ตอนที่ 19

“.”ปาณีสะดุ้งเพราะความตกใจเธอเกือบสำลัก

เพราะกำลังดื่มน้ำอยู่

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าคุณอาจะเรียกเวทัสออกมา เพราะจะถามเรื่องนี้?

คุณอารู้ได้ยังไงว่าฉันทำงานพาร์ทไทม์?

แล้วรู้อีกได้ยังไงว่าเวทัสเป็นคนทำเรื่องนี้

และยิ่งไปกว่านั้นตั้งแต่เธอกลับมาถึงบ้านจนถึง ตอนนี้ก็จะ2ชั่วโมงแล้วเขายังทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือน คนไม่รู้เรื่อง

เวทัสเงยหน้าขึ้นตามองไปยังปาณีเหมือนกำลัง พูดว่าเธอเป็นคนบอกน้าใช่ไหม!

ขี้ฟ้องจริงๆเลย

เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ”ผมเองครับ”

ธามนิธิจ้องมองเวทัส”ขอโทษปาณีซะ!”

“คุณน้า!”เวทัสเงยหน้ามองไปยังธามนิธิ”ปาณี

เธอ..

“ขอโทษเธอ!”ธามนิธิพูดย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียง

นิ่งเรียบ

ไม่ให้โอกาสเขาแก้ตัวใดๆ!
สีหน้าของเวทัสแข็งที่อเขามองไปยังปาณในใจ ของเขาโมโหมากนี่ฉันต้องขอโทษผู้หญิงแบบนี้จริง

หรอ?

เพราะอะไร?

ทำไมเธอถึงสมควรได้รับคำขอโทษจากฉัน?

“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายขอโทษ”ธามนิธิจ้อง มองเวทัสปาณีเป็นคนที่เขาพากลับมาเขาจะไม่ให้เธอ โดนรังแกหรือโดนคนในบ้านเอาเปรียบใดๆทั้งสิ้น

ก่อนหน้านี้เวทัสก็ไม่ให้เกียรติปาณีถึงสองครั้ง เขาก็ทนแล้ว

แต่เรื่องในวันนี้เขาไม่สามารถทนได้อีก

ภายในรถนั้นเงียบสงบธามนิธิไม่ได้พูดอะไรเลย ปาณีมองไปยังเขาจากการบังคับของธามนิธิทำให้เวทัส ยอมขอโทษเธอ

เพียงแค่นึกถึงสีหน้าของเวทัสที่โกธรแต่ไม่ สามารถทำอะไรได้เธอรู้สึกสะใจมาก

แต่ว่าเมื่อเห็นคนข้างๆนั่งนิ่งไม่พูดอะไรเลยทำให้ ปาณีรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

มิน่าล่ะปกติไวยาตย์ถึงกลัวเขาขนาดนั้นที่แท้

เวลาเขาโกธรมันน่ากลัวอย่างนี้นี่เอง! “คุณอา”ปาณียื่นมือออกไปจับแขนเขาอย่าง

ระมัดระวัง

ธามนิธิตอบว่า “มีอะไร?”
“คุณไม่ได้โกธรใช่เปล่า?”น้ำเสียงของเธอหวาด กลัวเล็กน้อยทำให้ธามนิธิหันมามองเธอแวบหนึ่ง

เขายื่นมืออกมาวางไว้ที่หัวของเธออย่างอ่อน โยน”ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอต้องลำบาก”

เขาไม่ได้โกธรตัวเองด้วยก็ดีแล้ว

ปาณีตอบว่า “หนูไม่ได้เป็นไรค่ะ..แต่ว่าคุณรู้ได้ ยังไงคะว่าหนูทำงานที่โรงแรม?”

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าเขารู้ได้ยังไง

“ฉันมีตาทิพย์รู้ได้ทุกอย่าง”ธามนิธิมองไปยัง ปาณีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“หนูไม่เชื่อหรอก!”ปาณีกล่าว”ถ้าคุณมีตาทิพย์ หนูก็มีหูทิพย์แล้วแหละ”

“แล้วเธอคิดว่าฉันรู้ได้ยังไงล่ะ?”

“ต้องมีคนมาบอกคุณแน่ๆ”แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใคร

ก็ตาม

ธามนิธิเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของ เธอจึงเบ้ปากตอบว่า”ก็ไม่ได้โง่เนอะ!”

แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องมีคนที่โรงแรมมาบอกเขา

ไวยาตย์ได้สั่งไว้ว่าให้พวกเขาดูแลปาณีอย่างดี พอเจอเรื่องที่ปาณีโดนไล่ออกแบบนี้พวกเขาก็ต้อง รายงานทันทีอยู่แล้ว

ปาณีพูดว่า”คุณจะรู้สึกว่าหนูไม่ควรไปทำงานไหมคะ?”

เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าโรงแรมนั้นเป็นธุรกิจของ ครอบครัวเวทัสเมื่อก่อนตอนพวกเขาคบกันเวทัสก็ไม่ เคยบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

ถ้ารู้ตั้งเธอแรกเธอไม่มีทางไปทำงานที่นั่นหรอก

ธามนิธิตอบว่า”ทำมาหากินด้วยลำแข้งของตัว เองไม่ต้องอายใคร!”

สำหรับปาณีแล้วคำพูดของธามนิธินี้เป็นกำลังใจ

ให้เธอสู้ต่อ

เธอยิ้มอย่างดีใจรีบอ้อนเขาว่า”คุณอาคืนนี้อยาก กินอะไรคะเดี๋ยวหนูทำให้กินดีไหมนะ?”

ไหนๆวันนี้ก็ว่างอยู่แล้ว

ธามนิธิตอบ”ที่บ้านมีแม่บ้านอยู่แล้ว”

“แม่บ้านกับหนูทำไม่เหมือนกันสักหน่อยหนูทำ

กับข้าวอร่อยนะจะบอกให้”