ตอนที่ 31

“ให้เธอช่วยสอนการบ้านอยู่บ่อยๆ?”ธามนิธิเงย หน้าขึ้นมองติรยาพูดหน้าตายว่า”ผลการเรียนของเธอ แย่มากเลยหรอ?”

“แต่เดิมติยาแค่อยากชมปาณีเพื่อแสดงให้ เห็นว่าความสัมพันธ์ของเธอกับปาณีดีมาก

หลังธามนิธิพูดประโยคนี้ออกมาทำให้เงียบไป หลายนาทีเลยทีเดียว

ปาณีมองไปยังธามนิธิคุณอาไม่ไว้หน้าติรยาเลย หรอเนี่ย?

ใบหน้าอันงดงามของติรยาแข็งที่อเธอฝืนยิ้มและ พูดว่า”ยังพอใช้ได้ค่ะเพียงแต่ว่าไม่ดีเท่าปาณีแค่นั้นเอง ปาณีทั้งสวยทั้งฉลาดผู้ชายในโรงเรียนชอบเธอเยอะ แยะเลยค่ะ!”

ปาณีที่กำลังทานข้าวเกือบกัดโดนลิ้นตัวเอง ติร ยาแค่แกล้งชมเธอแต่ใจจริงอยากบอกว่ามีผู้ชายชอบ เธอเยอะมากกว่าสินะ?

ในความเป็นจริงมีคนชอบเธอเยอะที่ไหนกัน? ปาณีได้กลิ่นของการยุให้รำตำให้รั่วให้เธอกับธา มนิธิผิดใจกัน

เธอมองไปยังติรยาพร้อมกับพูดว่า “เยอะที่ไหนกัน?ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นแต่ภายหลังเธอบอกว่าชอบ เขาฉันก็หลีกทางให้เธอแล้วไม่ใช่หรอ?”

หลังพูดจบปาณีมองไปทางเวทัสแวบหนึ่ง พูดจาแฝงนัยเย้ยหยันถากถางใครๆก็เป็น! ปาณีหัวเราะเบาๆพร้อมกับทานอาหารต่อ

ติรยาที่นั่งอยู่ตรงนั้นสีหน้าซีดจาง”เธออย่าพูด เหมือนกับโดนฉันแย่งไปสิ!ฉันไม่มีความสามารถขนาด นั้นหรอก”

แม้ในความเป็นจริงเธอจะเป็นคนแย่งเวทัสไปแต่ ต่อหน้าเวทัสแล้วเธอแสดงเป็นเพื่อนสาวที่แสนดีของ ปาณีมาโดยตลอด

ปาณีพูดว่า”เธอถ่อมตัวเกินไปแล้วเรื่องแย่งของ ของคนอื่นเธอถนัดมากเลยไม่ใช่หรอ?”

ปาณีไม่คิดจะไว้หน้าติรยาอยู่แล้วและไม่สนด้วย ว่าตัวเองกำลังอยู่ต่อหน้าคนในบ้านวิสิทธิ์เวชจึงไม่มี ความปรานีใดๆ

แต่ติรยากลับไม่เหมือนกันเธอพยายามรักษาภาพ ลักษณ์การเป็นกุลสตรีของเธอไว้

เธอรู้ว่าตัวเองเถียงปาณีไม่ไหวจึงแสร้งทำสีหน้า น้อยใจเหมือนถูกเอาเปรียบตาเธอแดงก่ำเธอพูดพร้อม กับปัดน้ำตาว่า”ปาณีฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนมาโดยตลอด เลยนะทำไมเธอถึงว่าฉันแบบนี้ล่ะ?เมื่อกี้ฉันยังชมเธออยู่ เลยนะ”
เธอตั้งใจแสดงท่าที่น้อยเนื้อต่ำใจหวังให้ทุกคน เห็นอกเห็นใจเธอเพราะเห็นว่าเธออ่อนแอกว่า

ปาณีเบื่อไม้นี้ที่สุด

ในใจของปาณีเหลือบมองดูเธออย่างเหยียด หยามแวบหนึ่งก่อนที่จะยิ้มตอบเธอว่า”ชมฉันหรอ? ขอโทษทีนะเมื่อกี้ฉันฟังไม่ออกว่าเธอกำลังชมฉันฉันคิด ว่าเธอตั้งใจอยากให้คุณอาเข้าใจผิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ มั่วกับผู้ชายในโรงเรียนไปทั่วสักอีก!ถ้าหากว่าฉันพูดแรง เกินไปก็ขอโทษด้วยนะ”

ปาณีขอโทษออกไปอย่างจริงใจ!อย่างน้อยเธอ ในสายตาของทุกคนได้ขอโทษออกไปอย่างจริงใจ

บวกกับทุกคนเข้าข้างปาณีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึง ไม่มีใครว่าเธอเรื่องที่ทำให้ติรยาร้องไห้ยิ่งไปกว่านั้นทุก คนกลับรู้สึกว่าติรยาเป็นคนหน้าซื่อใจคด

ธามนิธิวางถ้วยลง” ผมกินเสร็จแล้ว”

ฐิติพรมองดูเขาอย่างเป็นห่วง”ทำไมไม่กินแล้วล่ะ เพิ่งกินไปนิดเดียวเอง”

เธออุตส่าห์ลงมือทำอาหารเองเพื่อหวังว่าธามนิธิ จะได้กินเยอะหน่อย

“ไม่มีอารมณ์กิน”ธามนิธิเหลือบมองติรยาแวบ หนึ่งแล้วพูดว่า”ต่อไปนี้ถ้ามีคนจะมาที่บ้านก็ไม่ต้องโทร เรียกผมมาที่นี่”

ประโยคนี้เห็นได้ชัดเลยว่าเขามุ่งเป้าไปยังติรยา
เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้เขาไม่พอใจซะแล้ว

หลังธามนิธิพูดเสร็จก็หันไปบอกกับปาณีว่า”ปาณี พาฉันกลับไปพัก”

“ได้ค่ะ”ปาณีรีบลุกขึ้นเข็นธามนิธิออกไปจากห้อง อาหาร

หลังจากที่ธามนิธิไปแล้วบรรยากาศภายในห้อง อาหารก็อึดอัดขึ้นมา

จันวิภามองไปยังติรยาผู้เป็นต้นเหตุในการก่อ เรื่องครั้งนี้แทบไม่อยากจะพูดกับเธอ

เธอบอกกับเวทัสว่า”ลูกรักกินข้าวเสร็จก็พาแฟน ไปส่งที่บ้านนะ!น้าชายลูกกลับมาแล้วต่อไปก็อย่าพาใคร กลับมาบ้านมั่วชั่วล่ะถ้าเจอคนไม่มีกาลเทศะเดี๋ยวจะ ทำให้เขาโกรธเอาได้”