ตอนที่ 608

เซ็ง ! นี่เธอมันแย่ขนาดนั้นเลยรึไงวะปาณี

ในจังหวะนั้นเอง ผู้ชายในเครื่องแบบทหารก็เดินมาหาพวก เขา ” ธามนิธิ ”

ธามนิธิลุกขึ้นยืน ” ลุงยุด ”

ลุงยุคที่เขาเรียก คือคนสนิทที่ใกล้ชิดกับจอมพลนเทพมาก ที่สุด

เขายิ้มให้ธามนิธิ” ในที่สุดก็มาจนได้ ไม่ได้เจอกันนานเลย นะ ไว้คราวหน้าพวกเรากินข้าวกันสักมื้อนะ ”

ธามนิธิพยักหน้ารับค่า : “ครับผม ”

ลุงยุดพูดกับเขาว่า : “ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะพาไปพบท่าน จอมพล ”

ธามนิธิจูงมือปาณีเดินตามลุงยุดไป

นลินมองดูปาณีที่ตอนนี้กำลังกังวลใจเป็นอย่างมาก แม้จะยัง ไม่ได้พบกับท่านจอมพลก็ตาม แต่นดินกลับยิ้มมุมปากด้วย ความสะใจที่ได้เห็นเธอเป็นอย่างนั้น

เธอจะรอดูว่า บทสรุปของธามนิธิจะเป็นอย่างไร

ปาณีเดินขึ้นไปชั้นบนกับธามนิธิ เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นกังวล เอามากๆ เลยจับมือเขาไว้แน่น ก่อนจะกระซิบบอกเขาว่า : “ฉันรู้สึกประหม่ามากเลย ทํายังไงดี ?

เธอได้ยินชื่อของจอมพลนเทพตั้งแต่ตอนแต่งงาน แม้แต่ พ่อกับแม่ของสามนิธิยังให้ความสำคัญกับท่านจอมพลเป็นอย่าง มาก แล้วยิ่งวันนี้ได้มาเห็นบรรยากาศอันน่าเกรงขามของบ้าน สิทธิ์เวชด้วย ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกังวลมากขึ้นไปอีก

ประกอบกับได้ยินทุนลินพูดเมื่อครู่นี้แล้วด้วย จิตใจของเธอ ตอนนี้ระส่ำระสาย จนหัวใจแทบจะหลุดออกมานอกร่างอยู่แล้ว ถ้าเกิดจอมพลนรเทพรังเกียจเธอขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไงดี ?

ธามนิธิหันมามองปาณีก่อนจะหัวเราะออกมา เขากระชับมือ เธอไว้แน่น ” ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่ทั้งคน โดนน้านลินพูดให้ตก อกตกใจล่ะสิ ? ”

เพราะได้ยินปาณีเรียกนลิน มีสุวรรณ์ว่าน้านลิน ธามนิธิก็เลย

เรียกตามเธอบ้าง

ถ้านลินมาได้ยินเข้า คงจะโกรธเขาน่าดู

ปาณีได้ยินที่เขาพูดแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

” ท่านจอมพล ธามนิธิมาแล้วครับ ” ลุงยุดเดินเข้ามาด้านใน พร้อมทั้งรายงานให้ชายสูงอายุที่อยู่ในห้องนั้นได้รับทราบ

ยังไม่ทันได้เห็นคน ปาณีก็ได้ยินเสียงของชายสูงอายุดังลอด ออกมา ” ให้พวกเขาเข้ามาได้ ”

คุณท่านชัยพรนั่งอยู่บนเก้าอี้ สวมเสื้อเชิ้ตคอกลมสีขาว อายุอานามน่าจะใกล้เคียงกับพ่อของสามนิธิ ทว่าแลดูมีอำนาจและ น่าเกรงขามมากกว่า

เมื่อได้เห็นเขา ปาณียิ่งรู้สึกประหม่ามากขึ้นไปอีก

“ลงทุนพล” ขนาดท่าทางของธามนิธิ ยังเปลี่ยนเป็น เคร่งขรึมขึ้นมาทันที

ตอนที่อยู่กับพ่อของเขาเอง ยังไม่เห็นเขาจะดูจริงจังได้ขนาดนี้ เลย

ท่านจอมพลเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองไปที่ปาณีที่ยืนเคียงข้างอยู่ กับธามนิธิ เขาขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดว่า ” ให้เธอออกไป ”

เพิ่งจะได้เจอกัน ปาณียังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ ท่านจอมพล ก็แสดงท่าทีรังเกียจเธอเสียแล้ว

ปฏิกิริยาของท่านจอมพล ยังทำให้ธามนิธิเองก็ถึงกับอึ้ง

” ท่านจอมพล ” สีหน้าของลุงยุคก็ดูตกตะลึงไม่ต่างกัน

ส่วนปาณีก็ถึงกับมึนตึบ ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว เธอยังไม่ได้ ทําอะไรผิดเลยนี่ ?

ท่านจอมพลพูดกับธามนิธิ : ” ถ้าว่ากันเรื่องของผู้หญิง เธอ ทำฉันผิดหวังมากเลยนะ

ทัศนคติของเขาเป็นข้อพิสูจน์ว่า คำพูดเมื่อครู่นี้ ให้เธอออก ไป ก็คงเป็นเรื่องจริงจังสินะ เขาไม่ชอบปาณีจริงๆ !

ถึงแม้จะรู้ดีว่าท่านจอมพลเป็นคนที่ธามนิธิ ให้ความสำคัญมาก แต่ปาเก็ไม่ได้เป็นคนหน้าด้าน เมื่อได้ยินที่ท่านจอมพลพูด แบบนั้น เธอก็จะไม่อยู่ที่นี่ให้ขวางหูขวางตาก็แล้วกัน

เธอเข้าใจสถานการณ์ จึงพูดออกไปว่า : “เดี๋ยวฉันออกไป รอข้างนอกก็แล้วกันค่ะ ”

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวไปด้วยความเจ็บปวด

ความรู้สึกเวลาที่โดนคนอื่นรังเกียจเหยียดหยาม มันโคตรแย่ เลยจริงๆ

คงจะเหมือนกับ นลินพูดเอาไว้ ว่าเธอมันไม่ดีพอ และไม่ คู่ควรที่จะเป็นภรรยาของธามนิธิ ที่แท้เธอก็คงจะทึกทักไปเองคน เดียว

เมื่อเดินออกมาด้านนอก ปาณีหยุดยืนอยู่ตรงทางเดิน ค่อยๆ ก้มหน้ามองดูปลายเท้าของตัวเอง

เป็นเพราะเดี๋ยวนี้คุณอาของเธอดีกับเธอมาก ดังนั้นเธอก็เลย รู้สึกว่า เธอจะมีคุณสมบัติพอที่จะยืนเคียงข้างเขา

บรรดาคนใช้พากันมองไปที่เธอ ที่ยืนโดดเดี่ยวอ้างว้างอยู่ตรง ประตู ก่อนจะพยักหน้าไปมาแล้วก็แยกย้ายกันไป