้าของตัวเอง หายไปไหนทันทีทันใดแบบนี้

ตอนนี้ธามนิธิออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบ น้ำเสร็จแล้ว ก็เห็นปาณีนอนกอดหมอนอยู่บนเตียงที่จัด เรียบร้อยแล้ว กำลังเสียใจภายหลังหลังจากที่ตัวเองทำ เรื่องหน้าอายเมื่อครูไป

เขานั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่ง มองไปยังปาณี “เธอทำอะไร

ล่ะ?”

ปาณีรีบลุกขึ้นหลังจากได้ยินเสียง พบว่าเธอห้าม ตัวเองไม่ได้ในระยะเวลาหนึ่ง จึงปล่อยตัวทำตามอำเภอ

ใจไป

เธอมองไปยังธามนิธิ “คุณอา อาบเสร็จแล้วหรอ

คะ?”
“อิ้ม”

ธามนิธิมองเธออย่างสงบแวบหนึ่ง ในสายตายัง หลงเหลือความเร่าร้อนอยู่

ทั้งทั้งที่แค่แกล้งเธอ แค่อยากรู้ว่าเธอสามารถ ทำได้ถึงระดับไหน แต่ผลปรากฏว่า เขาต่างหากที่ถูกยั่ว จนหยุดตัวเองไว้ไม่ได้ สมควรตายจริงๆ!

ธามนิธิรู้สึกหัวเสีย เขามองไปยังปาณี พูดอย่าง เย็นชาว่า “ดึกมากแล้ว เธอไปพักผ่อนเถอะ!”

“หนูช่วยคุณดีกว่าค่ะ” ปาณีเดินเข้าไป ยื่นมือออก ไปกำลังจะเข้าใกล้ธามนิธิ แต่ก็ถูกมือของเขาจับไว้สัก ก่อน ไม่ให้โอกาสเธอเข้าใกล้เขาอีก

มิเช่นนั้น คืนนี้เขาไม่ต้องนอนแล้วแน่ๆ!

ปาณีมองไปยังท่าทางของเขาที่จู่ๆก็กลัวตัวเอง เข้าใกล้ ถามว่า “คุณอา คุณคงไม่ได้…อายใช่ไหม คะ?”

คำพูดนี้ทำให้ธามนิธิโมโหเล็กน้อย อาย เขาจะ อายไปทำไม? ล้อเล่นรึไง?

เขาจ้องหน้าปาณี “ฉันบอกให้เธอออกไป” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเข้มขรึมทันที

ปาณีกลับรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่กินปูนร้อนท้อง มากกว่า เธอพูดว่า “งั้นหนูไปนอนก่อนนะคะ”

เห็นเธอยอมออกไปสักที ธามนิธิพบว่าตัวเอง กลับถอนหายใจอย่างโล่งอก
ปาณีออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูลง เธอยัง ไม่ลืมที่จะยื่นหัวเข้ามาในซอกของประตู มองไปยังธา มนิธิ “คุณอา ฝันดีนะคะ”

เธอพูดไปด้วยพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่เป็นท่าประจำ ตัวไปให้เขาด้วย เป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตรมาก

ในสมองของธามนิธิ ทันใดนั้นก็มีตัวหนังสือลอย ขึ้นมาสามคำ : นางปีศาจ!

ยังเป็นประเภทที่เป็นปีศาจแมวถือแส้ด้วย!

ก็เพราะว่าเธอโชคดี พบเจอกับชายที่ซื่อตรงและ ดีขนาดนี้ ไม่อย่างนั้น…. ถ้าเจอคนอื่น เธอถูกเขากลืน กินไปตั้งนานละ

เช้าวันรุ่งขึ้น ธามนิธิที่แทบจะไม่ได้นอนเลยทั้ง คืนก็ตื่นมาแต่เช้า

ในขณะที่เขาตื่นนอน ก็พบว่าปาณีตื่นก่อนแล้ว เธอสวมผ้ากันเปื้อน กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัว ตั้งใจ มาก

“ทำไมตื่นเช้าจัง?” ธามนิธิรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย