ตอนที่337

ในตอนนั้น ธามนิธิยังคงเป็นว่าที่ลูกเขยของเขา ใน ระหว่างนั้น หนึ่งปียังหาตัวคนไม่เจอสักกะหน

ธามนิธิหมั้นกับนลินมากี่ปี นับไปๆมาๆมาบ้านนี้แค่เพียง สามครั้งเท่านั้น กินข้าวสามครั้ง แล้วก็กลับไป

ธามนิธิเป็นคนจำพวกรู้จักสูงต่ำหน้าหลัง ทุกครั้งเวลา ที่มาบ้าน ล้วนทำให้คุณพ่อพึงพอใจ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะมาเกิดเรื่องขึ้นทีหลัง เขาคงพอใจ อย่างยิ่งถ้าได้ธามนิธิเป็นลูกเขย

ตอนนี้ในบ้านนี้ มีเพียงนลินที่ติดต่อกับธามนิธิมากที่สุด ดังนั้นจึงคิดได้ ถ้าหากลูกสาวออกหน้า ยอมพูดจากับธา มนิธิ ไม่แน่เรื่องราวครั้งเก่าอาจจะรื้อฟื้นขึ้นมาได้

พอยกเรื่องนี้ขึ้นมา คิ้วของนลินก็ขมวดขึ้น “พ่อ นี่มัน เรื่องตั้งนานมาแล้ว ตอนนี้ธามนิธิก็แต่งงานแล้ว พ่อ หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด ถ้าภรรยาของเขารู้เข้า เดี๋ยวก็ เข้าใจผิดขึ้นมาหรอก!”

ไวยาตย์ยืนอยู่ข้างๆธามนิธิ มองไปที่นลิน ฟังสิ่งที่นลิน เอ่ยออกมา เขารู้สึกว่าหน้าผากของเขากระตุกขึ้นกระทัน

หัน ผู้หญิงคนนี้หลีกหนีในทุกๆที่ เพราะกลัวว่าจะเกิดความ สัมพันธ์ขึ้นกับธามนิธิ

ธามนิธิเหลือบมองนลินที่เป็นแบบนั้น อดไม่ได้ที่จะ หัวเราะเยาะอยู่ในใจ คอยไล่ตามเธอหน่ะหรือ ผู้หญิงคนนี้ ออกจะคิดเยอะไปหน่อย!

แต่ก็ดี ชลิตบอกเขาว่า ขอเขาแค่พยายามต่อไปอีกไม่ กี่เดือน ก็จะสามารถลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง ไม่ได้เป็นคน พิการตลอดชีวิตอีกต่อไป!

ยังไงก็เถอะ เขาก็ถูกผู้หญิงคนนี้ทำให้โมโหอยู่ดี

เขามองดูนลิน และพูดอย่างสงบ “ที่ฉันมาวันนี้ เพราะมี เรื่องอยากจะพูดกับคุณนลิน”

นลินซะงักไปชั่วครู่และมองไปที่ธามนิธิ เขาคงไม่ได้อยาก จะมาขอคืนดีกับเธอหรอกนะ?

วันนั้นต่อหน้าปาณี เขาอาจจะรู้สึกไม่ดีที่จะพูดขึ้น วันนี้ถึง กับมาที่บ้านเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ!

คิดถึงตรงนี้ มือของเธอก็กุมขึ้นแน่น ถ้าเขากล้าเอ่ยมัน ออกมา เธอเลือกที่จะมีเรื่องกับเขาดีกว่ายินยอมคืนดี

ชลธีเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง เขาลุกขึ้นและเอ่ย “ถ้างั้นพวก เธอคุยกันเถอะ ฉันไปห้องน้ำก่อน”

เมื่อเขาเดินออกไป นลินมองไปยังธามนิธิ และพูดขึ้นอย่าง ระมัดระวัง “คุณรู้ไหม วันนี้ฉันเจอภรรยาของคุณที่มหาลัย เธอเป็นคนดีคนหนึ่ง ฉันดูออก ว่าเธอซอบคุณมาก!”

ได้ยินนลินพูดว่า ปาณีชอบเขา ในสมองของธามนิธิก็ ปรากฏใบหน้าขาวนวลของปาณีขึ้น จิตใจอันหนาวเย็นก็ พลันแปรเปลี่ยนเป็นอบอุ่นขึ้นมา

แน่นอนว่าเข้ารู้ ยัยตัวน้อยของเขา เป็นคนที่ดีที่สุดในโลก

ไวยาตย์มองนลินอย่างคาดไม่ถึง ถึงแม้นลินที่เป็นคนเลว ร้ายกว่าทุกสิ่งอย่าง แต่ประโยคนี้กลับถือว่าพูดออกมาได้ อย่างที่คนทั่วไปทำกัน

นลินพูดต่อไป “ในเมื่อคุณแต่งงานกับเธอแล้ว ก็ควรจะทำ ดีกับเธอให้มากๆ รักเดียวใจเดียว อย่าเอาความคิดของคุณ มาสนใจฉันตลอดเวลา ”

ธามนิธิมองไปที่เธอ ราวกับกำลังมองดูคนมีปัญหาทาง สมองคนหนึ่ง

หน้าผากของไวยาตย์ก็กระตุกเช่นกัน

ธามนิธิฟังเธอพูดอยู่นานสองนาน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวต้อง เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่ฉันมาในวันนี้ก็เพราะอยากจะ มาบอกเธอว่าให้อยู่ห่างๆจากปาณีหน่อย!”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำเตือนจากคำ นลินแค่เลิกคิ้วขึ้นเล็ก น้อย “ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด แค่อยากให้เธอมาช่วยพูด กับคุณเท่านั้น เธอเป็นคนน่ารักมาก ฉันยังอยากจะเป็นเพื่อน กับเธอเสียอีก!”

เพื่อน?

เพื่อนของนลิน มีสุวรรณ์ผู้ใหญ่โต ใครจะกล้าไปเป็นได้?

เธอในตอนนี้กำลังแสดงละครเป็นคนใสชื่อบริสุทธิ์ แต่ธา มนิธิรู้ดี ถ้าหากเกิดไปขัดผลประโยชน์กับเธอเข้า ไม่ว่าจะ เป็นใครหน้าไหน ก็จะถูกถีบหัวส่งได้ทันที

ผู้หญิงที่ใจคอเลือดเย็นแบบนี้ เขาไม่อยากจะเห็นเธอยืน อยู่ข้างกายปาณีอย่างแน่นอน

ธามนิธิหันไปมองไวยาต์ย ไวยาตย์จึงนำรูปถ่ายจำนวน หนึ่งขึ้นมาอย่างทันที ก่อนวางลงตรงหน้านลิน