My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม

ตอนที่ 485



ฐิติพรพูดว่า “วันนี้ถ้าเธอไม่มาพูด ฉันก็ยัง ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องนี้ขึ้น! ในเมื่อเธอมาแล้ว งั้นก็ดีเลย เรื่องนี้เรามาคิดบัญชีๆกันดีๆหน่อย ฉันก็อยากรู้ เหมือนกันว่าลูกสาวที่ไร้จิตใจของเธอมีสิทธิ์อะไร ถึงมาพูดแบบนี้!

ท้ด รพูดอย่างร้อนตัวว่า “นี่เป็นแค่การ เข้าใจผิดนะคะ”

“เข้าใจผิด? เข้าใจอะไรผิด?” ฐิติพรจ้องไป ยังทัศพร น้ำเสียงเย็นชามาก เมื่อกี้เธอยังพูด อย่างมีเหตุผลเพียงพออยู่เลยไม่ใช่หรอ? ฉันจะ บอกเธอให้นะ ตอนที่ลูกสาวเธอพูดเรื่องพวกนี้ฉัน ไม่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ถ้าหากฉันอยู่ ฉันต้องตี เขาให้ตายแน่ๆ เคยเห็นคนหน้าไม่อายนะ แต่ไม่ เคยเห็นคนหน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อน แบบนี้เธอ ยังกล้ามาหาเรื่องที่บ้านอีกหรอ?”

“ช่างเถอะค่ะ คุณพี่ก็ใจเย็นๆนะคะ วันนี้ ดิฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” ทัดพรเห็น สถานการณ์แล้วเอาไม่อยู่จริงๆ กลัวว่าอยู่ต่อไป ฐิติพรจะทําอะไรลงไปเพราะความโมโม จึงรีบลุก ขึ้นแล้วกลับไป

ปาณีมองไปยังแผ่นหลังที่เดินจากไป อดไม่ ได้ที่จะยิ้มมุมปาก

ยังคิดว่าฝ่ายตรงข้ามมาหาเรื่องถึงที่บ้านกลัวว่าจะก่อเรื่องอะไรอีก ผลปรากฏว่ากลับไป อย่างนี้เลยหรอ?

ท้อพรกลับไปถึงบ้านด้วยความโมโห แม่ บ้านในบ้านเห็นจึงถามเธอว่า “คุณนายเป็นอะไร หรอคะ?”

“ไปเอาน้ำมาให้ฉันหน่อย จะบ้าตายจะบ้า ตาย” ไม่ง่ายเลยที่จะเห็นฐิติพรโมโหขนาดนี้ เธอ ตกใจแทบแย่

แม่บ้านรีบเอานํามาให้เธอ เธอนั่งดื่มบน โซฟา ทีจะถอนหายใจอย่างโล่งอก

นลินสวมใส่ชุดนอนลงมาจากชั้นบน ปล่อย ผมไสย ท่าทางเหมือนคนป่วย เสมือนเป็นคน ป่วยจริงๆ

เธอมองไปยังแม่ที่กลับมาจากข้างนอก เดิน เข้าไป ถามว่า “แม่ไปบ้านวิสิทธิ์เวช เป็นยังไงบ้าง คะ?”

นลินมองไปยังลูกสาวตัวเอง พูดว่า “ลูกรัก ทำไมลงมาข้างล่างล่ะลูก? ไม่สบายก็นอนพักดีๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ” นลินพูด “หนูดีขึ้นแล้วค่ะ แม่ ล่ะคะ?”

พอพูดถึงเรื่องบ้านวิสิทธิ์เวช ทัดพรก็รู้สึก เศร้าเล็กน้อย “แต่เดิมแม่อยากสั่งสอนปาณีดีๆสักหน่อย แต่ผลปรากฏว่าคุณนายฐิตพรเข้าข้างเธอ ตลอด ยัง แม่กนกใหญ่อีก แม่ยังรู้สึกได้รับ ความไม่เป็นธรรมอยู่เลย”

นลินทําหน้าเศร้าอย่างน้อยใจ “หรอคะ?”

ท่าทางเสียใจนั้น ทำให้ทัดพรรู้สึกปวดใจ มาก “ลูกอย่าเสียใจไปเลยนะ ตอนนี้บ้านวิสิทธิ์ แค่โกรธนิดหน่อย เรื่องมันเป็นแบบนี้นะ อีกหน่อย เขาก็จะคิดได้เอง ปาณีคนนั้น มีอะไรที่สู้ลูกได้ บ้าง? จะช้าหรือเร็วธามนิธิก็ต้องกลับมาอยู่ข้าง ลูกอยู่ดี”

เป็นไปได้หรอคะ?” นลินสงสัย

ทิดพรพูดปลอบใจว่า “แน่นอนสิ ลูกสาวขอ แม่สวยที่สุดในโลก ผู้ชายคนไหนจะไม่ชอบล่ะ? ตอนนี้80% ธามนิธิต้องกำลังดีใจอยู่แน่ๆ เพียงรอ ให้ลูกไปขอเขาเท่านั้น รอเวลาผ่านไปสักพักก็ แล้ว”

“ค่ะ” นลินพยักหน้า คิดถึงธามนิธิ……

เธอเชื่อว่าธามนิธิยังรักเธออยู่

ถ้าหากเขาไม่รักเธอ ก็จะยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่ เขาจะรักปาณี เพราะถึงยังไงเธอก็สวยกว่าปาณี คุณสมบัติก็เพียบพร้อมมากกว่าปาณี

ในตอนบ่าย นลินนอนอยู่บนเตียง ได้รับ ข้อความจากทนา ว่า “อาจารย์นลินคะ ไม่เป็นไร192342709_500156094767819_3189084954967136269_n


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ