ตอนที่248

นี่คุณอาเขา….ที่จริงแล้ว….

ตายแล้ว!

ใครเป็นคนบอกเธอว่าคุณอาใช้ไม่ได้?

นึกถึงที่ตัวเองคิดว่าเขาใช้ไม่ได้เลยไปหยอกเขา ตลอดแล้วยังทำตามที่พี่สาวบอกแล้วให้เขากินยาไปด้วย การกระทำแต่งอย่างนี่ปาณียังกัดลิ้นตัวเองทิ้งเลย

ธามนิธิหยุดอยู่ที่ข้างหูเธอแล้วมองใบหน้าที่แดงของ เธอ “ฉันใช้ไม่ได้?” ถ้าเธอยังรู้สึกไม่ชัดพอเขาก็ไม่เกรงใจที่จำให้เธอรู้สึก

ชัดมากกว่านี้

“ใช้ได้ๆ” ปาณีตื่นเต้นจนพูดไม่เป็นคำ “ฉันเข้าใจ ผิดเอง! ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่ไปพูดมั่วซั่วอีกแล้ว!”

ปาณีตอนนี้รู้สึกอยากร้องไห้แล้วกอดตัวเอง

ห่างกันแค่กางเกงชั้นเดียวเธอก็รู้ได้เลย ไม่เพียงแต่ใช้ ไม่ได้ยังแข็งแรงดีอีกต่างหาก

ปาณี “ฉันไปเอาผ้าเช็ดตัวมาช่วยเธออาบน้ำก่อน”

ปกติคิดว่าธามนิธิใช้ไม่ได้ เวลาอยู่ในอ้อมกอดเขาเลย กล้าเล่นแล้วไม่กลัวอะไรเลย

แต่ตอนนี้รู้ความจริงแล้วเธอก็ยอมแพ้เลย

ปาณีรีบลุกขึ้นแต่รีบร้อนเกินไปเลยลุกขึ้นแต่ไม่ได้ตั้งหลักดีๆแล้วล้มลงไปอีก แล้วยังไปโดนตรงนั้นของเขา อีก..

ธามนิธินอนราบอยู่ในอ่างอาบน้ำแล้วมองปาณีนึกถึงที่ เธอหยอกเขาเล่นทุกวัน “นี่มาเล่นจนไฟฉันลุก เธอไม่คิด จะดับไปหน่อยหรือไง?”

ดับไฟ?

ปาณีก็เคยอ่านนิยายรักหวานแหววมาก่อนรู้ว่าดับไฟ

หมายถึงอะไรเลยรีบลุกขึ้นแล้วหนีออกจากอ่างอาบน้ำ เธอไปเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ธามนิธิแล้วดูตัวเองที่ใส่เสื้อ ชีฟองสีขาวตอนนี้เปียกไปหมดจนเห็นชุดชั้นในชัด “ฉัน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยมาช่วยเธอนะ”

“อาบเสร็จแล้วค่อยไปเปลี่ยนสิไม่งั้นเดียวจะเปียกอีก” มองเธอที่ตอนนี้กำลังอายจนอยากหารูแล้วซ่อนไปข้างใน ในใจธามนิธิรู้สึกแอบได้ใจที่หยอกเธอเล่น

“ไม่ ฉันไปเปลี่ยนแล้วค่อยมา”

ให้เดินไปมาสภาพแบบนี้ต่อหน้าคุณอามันไม่ใช่เรื่อง

จริงๆ!

ปาณีออกจากห้องน้ำแล้วยืนที่หน้ากระจกถอดชุดชั้น ในที่เปียกออกแล้วใส่ชุดชั้นในอันใหม่สะอาด พอนึกถึง ภาพที่เกิดขึ้นในห้องน้ำเมื่อกี้ ราวกับร่างกายยังรู้สึกถึง ความเร่าร้อนของธามนิธิที่เหมือนเหล็ก

ปาณีเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกใส่กระโปรงที่ไม่มีแขนยัง ปิดขาไม่มิดชิดอีก เธอเลยรีบเปลี่ยนตัวที่สามารถปิดทั้งแขนและอย่างมิดชิด

ธามนิธิวางแขนลงขอบอ่างอาบน้ำแล้วมองปาณีที่ ตั้งใจใส่กระโปรงยาวปิดตัวเองอย่างมิดชิดแล้วยิ้มออกมา

นี่รู้ว่าอันตรายแล้วหรอ?

ปาณีเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาแล้วช่วยธามนิธิอาบน้ำ เมื่อก่อนเธอเคยช่วยธามนิธิอาบอยู่หนึ่งครั้งแต่ไม่ได้ตื่น เต้นขนาดนี้

ตาก็ไม่กล้ามองธามนิธิ พูดก็ไม่พูดอีกแค่อาบน้ำให้ เขาเงียบๆ

ธามนิธิ “ทำไมไม่พูดอะไรเลย?”

“ฉัน….” ปาณีรวมความกล้าแล้วเสนอ “เรื่องที่ดูแลเธอ พรุ่งนี้ให้ไวยาตย์มาทำต่อเถอะ? ฉันว่าเขาก็ทำได้ดีนะ”

เธอรู้สึกเธอไม่ต้องไปทำให้ไปลุกอีกจะดีกว่า! พอนึกถึงพวกนี้เป็นสิ่งที่ตัวเองหาเรื่องเองทั้งนั้น ปาณี

ก็อยากกลับคืนคำพูดทันที

ธามนิธิมองเธอที่ตอนนี้ไม่กล้าทำอะไรเลยแล้วมำหน้า จริงจัง “เธออยากมาดูแลฉันเองไม่ใช่หรือไง? อยากกลับ คำพูด?”

“หลังจากที่เธอเกิดอุบัติเหตุไวยาตย์ก็เป็นคนดูแลเธอ ตลอด เขาแรงเยอะไม่เหมือนฉันช่วยเธอยังช่วยไม่ไหว” ก่อนหน้านี้ปาณีหาเหตุผลเพื่อที่จะมาดูแลเขาแต่ตอนนี้ กลับหาแต่ข้ออ้างเพื่อที่จะหนีเขาให้ได้