ตอนที่ 552

แต่ไม่รู้ว่าทําไมตอนนี้เธออยากให้เขามาอยู่ข้างตัวเองมาก อาจจะเพราะโดนใครดูแลก็จะชินกับวันที่โดนเขาดูแลแบบ นั้น?

เลยลองชิมความอบอุ่นถึงจะรู้ว่าความเหงารสชาติมันเป็นยัง

แป๊บเดียวเธอก็ทำงานเสร็จแล้วขึ้นไปบนเตียงหลบไว้ในใต้ ผ้าห่มแต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ปาณีได้ยินเสียงเคาะประตูรวมกับ

เสียงฟ้าผ่าส่งเข้ามา

เธอลุกขึ้นไปเปิดไฟพบว่าไฟดับเลยเอาไฟฉายโทรศัพท์เดิน ไปเปิดประตูข้างนอกมืดมากเธอมองที่แมวมองแต่ก็ไม่เห็นอะไร เลยอดถามไม่ได้ “ใคร?”

ผ่านไปสองข้างนอกประตูก็มีเสียงต่ำทุ่มดังขึ้น “ฉันเอง

“…” ปาเปิดประตูก็เห็นธามนิธิยืนอยู่หน้าประตู เธอใช้แสงไฟในโทรศัพท์ส่องไปที่ตัวเขาก็พบว่าเปียกไปหมด เพราะไปตากฝนมา

“คุณอามาทำอะไรเวลานี้คะ?” ปาณีมองเขาอธิบายความรู้สึก ในใจไม่ถูก
หัวใจเหมือนมีอะไรมาครอบคลุมกะทันหัน

“กลัวเธออยู่คนเดียวแล้วรู้สึกกลัวก็เลยมา” ถามนิธิเข้ามาแล้ว ปิดประตู “ทำไมไม่เปิดไฟ

“ไฟดับ”

สายตาของปาณีเอาแต่มองเขาผมของเขาเปียกนิดหน่อยแต่ สภาพแบบนี้ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

เขาถอดเสื้อสูทและเนคไทออกบนตัวมีแต่เสื้อเชิ้ตสีขาว สายตาก็มองมาที่เธอ “ข้างนอกฟ้าผ่าเธออยู่คนเดียวกลัวไหม? ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย

แต่ว่าไม่รู้ทำไมพอเจอเขาในใจก็มีความสุขมาก

รู้สึกว่าในความมั่นมดเจอแสงไฟที่สว่าง

ธามนิธิยื่นมือมากอดเธอไว้เพราะว่ามันมืดเธอมองไม่เห็นหน้า เขาได้ยินเพียงเสียงของเขาที่ดังขึ้นข้างหู “แต่ว่าพอฉันได้ยิน เสียงฟ้าผ่าก็เป็นห่วงว่าปาณีจะกลัวฉันก็เลยรีบมา

“…..” ข้างนอกเสียงฟ้าผ่าดังมากแต่เธอกลับได้ยินเสียงหัวใจ

ของเขา

ปาณีพูดอย่างน้อยใจ “ไม่ใช่ที่บ้านคุณอาแล้วพวกเราหย่ากัน แล้ว”

เธอพบว่าเธอเสียใจที่เธอหย่าแล้ว!

มีใครมาบอกเธอได้ไหมว่าในโลกนี้ที่ไหนขายยาเลิกเสียใจได้?

ธามนิธิยิ้ม “ฉันไปข้างหน้าก่อน

“อือ” ปาณีพาเขาไปเข้าห้องน้ำเขาล้างหน้าเธอก็ส่องไฟ โทรศัพท์ให้เขา

ธามนิธิเช็ดหน้าอยู่แต่สายตาของปาก็ไม่ได้เลิกมองเขาสัก ที่มองจากมุมนี้ขึ้นไปถามนิธิหล่อมาก

เมื่อไม่นานมานี้เขายังเป็นคุณอาของเธอ! ตอนนี้มีความรู้สึกเหมือนตัวเองทำหล่นหาย

ธามนิธิล้างหน้าเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัววางบนชั้นวางของแล้วหัน มาพูดกับเธอ “ฝนตกใหญ่มากคืนนี้ฉันไม่กลับแล้วได้ไหม

ทําหน้าตาน่าสงสาร

ปาณี “……”

แล้วไงต่อ?

เขาอยากทําอะไร?

ธามนิธิบอก “ยืมเตียงเธอมานอนสักคืน?

“มีแค่เตียงเดียว”

“ไม่เป็นไรฉันไม่เปลืองที่หรอกขอแค่หนึ่งส่วนสามของที่ก็พอ

เขาก็พูดขนาดนี้แล้วเธอยังจะพูดอะไรได้อีก?
นอนอยู่บนเตียงป่าเมีโดนธามนิธิกอดไว้ผู้ชายที่อยู่ข้างกาย ในใจเหมือนมีความพึงพอใจอย่างมาก

ปาณีรู้สึกช่วงนี้มีที่ไหนมันไม่ค่อยถูกเพราะทั้งตัวของเธอยังจม อยู่ในความเสียใจที่หย่ากับเขายังรู้สึกตัวไม่ทัน